( ੬੩ )
ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ, ਆਪ ਦੀ ਤਰਾਂ ਚਮਚੀਆਂ ਨਾਲ ਪਾਣੀ
ਫੱਕਣਾ, ਕੰਨ ਨੱਕ ਨੂੰ ਹੱਥ ਲਾ ਲਾ ਤਾੜੀਆਂ ਮਾਰ-
ਣੀਆਂ ਔਰ ਘੀ ਜੇਹੇ ਉੱਤਮਪਦਾਰਥ ਨੂੰ ਵ੍ਰਿਥਾ
ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਫੂਕਣਾ ਇਤ੍ਯਾਦਿਕ ਕਰਮਾਂ ਨੂੰ
ਕਰਮਕਾਂਡ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ .
ਔਰ-ਮਨ ਨੂੰ ਠਹਿਰਾਕੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਦਾ ਪਾਠ
ਅਰ ਨਾਮ ਅਭ੍ਯਾਸ ਕਰਣਾ, ਵਾਹਗੁਰੂ ਨੂੰ ਸਰਬ
ਵ੍ਯਾਪੀ ਮੰਨਕੇ ਉਸਦੇ ਪ੍ਰੇਮ ਵਿੱਚ ਨਿਮਗਨ ਹੋਣਾ
ਹੀ ਸਿੱਖਧਰਮ ਵਿੱਚ “ਉਪਾਸਨਾ" ਹੈ. ਆਪ ਦੇ
ਮਤ ਦੀ ਤਰਾਂ ਕਿਸੇ ਮੂਰਤਿ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਰੱਖਕੇ ਘੰਟੇ
ਬਜਾਉਂਣੇ ਔਰ ਭੋਗਲਾਉਂਣੇ ਉਪਾਸਨਾ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਇਸੀਤਰਾਂ-ਅਕਾਲਪੁਰੁਸ਼ ਔਰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਦਾ
ਯਥਾਰਥ ਪਹਿਚਾਨਣਾ ਸਾਡੇ ਧਰਮ ਵਿੱਚ “ਗਯਾਨ”
ਹੈ, ਸ਼ੁਸ਼ਕ ਵੇਦਾਂਤੀਆਂ ਦੀ ਤਰਾਂ ਅਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ
ਰੱਬ ਮੰਨਕੇ ਭਗਤੀ ਭਾਵ ਤੋਂ ਪਤਿਤ ਹੋਕੇ ਅਹੰ-
ਬ੍ਰਹਮਾਸਮਿ” ਦੇ ਨਾਰ੍ਹੇ ਮਾਰਣੇ ਗਯਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ.
ਜਿਸ ਬਾਣੀ ਦਾ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਛਕਣ ਵੇਲੇ ਉਪਦੇਸ਼
ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਔਰ ਜੋ ਗੁਰਸਿੱਖਾਂ ਲਈਂ ਨਿੱਤ
ਪੜ੍ਹਨੀ ਵਿਧਾਨ ਹੈ, ਉਸ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨੇ ਕਾਂਡ ਭਰੇ
ਹੋਏ ਹਨ,ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗੁਰੁਮਤ ਅਨੁਸਾਰ ਸਿੱਖ ਮੰਨਦੇ
