ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ
( ੧੩੬)
ਕਈ ਭਗਤ ਪਹਿਲਾਂ ਮੂਰਤੀਪੂਜਕ ਸੇ, ਪਰ ਜਦ
ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਤ੍ਯਗ੍ਯਾਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤਾ, ਤਦ ਪਰਮਾਤਮਾ
ਨੂੰ ਸਰਵਵ੍ਯਾਪੀ ਮੰਨਕੇ ਮੂਰਤੀਪੂਜਾ ਦੇ ਪੂਰਣ
ਤ੍ਯਾਗੀ ਹੋਗਏ,ਜੇਹਾ ਕਿ ਉਨਾਂ ਦੇ ਬਚਨਾਂ ਤੋਂ
ਪ੍ਰਗਟ ਹੈ; ਯਥਾ:--
"ਸਤਗੁਰੁ ਮਿਲੈ ਤ ਸਹਿਸਾ ਜਾਈ,
ਕਿਸੁ ਹਉ ਪੂਜਉ? ਦੂਜਾ ਨਦਰਿ ਨ ਆਈ,
ਏਕੈ ਪਾਥਰ ਕੀਜੈ ਭਾਉ,
ਦੂਜੈ ਪਾਥਰ ਧਰੀਐ ਪਾਉ!
ਜੇ ਓਹ ਦੇਉ, ਤ ਓਹ ਭੀ ਦੇਵਾ,
ਕਹਿ ਨਾਮ ਦੇਉ ਹਮ ਹਰਿ ਕੀ ਸੇਵਾ." (ਗੂਜਰੀ ਨਾਮਦੇਵ)
"ਜਹਿ ਜਾਈਐ ਤਹਿ ਜਲ ਪਖਾ ਨ,
ਤੂੰ ਪੂਰਰਹਿਓ ਹੈ ਸਭ ਸਮਾਨ,
ਸਤਗੁਰੁ ਮੈ ਬਲਿਹਾਰੀ ਤੋਰ,
ਜਿਨ ਸਕਲ ਬਿਕਲ ਭ੍ਰਮ ਕਾਟੇ ਮੋਰ" (ਬਸੰਤ ਰਾਮਾਨੰਦ)
ਜੇ ਕੋਈ ਚਾਲਾਕ ਆਦਮੀ ਸਤ੍ਯ ਦਾ ਵਿਰੋਧੀ
ਗੁਰੁਸ਼ਰਣ ਆਉਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਗੁਰੂ ਅੰਗਦ ਦੇਵ
ਜੀ ਦਾ ਦੇਵੀ ਪੂਜਨ ਅਰ ਗੁਰੂ ਅਮਰਦਾਸ ਸਾਹਿਬ
ਦਾ ਗੰਗਾਪੂਜਨ ਦੱਸਕੇ ਏਹ ਸਿੱਧ ਕਰੇ ਕਿ ਸਿੱਖ
ਧਰਮ ਵਿੱਚ ਦੁਰਗਾ ਅਤੇ ਗੰਗਾ ਪੂਜਨ ਵਿਧਾਨ ਹੈ,
ਤਦ ਕਿਤਨਾ ਅਨ੍ਯਾਯ ਅਰ ਅਯੋਗ ਹੈ!
ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਪ੍ਰੇਮੀ ਹਿੰਦੂ ਜੀ! ਆਪ ਨਾਮਦੇਵ
ਆਦਿਕ ਭਗਤਾਂ ਦੀ ਕਥਾ ਦਾ ਸਿੱਧਾਂਤ ਸਮਝ ਲਓਂ
