________________
ਗਆ ਅਰ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਵਧੀਕ ਸੁਨਣ ਦੀ ਸਮਰਥਾ ਨ। ਰਖਕੇ ਬੋਲ ਉਠੇ: ਸਭੋ ਸੂਰਮੇ - “ਬਸ ਅਮੀ ਹੁਨ ਜਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਸਹਾਰ ਸਕਦੇ ਅਰ ਨਾਹੀ ਹੋਰ ਕੁਝ ਸੁਨਣ ਦੀ ਸਮਰਥਾ ਰਖਨੇ ਹਾਂ ਆਪ ਉਨਾਂ ਬਨ ਵਾਸੀਆਂ ਦਾ ਹਾਲ ਦਸੋ ਕਿ ਉਨi ਤੇ ਕੀ ਜੀਸਮ ਹੋਇਆਂ ਅਤੇ ਓਹ ਕੌਨ ਹਨ ? | ਨਵੀਨਪੁਰਖ:-( ਕੰਬਦੇ ਹੋਏ ) ਆਪ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਮੁਰਦਾ ਹੋਗਏ ਹਨ, ਉਪਕਾਰ ਕਰਨਾ ਤਾਂ ਜਨਦੇ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸ਼ਰਾ ਆਪ ਹੀ ਸੋਚੋ ਕਿ ਜਦ ਤੁਸੀ ਅਪਨੇ ਦੇ ਭਾਈਆਂ ਦਹੀਂ ਆਪੋਚੀ ਭਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਤਾਂ ਇਕ ਦੇਸੀ ਦਾ ਕਦ ਕਰਸਕੋਗੇ ਉਨਾਂ ਬਨਬਾਸੀਆਂ ਦੀ ਮੁਥਤ ਸੁਨਕੇ ਕੀ ਕਰੋਗੇ ? ਦੁਖਭਰੀ ਕਹਾਨੀ ਕਹਨ ਲਈ ਭੀ ਤਾਂ ਦਿਲ ਚਾਹੀਏ ਉਨੂੰ ਫਿਰ ਦੁਬਾਰਾ ਕਹਿਨ ਤੇ ਮਰੇ ਹੋਸ਼ ਹਵਾਸ਼ ਉਡਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਸਿਰ ਚਕਰਾ ਉਦਾਹੈ ਪ੍ਰੰਤੂ ਜਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਨਬਾਸੀਆਂ ਦੀ ਦਿੜ ਭਾਈ ਅਰ ਦਲੇਰੀ ਦਾ ਧਿਆਨ ਆਓਦਾ ਹੈ , ਜਿਸਨੇ ਇੰਨੀ ਸ਼ੋਕ ਦਾਯਕ ਦਿਸ਼ਾ ਵਿਚ ਭੀ ਹੁੰਦਿਆਂ ਸੁਗੀਵ ਦੀ ਇਸ ਦਿਸ਼ ਨੂੰ ਦੇਖਕੇ ਤ ਸ ਨੂੰ ਹਥੋਂ ਨਹੀਂ ਜਾਨ ਕੁ ਅਰ ਬੜੀ ਦਲੇਰੀ ਅਰ ਸੂਰਮ ਭਾਈ ਨਾਲ ਉਸ ਬਾਲੀਦਾ ਜੋ ਅਪਨੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖ਼ਤਮ ਭਾਈ ਵਿਚ ਬੜਾ ਵਡਾ ਸਮਝਦਾ ਸੀ ਕੰਮ ਕਰ ਇਕਾ ਛਾਂ ਧੀਹਵੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਸੁਰਖ ਸਾਡੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਭੀ ਕੁਝ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਅਰ ਓਹ ਆਪ ਬਦਲਾ ਲੈ ਸਕਦਾ ਹੈ ਪੰਤੂ ਜੋ ਖਿਆਲ ਮੇਰੇ ਹਿਰਦੇ ਨੂੰ ਛੇੜ ਰਿਹਾਹੈ ਉਹ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਪਾਰਲੇ ਪਾਰਦੇ ਬੁਜਦਿਲ ਅਰ ਨਾਮਰਦ ਗਿਨੇ ਜਾਵਾਂਗੇ ਤਾਂ ਭਾਰਤ ਦੇ ਕਈ ਵਸਨੀਕ ਸਾਨੂੰ ਬੁਰਆਈ ਦੇਨ ਤੇ ਯਾਦ ਕਰਨ ਗੇ ਭਵਾਰੀਖਾਂ ਉਸ ਸਾਡੀ ਖ਼ਬਰ ਮਿਲੀ ਅਰ ਬੇਪ੍ਰਵਾਹੀ ਦੀਆਂ ਗਵਾਹੀਆਂ ਏਨ . ਗੀਆਂ ਬਦਨਾਮੀ ਤੇ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਲੈ ਕਾਲ ਤਕ ਸਾਡੇ ਸਿਰ Original with: Language Department Punjab Digitized by: Panjab Digital Library
