ਕੈਸੀਅਸ:-ਏਨੀ ਜੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰੇਂ ਤੂੰ, ਹੱਥ ਸੁੱਟ ਮੇਰੇ ਵੱਲ।
ਬਰੂਟਸ:-ਦਿਲ ਵੀ ਮੇਰਾ ਹਾਜ਼ਰ-।
ਕੈਸੀਅਸ:-ਓ, ਬਰੂਟਸ!-
ਬਰੂਟਸ:-ਹੁਣ ਕੀ ਹੋਇਆ?
ਕੈਸੀਅਸ:-ਏਨਾਂ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਤੈਨੂੰ
ਕਿ ਜਰ ਸੱਕੇਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ
ਜਦ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਆਵੇ ਗੁੱਸਾ ਆਪਾ ਜਦ ਭੱਲ ਜਾਵਾਂ,
ਮਾਂ ਦੇ ਦੁੱਧ ਦਾ ਅਸਰ ਸਮਝਕੇ ਟਾਲ ਛੱਡੇਂ ਤੂੰ ਇਹਨੂੰ?
ਬਰੂਟਸ:-ਠੀਕ ਕੈਸੀਅਸ!
ਹੁਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਬਰੂਟਸ ਨਾਲ ਕਰੇਂ ਜਦ ਗੁੱਸਾ
ਸਮਝ ਲਵਾਂਗਾ 'ਮਾਂ' ਨੇ ਤੈਨੂੰ ਕੀਤੈ ਤੰਗ!
ਹੱਸ ਕੇ ਦੇਵਾਂ ਟਾਲ।
-ਸ਼ੋਰ ਦੀ ਆਵਾਜ਼-
ਕਵੀ:-(ਬਾਹਰੋਂ) ਜਾਣ ਦਿਉ ਮੈਨੂੰ ਅੰਦਰ-
ਮਿਲਣ ਦਿਓ ਜਰਨੈਲਾਂ ਤਾਈਂ।
ਨਾਰਾਜ਼ ਨੇ ਦੋਵੇਂ-ਚੰਗਾ ਨਹੀਂ ਹੈ ਛੱਡਣਾ ਕੱਲੇ।
ਲੂਸੀਅਸ:-(ਬਾਹਰ) ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਂਣਾ ਅੰਦਰ।
(ਬਾਹਰ) ਮਰ ਜਾਵਾਂ ਗਾ ਪਰ ਨਹੀਂ ਰੁਕਾਂ ਗਾ।
-ਕਵੀ ਅੰਦਰ ਆਓਂਦਾ ਹੈ।
ਲੁਸੀਲੀਅਸ ਤੇ ਟਿਟੀਨਸ ਪਿੱਛੇ ਆਓਂਦੇ ਹਨ-
ਕੈਸੀਅਸ:-ਕੀ ਹੈ ਬਈ? ਗੱਲ ਤੇ ਦੱਸੋ?
ਕਵੀ:-ਸ਼ਰਮ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ ਜਰਨੈਲਾਂ ਨੂੰ?
ਕੀ ਪਏ ਕਰਦੇ?
ਰੱਖੋ ਦੋਸਤੀ, ਬੰਦਿਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰੋ:
ਮੈਂ ਵਡੇਰਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲੋਂ ਵੇਖੀ ਦੁਨੀਆ ਬਹੁਤੀ।
ਕੈਸੀਅਸ:-ਹਾ-ਹਾ-! ਕਿੰਨੀ ਮਾੜੀ ਇਸ ਸਨਕੀ ਨੇ
ਤੁਕ ਮਿਲਾਈ!
ਬਰੂਟਸ:-ਓ ਨਵਾਬਾ! ਦਫਾ ਹੋ ਏਥੋਂ, ਤੁਰਸ਼ ਜ਼ੁਬਾਨਾ!
ਕੈਸੀਅਸ:-ਸਬਰ ਕਰ ਬਰੂਟਸ!
ਐਸਾ ਹੀ ਇਹ ਹੈ ਸੀ।
ਬਰੂਟਸ:-ਖਬਤ ਏਸ ਦਾ ਤਾਂ ਹੀ ਸਮਝਾਂ,
ਜੇ ਇਹ ਵਕਤ ਵਿਚਾਰੇ:
ਅਜਿਹੇ ਮਲੰਗ ਨਚਾਰਾਂ ਦਾ ਤਅੱਲੁਕ ਕੀ ਏ ਯੁੱਧ ਦੇ ਨਾਲ!
ਚਲ ਬਈ ਜਣਿਆ! ਕਰ ਵਿਹਲਾ ਵਿਹੜਾ!
129
