ਇਹ ਖੂਬੀ, ਇਹ ਸਦਗੁਣ ਤੇਰਾ,
ਸੱਚਾ, ਸਾਫ ਕਿਰਪਾਲੂ ਚਿਹਰਾ;
ਮੇਰੀ ਏਸ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਵੀ
ਇਜ਼ੱਤ ਤੇ ਸਨਮਾਨ ਵਿਸ਼ਾ ਹੈ :
ਕਹਿ ਨਾਂ ਸੱਕਾਂ ਤੁੰ ਕੀ ਸਮਝੇਂ,
ਕੀ ਸਮਝਣ ਲੋਕੀ ਹੋਰ?
ਕਿ ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ, ਕਿਵੇਂ ਚਲਾਣੀ?
ਮੇਰੀ ਸਮਝ ਪਰ ਹੋਰ:
ਮੈਂ ਰਹਾਂ ਨਾਂ ਭਾਵੇਂ ਜਿਉਂਦਾ,
ਪਿਆਰੀ ਪਰ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਦਗਾਨੀ
ਮੇਰੇ ਜਿਹੀ ਕਿਸੇ ਹੋਰ 'ਸ਼ੈਅ' ਦੇ
ਭੈਅ ਵਿਚ ਨਹੀਂ ਮਨਜ਼ੂਰ ਬਿਤਾਣੀ:
ਸੀਜ਼ਰ ਵਾਂਗ ਹੀ ਜੰਮੇ ਸੁਤੰਤਰ,
ਮੈਂ ਵੀ ਤੂੰ ਵੀ ਦੋਵੇਂ,
ਚੰਗੇ ਘਰੀਂ ਪਰਵਾਨ ਚੜ੍ਹੇ ਹਾਂ,
ਖਾਧਾ ਪੀਤਾ ਓਵੇਂ;
ਡੰਕ ਸਿਆਲੇ ਦਾ ਉਸ ਵਾਂਗੂੰ,
ਅਸੀਂ ਵੀ ਸਾਰੇ ਸਹਿ ਸਕਦੇ;
ਚੰਗਾ ਕਿੱਧਰੋਂ ਫੇਰ ਉਹ ਸਾਥੋਂ
ਕਿਵੇਂ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਕਹਿ ਸਕਦੇ?
ਇਕ ਦਿਨ ਦੀ ਮੈਂ ਗੱਲ਼ ਸੁਣਾਵਾਂ:
ਕੱਚਾ ਦਿਨ ਸੀ, ਤੇਜ਼ ਤੂਫਾਨੀ,
ਹਿਰਖਿਆ ਟਾਈਬਰ ਕੰਢੇ ਝਾੜੇ,
ਛਾਤੇ ਵਿੱਚ ਤਲਾਤੁਮ ਹੈ ਸੀ:
ਸੀਜ਼ਰ ਪੁੱਛਿਆ: "ਹੈ ਜੁੱਰਅਤ ਕੈਸ!
ਕੁੱਦੇਂ ਹੜ੍ਹ ਵਿੱਚ ਮੇਰੇ ਨਾਲ?
ਪਾਰਲੇ ਕੰਢੇ ਤਰ ਕੇ ਚੱਲ਼ੀਏ-
ਮੇਰਾ ਇਹ ਸਵਾਲ"-
ਕਹਿਣਸਾਰ ਮੈਂ ਮਾਰੀ ਛਾਲ,
ਪੂਰੀ ਵਰਦੀ ਨਾਲ-
ਬੋਲ ਮਾਰ ਕੇ ਆਖਿਆ ਉਸ ਨੂੰ:
'ਪਿੱਛਾ ਕਰ ਤਤਕਾਲ';
27
