(੨੪੫)
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਇਬਾਦਤਾਂ ਛੱਡ ਕੇ ਤੇ ਦਿੱਲ ਨਾਲ ਸ਼ੈਤਾਨ ਦੇ ਜੋੜਿਓ ਕਿਉਂ
ਤਥਾ
ਘਰੋਂ ਕੱਢਿਆ ਬਹੁਤ ਹੈਰਾਨ ਹੋਯਾ ਰੱਬਾ ਫੇਰ ਮੈਂ ਏਸ ਘਰ ਕਦੋਂ ਵੜਸਾਂ
ਮਸ਼ਾਹੂਰ ਸਾਂ ਹੀਰ ਨੂੰ ਲੈਣ ਆਯਾ ਮੁੜ ਸੱਖਣਾ ਵਤਨ ਕੀ ਨਾਲ ਖੜਜਾਂ
ਬਾਂਹ ਕੱਢ ਆਯਾ ਏਸ ਕੰਮ ਤਾਈਂ ਸੋਈਓ ਅਟਕਿਆ ਜਾ ਕਿਸੇ ਹੱਥ ਫੜਸਾਂ
ਰਹਿਆ ਇੱਕ ਇਕੱਲੜਾ ਯਾਰ ਬਾਝੋ ਮੈਂ ਤਾਂ ਜੀਉੜਾ ਕਿੱਤ ਅਦਾ ਧਰਸਾਂ
ਪਿਛੇ ਸ਼ਹਿਰ ਰਹਿਆ ਮੇਰਿਆਂ ਭਾਈਆਂ ਦਾ ਬਾਝ ਬਾਂਹਾਂ ਕੀ ਖੇੜਿਆਂ ਨਾਲ ਕਰਸਾਂ
ਪਲੇ ਦਾਮ ਨਾਹੀਂ ਦਿਆਂ ਹਾਕਮਾਂ ਨੂੰ ਲਵਾਂ ਮਾਮਲੇ ਚੌਤੜੇ ਜਾਂ ਚੜ੍ਹਸਾਂ
ਸੱਭ ਸ਼ਰਮ ਰਸੂਲ ਮਕਬੂਲ ਤਾਈਂ ਬੰਨੇ ਲਾਵਸੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਘਾਟ ਅੜਸਾਂ
ਇੱਕੇ ਬੈਠ ਕਨਾਰੇ ਮੈਂ ਚਿਲਾ ਕੱਢਾਂ ਪੜ੍ਹਾਂ ਸੇੇੇਫੀਆਂ ਤੇ ਜ਼ਿਕਰ ਰੱਬ ਕਰਸਾਂ
ਮਦਦ ਪੀਰਾਂ ਦੀ ਹੀਰ ਜੇ ਆਣ ਮਿਲੇ ਨਾਲ ਸੰਗ ਦੇ ਰੱਲ ਕੇ ਝੰਗ ਵੜਸਾਂ
ਮਨ ਵਿੱਚ ਤੂੰਹੋਂ ਅਤੇ ਨਾਮ ਤੇਰਾ ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਦਾ ਵਿਰਦ ਦਿਨ ਰਾਤ ਕਰਸਾਂ
ਕਲਾਮ ਸ਼ਾਇਰ
ਜੋਗੀ ਰੋ ਰੋ ਸਿਰੋ ਸਿਰ ਪਿੱਟਦਾ ਏ ਮੱਥੇ ਲਿੱਖੀਆਂ ਕਲਮਾਂ ਅਵੱਲੀਆਂ ਨੀ
ਮੈਨੂੰ ਰੱਬ ਬਾਝੋਂ ਨਹੀਂ ਤਾਂਘ ਕਾਈ ਸੱਭ ਡੰਡੀਆਂ ਗਮਾਂ ਨੇ ਮੱਲੀਆਂ ਨੀ
ਜਿਥੇ ਸ਼ੀਂਹ ਬੁੱਕਣ ਸ਼ੂਕਣ ਨਾਗ ਕਾਲੇ ਬਘਿਆੜ ਘਤਣ ਨਿੱਤ ਜੱਲੀਆਂ ਨੀ
ਸਾਡੀ ਦੇਸ਼ ਤੇ ਮੁਲਕ ਦੀ ਸਾਂਝ ਟੁੱਟੀ ਸਾਡੀਆਂ ਕਿਸਮਤਾਂ ਜੰਗਲੀਂ ਚੱਲੀਆਂ ਨੀ
ਹੀਰ ਹੀਰ ਕਰਦਾ ਜ਼ਾਰ ਜ਼ਾਰ ਰੋਂਦਾ ਸਾਂਗਾਂ ਸੀਨੇ ਫ਼ਿਰਾਕ ਦੀਆਂ ਹੱਲੀਆਂ ਨੀ
ਜੇਕਰ ਹੀਰ ਆਵੇ ਹੱਥ ਏਸ ਵੇਲੇ ਤੱਦ ਹੋਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਵੱਲੀਆਂ ਨੀ
ਚਿਲਾ ਕੱਟ ਕੇ ਪੜ੍ਹਾਂ ਕਲਾਮ ਡਾਢੀ ਭੀੜਾਂ ਵੱਜੀਆਂ ਆਣ ਅਵੱਲੀਆਂ ਨੀ
ਕੀਤੀਆਂ ਮਿਹਨਤਾਂ ਆਸ਼ਕਾਂ ਦੁੱਖ ਝਾਗੇ ਰਾਤਾਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹੈਨ ਇਕੱਲੀਆਂ ਨੀ
ਆਹੀਂ ਮਾਰਦਾ ਹਾਲ ਪੁਕਾਰ ਕਰਦਾ ਕਰ ਕਹਿਵਤਾਂ ਲੱਲ ਵਿਲੱਲੀਆਂ ਨੀ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਮਹਿਬੂਬ ਦੀ ਦੀਦ ਕਾਰਨ ਅਸਾਂ ਐਡ ਮੁਸੀਬਤਾਂ ਝੱਲੀਆਂ ਨੀ
ਕਲਾਮ ਸ਼ਾਇਰ
ਰੋਂਦਾ ਕਾਸਨੂੰ ਬੀਰ ਬਤਾਲੀਆ ਵੇ ਪੰਜਾਂ ਪੀਰਾਂ ਦਾ ਤੁੱਧ ਮਿਲਾਪ ਮੀਆਂ
ਦਰ ਯਾਰ ਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਪੌਣ ਰੌਲੇ ਰੋਂਦਾ ਕਰਦਾ ਸੀ ਪਿਆ ਵਿਰਲਾਪ ਮੀਆਂ
ਲਿਆ ਵੇਖਕੇ ਓਸ ਪਛਾਣ ਬੇਲੀ ਚੜ੍ਹਿਆ ਇਸ਼ਕ ਦਾ ਓਸਨੂੰ ਤਾਪ ਮੀਆਂ
ਲਾ ਜ਼ੋਰ ਲਲਕਾਰ ਤੂੰ ਪੀਰ ਪੰਜੇ ਤੇਰਾ ਦੂਰ ਹੋਵੇ ਦੁੱਖ ਤਾਪ ਮੀਆਂ
ਬਾਲਨਾਥ ਦਾ ਚੇਲੜਾ ਤੂੰ ਹੋਇਓਂ ਤੇਰਾ ਜੋਗੀਆਂ ਨਾਲ ਮਿਲਾਪ ਮੀਆਂ
