(੩੯)
ਪੰਜਾ ਪੀਰਾਂ ਦਿਤਾ ਰਾਂਝਾ ਰੱਬ ਕੋਲੋਂ ਝੋਲੀ ਹੀਰ ਪਾਇਆ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਮਾਏ
ਸੱਦਾ ਯਾਰ ਦਾ ਖਾਸ ਮੈਰਾਜ ਮੇਰਾ ਬੇਲੇ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦਾ ਚਾਕ ਨਾਲ ਮਾਏ
ਬੇਲੇ ਜਾਉਣੋਂ ਮੂਲ ਨਾ ਮੁੜਾਂਗੀ ਮੈਂ ਤੋੜੇ ਖੂਹ ਅੰਦਰ ਘੱਤ ਘਾਲ ਮਾਏ
ਹੱਜ ਕਾਬੇ ਦਾ ਕਰਨ ਨੂੰ ਜਾਂਦੀਆਂ ਮੈਂ ਮੇਰੀ ਮੁੜਨ ਦੀ ਨਹੀਂ ਮਜਾਲ ਮਾਏ
ਰੱਬਿਔ ਅਦਨਾ ਤਦੋਂ ਹੁਕਮ ਕੀਤਾ ਜਦ ਹੋਯਾ ਸੀ ਸ਼ੌਕ ਕਮਾਲ ਮਾਏ
ਮੇਲ ਯਾਰ ਦਾ ਨਾਮ ਮੇਰਾਜ ਹੋਯਾ ਖੋਲ੍ਹ ਵੇਖ ਕੁਰਾਨ ਦੀ ਫਾਲ ਮਾਏ
ਰਾਂਝੇ ਹੀਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਵਿੱਥ ਕੋਈ ਏਸ ਗਲ ਨੂੰ ਸੋਚ ਸਮ੍ਹਾਲ ਮਾਏ
ਰੁਖ ਯਾਰ ਦਾ ਆਇਤ ਤੱਜ਼ਹੀਰ ਦਿਸਦਾ ਕਰਾਂ ਦੀਦ ਤੇ ਹੋਵਾਂ ਨਿਹਾਲ ਮਾਏ
ਰੱਬ ਜ਼ੌਕ ਸ਼ੌਕ ਦੀ ਚਾਹ ਵੇਲੇ ਲਹਿਣ ਗਮਾਂ ਦੇ ਗਲੋਂ ਜੰਜਾਲ ਮਾਏ
ਪਿਛੇ ਚਾਕ ਦੇ ਮਰਨ ਕਬੂਲ ਕਰਸਾਂ ਕਰਾਂ ਹੋਰ ਨਾ ਗ਼ੈਰ ਖਿਆਲ ਮਾਏ
ਤਾਹੀਂ ਜਗ ਤੇ ਵਾਰਸਾ ਸਦੀਆਂ ਗੀ ਰਾਂਝੇ ਯਾਰ ਦੀ ਹੀਰ ਸਿਆਲ ਮਾਏ
ਹੀਰ ਨੂੰ ਮਾਉਂ ਨੇ ਡਰ ਪਾਉਣਾ
ਤੇਰੇ ਵੀਰ ਸੁਲਤਾਨ ਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਹੋਵੇ ਫ਼ਿਕਰ ਕਰੇ ਉਹ ਤੇਰੇ ਮੁਕਾਉਣੇ ਦਾ
ਚੂਚਕ ਬਾਪ ਦੇ ਰਾਜ ਨੂੰ ਲੀਕ ਲਾਈ ਕਿਹਾ ਫਾਇਦਾ ਮਾਪਿਆਂ ਤਾਉਣੇ ਦਾ
ਨੱਕ ਵੱਢ ਕੇ ਕੋੜਮਾ ਗਾਲਿਆ ਈ ਹੋਯਾ ਫਾਇਦਾ ਲਾਡ ਲਡਾਉਣੇ ਦਾ
ਰਾਤੀ ਚਾਕ ਨੂੰ ਚਾ ਜਵਾਬ ਦੇਸਾਂ ਨਹੀਂ ਸ਼ੌਕ ਹੈ ਮਹੀਂ ਚਰਾਉਣੇ ਦਾ
ਤੇਰਾ ਖਿਆਲ ਕੁਪੱਤੀਏ ਨਿੱਤ ਏਹੋ ਮਾਉਂ ਬਾਪ ਨੂੰ ਸਦਾ ਸਤਾਉਣੇ ਦਾ
ਫ਼ਾਨੀ ਦੋਜ਼ਖਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸਾੜਨੀਗੇ ਬਦਲਾ ਆਕਬਤ ਅਸਲ ਕਮਾਉਣੇ ਦਾ
ਆ ਮਿਠੀਏ ਲਾਹ ਲੈ ਸਭ ਟੂੰਬਾਂ ਕਿਹਾ ਫਾਇਦਾ ਗਹਿਣਿਆਂ ਪਾਉਣੇ ਦਾ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਮੀਆਂ ਏਸ ਛੋਹਿਰੀ ਦਾ ਜੀ ਹੋਇਆ ਏ ਲਿੰਗ ਕੁਟਾਉਣੇ ਦਾ
ਕਲਾਮ ਹੀਰ
ਮਾਏ ਰੱਬ ਨੇ ਚਾਕ ਘਰ ਘਲਿਆ ਸੀ ਤੇਰੇ ਹੋਣ ਨਸੀਬ ਦੇ ਧੁਰੋਂ ਚੰਗੇ
ਇਹੋ ਜਹੇ ਜੇ ਆਦਮੀ ਹੱਥ ਆਵਣ ਸਾਰਾ ਮੁਲਕ ਹੀ ਰੱਬ ਤੋਂ ਦੁਆ ਮੰਗੇ
ਜਿਹੜੇ ਰਬ ਕੀਤੇ ਕੰਮ ਹੋ ਰਹੇ ਸਾਨੂੰ ਮਾਉਂ ਕਿਉਂ ਗੈਬ ਦੇ ਦਏਂ ਪੰਗੇ
ਕੁਲ ਸਿਆਣਿਆਂ ਮੁਲਕ ਨੂੰ ਮੱਤ ਦਿੱਤੀ ਤੇਗ ਮਹਿਰੀਆਂ ਇਸ਼ਕ ਨਾ ਕਰੋ ਨੰਗੇ
ਨਾਂਹ ਛੇੜੀਏ ਰੱਬ ਦਿਆਂ ਪੂਰਿਆਂ ਨੂੰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕਪੜੇ ਖਾਕ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰੰਗੇ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਸਿਰੀਂ ਚਾਏ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਨਾ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਰਹਿਣ ਸੰਗੇ
ਮਲਕੀ ਚੂਚਕ ਨੂੰ ਆਖਦੀ ਹੈ
ਮਲਕੀ ਵੇਖਕੇ ਹੀਰ ਦਾ ਸ਼ੋਖ ਦੀਦਾ ਚਾ ਮਹਿਰ ਦੇ ਨਾਲ ਇਜ਼ਹਾਰ ਕੀਤਾ
