ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
(੮੦)
ਨੀਹੇ ਕਰੀਯੋ ਫਰੇਬ ਲਿਖਾਈ ਅਪਨੇ ਦਿਲੋਂ ਉਸਾਰੀ ਏਹ ਦਿਲਦਾਰੀ॥
ਖਾਨੇ ਆਹਿਲ ਜੁ ਕਾਲਬਖਾਨੇ ਦਾਨਸ਼ਮੰਦ ਸੁਚਾਰੀ ਸਮਝ ਪਿਯਾਰੀ॥
ਕੇਚਮ ਬੀਚ ਲਿ੍ਯਾਏ ਮੈਂਕੂੰ ਵਲ ਛਲ ਹੋਤ ਬ੍ਯੋਪਾਰੀ ਬਨ ਹਿਤਕਾਰੀ॥
ਕਹਿ ਲਖਸ਼ਾਹ ਵਿਸਾਹ ਨਾ ਕਰਦੀ ਘਰਦੀ ਡਰਦੀ ਭਾਰੀ ਰਖਨ ਬਡਾਰੀ॥੨੨੪॥
ਹੇ ਮ੍ਰਿਗ ਨੈਨੀ ਦੇਖੇਂਗੀ ਸੁਖ ਦੁਖ ਕੋਈ ਦਿਨ ਜਰਨਾ ਜਲ ਨਹੀ ਮਰਨਾਂ॥
ਤਪਤ ਸੁਰਾਹ ਨਾ ਸਕਦੇ ਨਾ ਘਰ ਬਾਹਰ ਪਾਉਂ ਨਾ ਧਰਨਾ ਧੁੱਪੋਂ ਡਰਨਾ॥
ਲੌਂਦੀ ਭੁਖਨਾ ਕੁਖ ਰੁਖ ਜਲ ਇਤਬਿਧ ਤਜਿਆ ਹਰਨਾ ਥਲ ਦਾ ਚਰਨਾਂ॥
ਕਹਿ ਲਖਸ਼ਾਹ ਅੱਲਾਹ ਆਪ ਅਬ ਮੇਲ ਅਸਾਂ ਕਰਨਾਂ ਸ਼ੰਕਟ ਟਰਨਾਂ॥੨੨੫॥
ਫਿਰਦਾ ਇਕ ਦਰਵੇਸ਼ ਥਲਾਂ ਦਾ ਧੋਬਨ ਦੇਖ ਬੁਲਾਇਆ ਪਾਸ ਬੈਠਾਇਆ॥
ਸਦ ਮਬਲਗ ਦੀ ਲੋਭ ਓਸਨੂੰ ਖਾਤਰ ਕਰੇ ਰਝਾਇਆ ਇਉਂ ਸਮਝਾਯਾ॥
ਲੈ ਏਹ ਖਤ ਦਿਹੁ ਸੱਸੀ ਨੂੰ ਕਹੇ ਕੇਚਮ ਥੀਂ ਆਯਾ ਹੋਤ ਭਿਜਾਇਆ॥
ਭੇਤ ਸ਼ਾਹ ਲਖ ਲਖੇ
