(ਰਬਾਬ ਵੱਜਦੀ ਹੈ। ਮਰਦਾਨਾ ਆਉਂਦਾ ਹੈ।)
ਮਰਦਾਨਾ: (ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ) ਉੱਜੜ ਜਾਓ ਭਾਈ, ਉੱਜੜ ਜਾਓ...ਉੱਜੜ
ਜਾਓ।" ਨਿਰਾਲੇ ਚੋਜ...ਬਾਬੇ ਦੇ...ਸੇਵਾ ਕਰੇ ਸੋ ਉੱਜੜ ਜਾਏ ਤੇ
ਜਿਹੜੇ ਪਾਣੀ ਨਾ ਪੁਛਣ ...(ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਚੇਹਰੇ 'ਤੇ ਫੈਲਦੀ ਹੈ)
"ਵਸੇ ਰਹੇ ਭਾਈ!",...।ਆਖੇ ਦੋਨੋ ਈ ਵਰ ਨੇ! (ਲੰਮੇ ਪੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
(ਹੱਸਣ ਵਾਲੇ ਸਾਧੂਆਂ ਦਾ ਟੋਲਾ ਮੰਚ ਉਪਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਮਰਦਾਨੇ
ਦੇ ਗਿਰਦ ਬੈਠ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਬਿਲਕੁਲ ਚੁੱਪ ਚਾਪ। ਕੋਰਸ ਵਾਲੇ ਗਹੁ
ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਤੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ।)
ਕੋਰਸ 1: ਇਹ ਤਾਂ ਉਹੀ ਨੇ ਰੱਬ ਦੀ ਘਰਵਾਲੀ ਦਾ ਨਾੜਾ ਪਰਖਣ ਵਾਲੇ।
ਕੋਰਸ 2: (ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਵੱਲ) ਹਾਂ, ਲੱਗਦੇ ਤਾਂ ਨੇ, ਪਰ ਏਥੇ ਕਾਂਚੀਪੁਰਮ 'ਚ!
ਕੋਰਸ 3: ... ਇਹ ਉਹ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ; ਉਹ ਤਾਂ ਕਿਵੇਂ ਕੰਵਲਿਆਂ ਵਾਂਗ ਹੱਸਦੇ
ਸੀ। ਪੀਂਘ ਸਤਰੰਗੀ ਨੂੰ ਨਾੜਾ ਈ ਬਣਾ 'ਤਾਂ ਸੀ ਰੱਬ ਦੀ ਜਨਾਨੀ
ਦਾ!
ਕੋਰਸ 1: ਉਹਨੂੰ ਦੇਖ... ਜਿਹੜਾ ਮੰਜੀ 'ਤੇ ਅਪਸਰਾ ਲਈ ਥਾਂ ਛੱਡ ਕੇ ਸੌਂਦਾ
ਸੀ।
ਕੋਰਸ 2: ਤੇ ਹੁਣ ...ਲਗਦੈ ਕਦੇ ਹੱਸੇ ਹੋਣਗੇ!
(ਸਾਧੂਆਂ ਦਾ ਟੋਲਾ ਮਰਦਾਨੇ ਦੇ ਗਿਰਦ ਬੈਠਾ ਹੈ।)
ਤਿੰਨੋਂ: ਘਰਾੜੇ ਪਿਆ ਮਾਰਦੈ, ਉੱਠ!
1: ਹਾਲੇ ਤਾਈਂ ਦੁਆਰ 'ਤੇ ਬੈਠਾਂ...
2: ਗੁਰੂ ਤੇ ਦੁਆਰ ਏ...
65
