________________
(੧੯੨) ਜੌਹਰ ਖਾਲਸਾ ਪੱਬ ਫੋਰ ਸੁਧਾਰ ਹੋਇਆ ਕੱਠਾ ਖੌਫ ਖਤਰੇ ਸਿੰਘ ਦਾ ਬੈਠੇ ਨੇ ਨੂੰ ਗੁਰੂ ਧਾਮ ਦੀ ਕਰਦੇ ਰਲ ਸੇਵਾ · ਪੈਰ ਆਪਣੇ ਖੂਬ ਜਮਾ ਬੈਠੇ ਨੂੰ ਤੋਂ ਲੱਗਣ ਰੋਜ਼ ਦੀਵਾਨ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਸਿੰਘ ਰਾਜ ਦਾ ਸਾਜ ਬਣਾ ਬੈਠੇ ਤੋਂ ਤਬਾ ਦਿਨ ਜੇਠ ਦੇ ਪਿਛਲਾ ਪਹਿਰ ਹੈਸੀ ਲੱਗਾ ਤਖਤ ਅਕਾਲ ਦੀਵਾਨ ਭਾਈ ਦੇ ਦਸਵੇਂ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਦਾ ਬਾਂਕਾ ਪੰਚ ਸੋਹਣਾ ਬੀਰ ਰਸ ਮੱਤਾ ਬਲਵਾਨ ਭਾਈ ਨੂੰ ਸਜ ਧਜ ਦੇ ਨਾਲ ਸਦਾਰ ਬੈਠੇ ਮਨ ਨੀਵਾਂ ਉੱਚੀ ਮੱਤ ਜਾਨ ਭਾਈ ਨੂੰ ਸਜੇ ਸ਼ਸਤਾਂ ਬਸਤਰਾਂ ਨਾਲ ਯੋਧੇ ਸਾਬਤ ਸੂਰਤਾਂ ਬਿਰਧ ਜੁਵਾਨ ਭਾਈ ਕੁ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇਦਾਹੜੇ ਮੁਛਹਰਿਆਂਵੱਟਚਾਹੜੇ ਚਿਹਰੀਲਾਲੀਆਂ ਭਖਨਮਹਾਨ ਭਾਈ ਨੂੰ ਨੂੰ ਮਾਨੋ ਦੇਵਤੇ ਆਣ ਕੇ ਹੋਇ ਕੱਠੇ ਇੰਦਰ ਪੁਰੀ ਨਾਲੋਂ ਵੱਡਾ ਸ਼ਾਨ ਭਾਈ ਦੇ ਵਾਰਾਂ ਯੋਧਿਆਂ ਢਾਢੀ ਸੁਣਾਇ ਰਹੇ ਕਾਇਰ ਸੁਣ ਕੇ ਚੁੱਪ ਵਧਾਨ ਭਾਈ ਨੇ ਵੱਡਾ ਪੰਥ ਦਾ ਸ਼ਾਨ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘ ਪਾਵੇ ਸੰਮਤਾ ਕੌਣ ਜਹਾਨ ਭਾਈ ਆ ਕਸੂਰ ਦੇ ਬਾਹਮਣ ਦੇ ਐਨ ਭਰੇ ਦੀਵਾਨ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਕੁਝ ਬਾਹਮਣ ਰੋਣ ਕੁਰਲਾਨ ਲੱਗੇ ਨੂੰ ਬੀਰ ਖਾਲਸਾ ਸੁਣੇ ਪੁਕਾਰ ਸਾਡੀ ਹੰਝੂ ਅੱਖਾ ਤੋਂ ਰੋਇ ਵਗਨ ਲੱਗੇ ਨੂੰ ਢਾਹੀਂ ਮਾਰਦੇ ਕੀਰਨੇ ਦੁਖੀ ਕਰਦੇ ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਰ ਦੁਖ ਸੁਣਾਨ ਲੱਗੇ ਆਇ ਪੰਥ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘਾ ਸਾਨੂੰ ਰੱਖ ਲਵੇ ਹਾੜੇ ਪਾਨ ਲੱਗੇ ਪੰਥ ਦਾ ਸਰਦਾਰ ਹਰੀਸਿੰਘ ਭੰਗੀ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਜੈਸੇ ਕਹਿੰਦੇ ਕੌਣ ਅਤੇ ਕਿਥੋਂ ਆਇ ਤੁਸੀਂ ਕੀਹ ਕਿਸੇ ਨੇ ਆਖਿਆ ਤੁਸਾਂ ਭਾਈ ਕਿਸ ਪਾਪੀ ਨੇ ਮਾਰ ਸਤਾਇ ਤੁਸੀਂ * ਦੱਸੋ ਦੁਖੜੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਖੋਹਲ ਬਾਰੇ ਡਾਢੇ ਜਾਪਦੇ ਪਏ ਮੁਰਝਾਇ ਤੁਸੀਂ ਕੀਹ ਵਰਤਿਆ ਕਹਿਰ ਕਰਤਾਰ ਸਿੰਘਾ ਦੁਖ ਫੋਲ ਕੇ ਦਿਹੋ ਸੁਣਾਇ ਤੁਸੀਂ ਬਾਹਮਣ ਬੀਰ ਬਾਕਿਆ ਤੇਗ ਦੇ ਧਨੀ ਪੰਬਾ ਅਸੀਂ ਤੁਸਾਂ ਦੀ ਸ਼ਰਨ ਤਕਾ ਆਏ ਸਾਡੀ ਫੜੀ ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੇ ਬਾਂਹ ਕਿਧਰੇ ਮਾਰ ਟੱਕਰਾਂ ਸਮਾਂ ਗਵਾ ਆਏ ॥ ਮਰ ਗਏ ਹਿੰਦੁ ਰਾਜੇ ਦੇਸ ਵਿਚੋਂ ਅਸੀਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਦੇ ਪਾਸ ਜਾ ਆਏ ਤਾਂ ਤੇ ਸਾਡੀ ਕਿਸੇ ਇਮਦਾਦ ਨਾ ਮੂਲ ਕੀਤੀ ਰੋ ਦੁਖੜੇ ਸਭ ਸੁਣਾ ਆਏ । ਕੀਤੀ ਰਖਿਆ ਕਿਸੇ ਨਾ ਆਇ ਸਾਡੀ ਦੇਵੀ ਦੇਵਤੇ ਬਹੁਤ ਮਨਾ ਆਏ ਦੇਖ
