(੧੪੬)
ਇਸੇ ਭੀ ਖਾਊਂਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਰੇ ਨਿਉਲੇ ਜੋ ਤੁਝੇ ਮਾਸ ਹੀ ਖਾਨਾ ਹੈ ਤੋ ਮੁਝਸੇ ਕਹੋ ਮੈਂ ਅਪਨੀ ਦੇਹੀ ਕਾ ਮਾਸ ਤੁਝ ਕੋ ਦੂੰਗਾ ਔਰ ਉਸ ਸਾਂਪ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਤੂੰ ਅਪਨੇ ਬਾਪ ਕਾ ਬਦਲਾ ਲੀਆ ਚਾਹਤਾ ਹੈ ਤੋ ਮੁਝਕੋ ਮਾਰ ਕਿ ਮੈਂ ਪ੍ਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੇ ਮਾਰਗ ਮੇਂ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਸੇ ਸਿਰ ਦੇ ਚੁਕਾ ਹੂੰ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸਨਕਰ ਵੁਹ ਦੋਨੋਂ ਲੜਨੇ ਸੇ ਹਟਗਏ ਫਿਰ ਨਿਉਲੇ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮਨੇ ਜੋ ਅਪਨਾ ਮਾਸ ਦੇਨੇ ਕਾ ਵਾਇਦਾ ਕੀਆ ਥਾ ਸੋ ਦੇਹ ਤੋ ਮੈਂ ਖਾਕਰ ਅਪਨੇ ਘਰ ਕੋ ਜਾਊਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਹਾਂ ਕਾ ਮਾਸ ਚਾਹੇ ਤਹਾਂ ਕਾ ਲੇ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਪਨੀ ਗੱਲ ਕਾ ਮਾਸ ਦੇਹ ਹਾਤਮ ਛਰੀ ਨਿਕਾਲ ਚਾਹਤਾ ਥਾ ਕਿ ਅਪਨੀ ਗੱਲ ਕਾ ਮਾਸ ਕਾਟ ਦੂੰ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਨਿਉਲਾ ਪੁਕਾਰਾ ਕਿ ਅਰੇ ਸੂਰਬੀਰ ਐਸੀ ਸ਼ੀਘ੍ਰਤਾ ਨਾ ਕਰ ਵੁਹ ਬਾਤ ਮੈਨੇ ਤੇਰੀ ਪ੍ਰੀਖਯਾ ਕੇ ਲੀਏ ਕਹੀ ਥੀ ਧੰਨਯ ਹੈਂ ਤੂੰ ਅਰ ਤੇਰੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਧੰਨਯ ਹੈਂ ਯੇਹ ਕਹਿਕਰ ਵੁਹ ਦੋਨੋਂ ਮਨਖਯ ਹੋ ਗਏ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਿਹ ਕਿਆ ਕਾਰਣ ਹੈ ਕਿ ਤੁਮ ਅਬੀ ਪਸ਼ੂ ਥੇ ਔਰ ਅਬ ਮਨੁਖਯ ਹੋ ਗਏ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹਮ ਦੋਨੋਂ ਜਿੰਨ ਹੈਂ ਇਸਕੇ ਬਾਪ ਕੋ ਇਸ ਲਈ ਮਾਰਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਕੀ ਬੇਟੀ ਪਰ ਆਸ਼ਕ ਹੂੰ ਵੁਹ ਮੇਰਾ ਵਿਵਾਹ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਨਾ ਕਰਤਾ ਥਾ ਔਰ ਯਿਹ ਉਸ ਲੜਕੀ ਕਾ ਭਾਈ ਹੈ ਯਿਹ ਭੀ ਐਸੇ ਹੀ ਬਾਤੇਂ ਕਰਤਾ ਹੈ ਅਬ ਇਸਕੋ ਭੀ ਮਾਰ ਡਾਲੂੰਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਅਪਣੀ ਭੈਣ ਕਾ ਵਿਵਾਹ ਇਸਕੇ ਸਾਥ ਕਿਉਂ
