ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
(97)
ਗੁਲਦਾਰ ਬਿਸੀਯਾਰ ਲੈਹਰੀਏ ਬੂਟੇ ਬੇਸੁਮਾਰੀ ਲਿਖੇ ਲਿਖਾਰੀ॥
ਬਾਂਦਰ ਰਿਛ ਲੰਗੂਰ ਕੁਦਾਵੇ ਆਤਿਸ਼ਬਾਜ਼ ਲਿਖਾਰੀ ਜੇਬ ਉਲਾਰੀ॥੨੭੨॥
ਛੁਟੇ ਘਣੇ ਤੁਰੰਜ ਪਾਂਚ ਘਰ ਛਤਰ ਬੁਰਜ ਛਿਕਾਰੇ ਲੈਨ ਉਡਾਰੇ॥
ਚਰਖ ਚਰਖੀਆਂ ਔਰ ਪਰਿੰਦਾਂ ਦੇਵ ਦੇਵਤੇ ਕਾਰੇ ਐਤ ਭਬਕਾਰੇ॥
ਮੁਗਲ ਮਲੰਗ ਪਲੰਗ ਹਰਨ ਬਹੁ ਪਿੰਜਰੇ ਮੋਰ ਸਿੰਗਾਰੇ ਪਰੀਆਂ ਖਾਰੇ॥
ਆਤਿਸਬਾਜ਼ੀ ਚਲੇ ਲਖਸ਼ਾਹ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਏ ਸਰਕਾਰੇ ਰਾਜਦੁਆਰੇ॥੨੭੩॥
ਰਖਿਯੋਨੇ ਇਕ ਮਸਤ ਪੁੰਨੂੰ ਨੂੰ ਨਿਤ ਨੌਰੋਜ ਦਿਖਾਵਨ ਕੈਫ ਪਿਲਾਵਨ॥
ਸੌ ਸੌ ਖ਼ਾਤਰ ਕਰਦੇ ਘਰਦੇ ਡਰਦੇ ਫੇਰੇ ਪਾਵਨ ਦਿਲਪਤਿਯਾਵਨ॥
ਉਮਦਾ ਕਿਸਮ ਪੁਸ਼ਾਕਾਂ ਚੁਗਚੁਗ ਖਿਦਮਤਗਾਰ ਪੈਹਨਾਵਨ ਅਤਰ ਲਗਾਵਨ॥
ਕਹਿ ਲਖਸ਼ਾਹ ਨਾ ਧੀਰ ਸੱਸੀ ਬਿਨ ਚੀਰ ਪੀਰ ਉਪਜਾਵਨ ਤਨ ਕੋ ਤਾਵਨ॥੨੭੪॥
ਛੇ ਸਤ ਰੋਜ ਵਿਸਾਹ ਨਾ ਕੀਤਾ ਰਖਿਯੋਨੇ ਤਕੜਾਈ ਨਜਰ ਮਿਲਾਈ॥
ਹੋ ਗਏ ਤਮਾਂਮ ਵਸੀਲੇ ਸੱਜਨ ਸਾਕ ਸੁਖਦਾਈ ਮਾਂਪਿਉ ਭਾਈ॥
ਘਰ ਕੇ ਬੀਚ ਵਜ਼ੀਰ
