ਪੰਨਾ:ਸਿੱਖ ਤੇ ਸਿੱਖੀ.pdf/60

ਪੁਰਾਣੇ ਗਿਆਨੀਆਂ ਦੀ ਬੋਲੀ, ਆਮ ਭਾਸ਼ਾ ਤੋਂ ਦੁਰਾਡੀ ਹੋਂਦੀ ਹੈ।
ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੀ ਸਮਝੇ ਘੱਟ ਪੈ ਦੀ ਹੈ । ਇਕ ਇਕ ਤੁਕ ਦੇ ਕਈ ਕਈ
ਅਰਥ ਕਰਨ ਨਾਲ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਦੇ ਦਿਮਾਗ਼ ਵਿਚ ਝਮੇਲਾ ਪੈ ਜਾਂਦਾ
ਹੈ । ਸਾਰਕੁਤਾਵਲੀ, ਵਿਚਾਰ ਮਾਲਾ ਤੇ ਭਾਵਰ ਸਾਮ੍ਰਿਤ ਪੜ੍ਹਾ ਕੇ, ਜਪੁਜੀ
ਜਿਹੀ ਗੁੜ੍ਹ ਬਾਣੀ ਪੜਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਹਨ । ਦਸ ਵਰ੍ਹੇ ਦੇ ਬਾਲਕ
ਤੇ ਚਾਲੀ ਸਾਲ ਦੇ ਤਜਰਬਾਕਾਰ ਨੂੰ ਇਕੋ ਚੱਕੀ ਵਿਚ ਝੋਇਆ ਜਾਂਦਾ
ਹੈ । ਅਰਥਾਂ ਵਾਲੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਵਿਚ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਮਾਜਿਕ,ਆਰਥਿਕ
ਤੇ ਪੋਲੀਟੀਕਲ ਹਾਲਤ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਉਂਦੇ । ਪੁਰਾਣਿਸ ਸਾਖੀਆਂ ਤੋਂ ਛੁੱਟ
ਇਤਿਹਾਸਕ ਹਵਾਲੇ ਆਦਿ ਨਾਂ ਮਾਤ੍ਰ ਹੀ ਹੋਂਦੇ ਹਨ । ਪੜ੍ਹਾਉਣ
ਲੱਗਿਆਂ ਦਲੀਲ ਤੋਂ ਕੰਮ ਘੱਟ ਹੀ ਲੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਗਰੈਮਰ ਤੇ
ਬੋਲੀ ਦੇ ਲਿਹਾਜ਼ ਨਾਲ ਅਰਥ ਨਹੀਂ ਕੀਤੇ ਜਾਂਦੇ । ਏਹਨਾਂ ਘਾਟਿਆਂ
ਕਰਕੇ ਅਰਥਾਂ ਵਿਚ ਚਮਕ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦੀ । ਸੋ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ
ਦੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਅਰਥ ਘਰ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।
⁠ਗੁਰਬਾਣੀ ਦੇ ਹਰ ਜ਼ਬਾਨ ਵਿਚ ਤਰਜਮੇ ਨਹੀਂ ਹੋਏ। ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ
ਵਿਚ ਟ੍ਰੰਪ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਉਦਮ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਕੁਝ ਸ਼ਬਦ ਮੈਕਾਲਿਫ ਨੇ ਵੀ
ਤਰਜ਼ਮਾਏ ਹਨ । ਏਧਰ ਅੰਗ੍ਰੇਜ਼ੀ ਪੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਸਿਖ ਸਜਨਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ
ਦੇਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ । ਪ੍ਰਚਾਰ ਲਈ ਹਰ ਬੋਲੀ ਵਿਚ ਤਰਜਮਿਆਂ ਦੀ
ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੈ। ਖਾਸ ਕਰ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨੀ ਤੇ ਹਿੰਦੀ ਵਿਚ ਤਰਜਮਾ ਬੜਾ
ਕਾਰਗਰ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਗੁਰਬਾਣੀ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਦਾ ਤ੍ਰੀਕਾ, ਧਰਮਸਾਲਾਂ
ਵਿਚੋਂ ਬਦਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਭਾਈ ਗੁਰਦਾਸ ਦੀਆਂ ਸੁਖਾਲੀਆਂ
ਵਾਰਾਂ ਪੜ੍ਹਾ ਕੇ ਫੇਰ ਚੋਣਵੇਂ ਸਬਦਾਂ ਦੀ ਸੰਥਾ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਭਾਈ
ਗੁਰਦਾਸ ਦੀ ਦਸਵੀਂ ਵਾਰ ਪੜ੍ਹਾਉਣ ਨਾਲ, ਪਰਾਣਿਕ ਹਵਾਲਿਆਂ ਦੇ
ਵੇਰਵੇ, ਘੱਡੀਆਂ ਖੋਲ੍ਹ ਜਾਣਗੇ । ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫਲਸਫੇ, ਰਾਜਨੀਤੀ ਆਦਿ
ਅੱਡਰਿਆਂ ਅੱਡਰਿਆਂ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੇ ਤਰਜਮੇ, ਅੱਡ ਅੱਡ
ਪੋਥੀਆਂ ਵਿਚ ਹੋਣ, ਤਾਂ ਜੋ ਪੜ੍ਹਨ ਵਾਲਿਆਂ ਵਿਚ ਹੋਣ, ਤਾਂ ਜੋ ਪੜ੍ਹਣ
ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਮੱਸ ਦਾ ਮਸਾਲਾ ਮਿਲ ਜਾਏ ਤੇ ਬਹੁਤੀ ਵੱਡੀ ਪੋਥੀ
੬੨