ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ
ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਇਉਂ ਫਿਰਨਾ
ਖ੍ਹੋਲਕੇ ਤਣੀਆਂ ਜਾਮੇ ਵਾਲੀਆਂ
ਸਿੱਲ੍ਹੀ ਸੀਤ ਪ੍ਰਭਾਤੇ।
ਜੇ ਬਰੂਟਸ ਸੱਚੀਂ ਬੀਮਾਰ,
ਸੁੱਖਾਂ-ਲੱਧੀ ਸੇਜ ਨਾ ਛੱਡੇ
ਕਾਲੀ ਬੋਲੀ ਨਹਿਸ਼ ਰਾਤ ਦੇ
ਛੂਤ ਰੋਗ ਨਾਲ ਲਵੇ ਨਾ ਪੰਗਾ;
ਨਜ਼ਲੇ ਵਾਲੀ ਅਸ਼ੁੱਧ ਹਵਾ 'ਚ
ਸਾਹ ਲਵੇ ਕਿਉਂ,
ਕਿਉਂ ਵਧਾਵੇ ਅਪਣੀ ਬੀਮਾਰੀ?
ਨਹੀਂ ਬਰੂਟਸ ਪਿਆਰੇ!
ਇੰਜ ਨਹੀਂ ਹੈ;
ਬੀਮਾਰ ਦੋਸ਼ ਕੋਈ ਮਨ ਤੇਰੇ ਵਿੱਚ,
ਤੰਗ ਕਰ ਰਿਹੈ ਤੈਨੂੰ;
ਬੇਗ਼ਮ ਤੇਰੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ
ਜਾਨਣ ਦਾ ਹੱਕ ਹੈਗਾ ਮੈਨੂੰ:
ਸਜਦਾ ਕਰਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ,
ਉਸ ਹੁਸਨ ਦੇ ਸਦਕੇ,
ਜੀਹਦਾ ਕਦੇ ਦੀਵਾਨਾ ਸੀ ਤੂੰ,
ਛਿਣ ਭਰ ਦੂਰ ਕਰੇਂ ਨਾ ਮੈਨੂੰ:
ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਸਭ ਕਸਮਾਂ ਦੇਵਾਂ
ਸਣੇ ਮਹਾਂ ਕਸਮ ਦੇ-
ਅਰਧਾਂਗਣੀ ਹੋਣ ਦਾ ਤੇਰੀ
ਜਿਸ ਸ਼ਰਫ ਬਖਸ਼ਿਆ ਮੈਨੂੰ;
ਦਿਲ ਦੇ ਵਰਕੇ ਫੋਲ ਦੇ ਸਾਰੇ
ਰਾਜ਼ ਦੱਸ ਦੇ ਮੈਨੂੰ,
ਦੱਸ ਖਾਂ ਕਿਉਂ ਮਨ ਭਾਰੀ ਤੇਰਾ?
ਕੌਣ ਸੀ ਛੇ ਸੱਤ ਬੰਦੇ?
ਨ੍ਹੇਰੇ ਤੋਂ ਸ਼ਰਮਿੰਦਾ ਕਿਉਂ ਸਨ?
ਕਿਉਂ ਸੀ ਮੂੰਹ ਲੁਕਾਏ?
ਬਰੂਟਸ-:ਸਜਦੇ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਡਿੱਗ ਨਾ ਏਦਾਂ,
ਉੱਠ ਖੜ ਭਾਗਾਂ ਭਰੀਏ!
66
