ਜੋ ਸੰਗੀਤ ਵਜਾਵੇ?
ਨਫਰ ਸ਼ਰੀਫ! ਸ਼ੁਭ ਰਾਤ੍ਰੀ।-
ਡਿੱਗੀਂ ਜਾਵੇ ਸਿਰ ਤੇਰਾ ਇਹ,
ਤੋੜ ਲਵੀਂ ਨਾਂ ਅਪਣਾ ਸਾਜ਼;
ਇਹ ਮੈਂ ਤੈਥੋਂ ਫੜ ਲੈਂਦਾ ਹਾਂ;
ਚੰਗਾ ਫੇਰ ਹੁਣ ਸ਼ੁਭ ਰਾਤ੍ਰੀ।-
ਵੇਖਾਂ ਭਲਾ ਕਿੱਥੋਂ ਛੱਡਿਆ ਸੀ ਪੜ੍ਹਨਾ-
ਏੇਥੋਂ ਹੀ ਸੀ ਖਿਆਲ ਹੈ ਮੇਰਾ।
-ਪੜ੍ਹਨ ਬੈਠਦਾ ਹੈ-
-ਸੀਜ਼ਰ ਦੇ ਪਰੇਤ ਦਾ ਪ੍ਰਵੇਸ਼-
ਇਹ ਸ਼ਮਾਅ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਜਗਦੀ!
ਹਾ-! ਇਹ ਕੌਣ ਏਧਰ ਨੂੰ ਆਵੇ?
ਮੈਨੂੰ ਲਗਦੈ ਨਜ਼ਰ ਦੀ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਮੇਰੀ
ਇਹ ਭਿਆਨਕ ਭੁਤ ਦਰਸਾਵੇ,
ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਜੋ ਚੜ੍ਹਿਆ ਆਵੇ।-
ਕੀ ਏਂ ਤੂੰ ਚੀਜ਼? ਕੋਈ ਫਰਿਸ਼ਤਾ, ਕੋਈ ਦੇਵਤਾ,
ਜਾਂ ਫਿਰ ਕੋਈ ਦਾਨਵ;
ਠੰਢਾ ਕਰਦੈ ਲਹੂ ਮੇਰਾ ਜੋ, ਖੜੇ ਰੌਂਗਟੇ ਕਰਦੈ,
ਗੱਲ ਕਰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ, ਕੀ ਚੀਜ਼ ਏਂ ਤੂੰ?
ਪਰੇਤ-:ਦੱਸਣ ਆਇਆਂ ਤੈਨੂੰ,
ਟੱਕਰੂੰਗਾ ਮੈਂ ਫਿਲਪੀ ਤੈਨੂੰ।
ਬਰੂਟਸ-:ਅੱਛਾ! ਤਾਂ ਤੇ ਫੇਰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਵੇਖੂੰ?
ਪਰੇਤ-:ਹਾਂ! ਮਿਲਾਂਗੇ ਫਿਲਪੀ ਆਪਾਂ।
ਬਰੂਟਸ-:ਕੋਈ ਨੀ ਫੇਰ, ਟੱਕਰਾਂਗੇ ਤੈਨੂੰ ਫਿਲਪੀ।
-ਪਰੇਤ ਅਲੋਪ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ_
ਤੂੰ ਗਿਐਂ ਤਾਂ ਦਿਲ ਕੁਝ ਧਰਿਐ:
ਬਦ ਰੂਹ! ਗੱਲ ਕਰੂੰਗਾ ਫੇਰ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ਼।-
ਲੂਸੀਅਸ ਪੁੱਤਰਾ!-ਵੱਰੋ!-
ਕਲਾਡੀਅਸ!-ਉੱਠੋ ਓਏ ਨਵਾਬੋ!-
ਓ, ਕੁਲਾਡੀਅਸ-ਹੋ-!
ਲੂਸੀਅਸ-:ਤਾਰਾਂ, ਮੇਰੇ ਆਕਾ!ਨਕਲੀ ਨੇ।
ਬਰੂਟਸ-:ਇਹ ਸੋਚੇ ਇਹ ਸਾਜ਼ ਬਜਾਵੇ ਹਾਲੀਂ ਤੀਕ:-
ਉੱਠ ਲੂਸੀਅਸ! ਜਾਗ ਜ਼ਰਾ!
136
