(੧੬੦)
ਤੇਗ ਇਸ਼ਕ ਦੀ ਨਾਲ ਸ਼ਹੀਦ ਹੋਯਾ ਵੇਖ ਸੈਦੜੇ ਨੇ ਸੀਸ ਕੱਟਿਆ ਸੂ
ਮਿਹਰਬਾਨੀ ਹੈ ਰੱਬ ਰਸੂਲ ਉੱਤੇ ਜਾਮ ਵਸਲ ਦਾ ਲਬਾਂ ਤੇ ਚੱਟਿਆ ਸੂ
ਜੇ ਕੋਈ ਸਾਥ ਦੇਸੀ ਨਾਲ ਰਾਂਝਣੇ ਦੇ ਹਿੱਸਾ ਹੂਰ ਕਸੂਰ ਥੀਂ ਖੱਟਿਆ ਸੂ
ਸਾਬਤ ਕਦਮ ਹੈ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਰਾਹ ਉੱਤੇ ਪੈਰ ਅਗ੍ਹਾਂ ਤੋਂ ਪਿਛਾਂਹ ਨਾ ਹੱਟਿਆ ਸੂ
ਤੇਗ਼ ਸਬਰ ਥੀਂ ਮਾਰਿਆ ਨਫ਼ਸ ਮੂਜੀ ਸ਼ਿਰਕ ਕੁਫਰ ਨੂੰ ਗਰਦਨੋਂ ਕੱਟਿਆ ਸੂ
ਹੋਯਾ ਦਾ ਪਿੰਡੇ ਮਲੀ ਖਾਕ ਰਾਂਝੇ ਲਾਹ ਨੰਗ ਨਾਮੂਸ ਨੂੰ ਸੁੱਟਿਆ ਸੂ
ਬੁਕਲ ਵਿੱਚ ਚੋਰੀ ਚੋਰੀ ਹੀਰ ਹੋਵੇ ਘੜਾ ਨੀਚ ਦਾ ਚਾ ਉਲੱਟਿਆ ਸੂ
ਜ਼ਾਹਰਾ ਨਾ ਰੋਵੇ ਦਿਲੋਂ ਆਹ ਮਾਰੇ ਰਾਂਝੇ ਹੋ ਜੋਗੀ ਮੈਨੂੰ ਪੱਟਿਆ ਸੂ
ਨੀ ਮੈਂ ਘੋਲਘੱਤੀ ਸੁਖਿਆਰੜਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਵਾਸਤੇ ਦੁੱਖੜਾ ਕੱਟਿਆ ਸੂ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਇਸ ਇਸ਼ਕ ਦੇ ਵਣਜ ਵਿਚੋਂ ਜ਼ਫਰ ਜਾਲ ਕੀ ਖੱਟਿਆ ਵੱਟਿਆ ਸੂ
ਹੀਰ ਨੇ ਕੁੜੀਆਂ ਨੂੰ ਆਖਿਆ ਕਿ ਹੀਲੇ ਜੋਗੀ ਨੂੰ ਲਿਅ ਉ
ਗਲੀਂ ਲਾਇਕੇ ਕਿਵੇਂ ਲਿਆਓ ਉਸ ਨੂੰ ਰੱਲ ਪੁੱਛੀਏ ਕਿਹੜੇ ਥਾਉਂਦਾ ਨੀ
ਕੌਣ ਗੁਰੂ ਤੇ ਕਿੱਸ ਨੇ ਕੰਨ ਪਾੜੇ ਚੇਲਾ ਕਿੱਸ ਦਾ ਉਹ ਕਹਾਉਂਦਾ ਨੀ
ਖੇਹ ਲਾਇਕੇ ਦੇਸ ਵਿੱਚ ਫਿਰੇ ਭੌਂਦਾ ਅਤੇ ਭਿੱਛਿਆ ਮੰਗ ਕੇ ਖਾਉਂਦਾ ਨੀ
ਵੇਖਾਂ ਕਿਹੜੇ ਦੇਸ ਦਾ ਚੌਧਰੀ ਏ ਅਤੇ ਜਾਤ ਦਾ ਕੌਣ ਸਦਾਉਂਦਾ ਨੀ
ਖਬਰੇ ਮਾਝਿਓਂ ਰੋਹੀਓ ਬੇਟ ਵਲੋਂ ਰਾਵੀ ਬਿਆਸ ਦਾ ਇਕੇ ਝਨਾਉਂਦਾ ਨੀ
ਫਿਰੇ ਤ੍ਰਿਝਣਾਂ ਵਿੱਚ ਖੁਆਰ ਹੁੰਦਾ ਵਿੱਚ ਵੇੜ੍ਹਿਆਂ ਫੇਰੀਆਂ ਪਾਉਂਦਾ ਨੀ
ਆਯਾ ਕਿੱਸ ਤਰਫੋਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵਣਾ ਸੂ ਕੀ ਨਾਮ ਸੂ ਬਾਪ ਤੇ ਮਾਉਂਦਾ ਨੀ
ਵਾਰਸਸ਼ਾਹ ਪਿਆਰਾ ਏਹ ਕਾਸਦਾ ਏ ਕੋਈ ਏਸ ਦਾ ਅੰਤ ਨਾ ਪਾਉਂਦਾ ਨੀ
ਜੋਗੀ ਨਾਲ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਮਸਖਰੀ ਕਰਨ ਦੀ ਸਲਾਹ
ਪਾਣੀ ਭਰਦੀਆਂ ਕੁਆਰ ਮੁਟਿਆਰ ਕੁੜੀਆਂ ਵੇਖ ਜੋਗੜੇ ਨੂੰ ਖਿਲੀ ਮਾਰਿਆ ਨੇ
ਮੌਜਾਂ ਮਾਣੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੁਆਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਇਹ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਾਲ ਵੇਚਾਰਿਆ ਨੇ
ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੋਸ਼ ਨਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਕੋਈ ਕੀਤਾ ਕੰਨ ਤਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਸਨੂੰ ਪਾੜਿਆ ਨੇ
ਇਹ ਜਾਣਦਾ ਕਿਸੇ ਦਾ ਚਾਕ ਲੱਧਾ ਕੁੜੀਆਂ ਸੱਦ ਕੇ ਓਸ ਨੂੰ ਝਾੜਿਆ ਨੇ
ਹੀਰ ਖੇੜਿਆਂ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਵੱਡਾ ਓਹਨੂੰ ਆਖਕੇ ਅੱਗ ਲਾ ਸਾੜਿਆ ਨੇ
ਹਿਕਾਂ ਖੋਲ ਕੇ ਬੁੱਕਲਾਂ ਮਾਰੀਓ ਨੇ ਜੱਗ ਧੂੜ ਅਤੀਤ ਤੇ ਧਾਰਿਆ ਨੇ
ਮੁਠੀ ਭਰੋ ਤੇ ਮਚਲੀਆਂ ਹੋ ਪੁਛੋ ਓਹਨੂੰ ਪਲੰਘ ਉਤੇ ਚਾ ਚਾੜ੍ਹਿਆ ਨੇ
ਪਹਿਲੇ ਨਾਲ ਪਿਆਰ ਦੇ ਜੋਗੀੜੇ ਨੂੰ ਕੋਲ ਸਦ ਬਹਾ ਕੇ ਮਾਰਿਆ ਨੇ
ਚੰਚਲਹਾਰੀਆਂ ਕੁਆਰੀਆਂ ਕੰਨ ਪਾੜੇ ਹਾਇ ਹਾਇ ਮੁੱਠੀ ਲੀਕ ਮਾਰਿਆ ਨੇ
