________________
,
- ਕਿੰਅਕਕੇ ਆਪਉੜੈ ਤਾਂ ਸਰੀਰ ਆਕੜਕੇਤਖਤਾਂਹੋਏ ਸੀ ਉਠਾਦਿਆਅਅਗੇ ਹਨੇਰਾ ਆਰੀਆ, ਅਤੇ ਭੂਟਾਨਖਾਕੇ ਖਿਦਵਾਣੂ ਔਹ ਪਏ ਖੜਕ ਲੁਦਕੇ ਸਨਬੰਧੀਵੀਜਾਗਪਏ ,ਡਾਵੇਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਲੇਜੇਇਸਦੀਆਂ ਕਰਤੂਤਾਂਝੇ ਪਕਫੇਫੋੜਾ ਹੋਗਏ ਸਨ, ਪਰਫੇਰਬੀਮਮਤ ਬੁਰੀ ਚੀਜ ਹੈ. ਹੈਕਰਦੇ ਉਠੇ, ਸ਼ਰਾਬੀਕੋਲੋਂ ਪੁਛਦੇ ਹਨ ਤਿੱਹਬਖੂਹ ਉਤੇ ਰਖਰ ਕੇ ਸੈਨਕਰਦਾਹੈ,ਖੇਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜਾਦੀਪਇਆ ਤੇਫੇਰ ਚੁਕਕੇ ਮੰਜੇ ਮੁਰ ਪਾਇਆ ਤਾਂਹੀ ਡਿਹਾ, ਕਿਕਪੜੇਲਹੂਨਾਲ ਲਿਬੜੇ ਹੋਏ ਹਨ ਦੇ ਖਿਆਤਾਂ ਸਿਰ-ਵਿਖਾਵੇ ਦਾਫਹੈ,ਤੇਲਹੂ ਬੇਦਨਹੀ ਉਦਾ ਫਰਨਰਵਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਥੋਂਤਕ ਕੋਸ਼ਰਾਬੀ ਅਖਾਂ ਫੇਰ ਲਈਆਂ। ਹਥਪੈਰਨਕ ਠੰਢੇਰ ਨਾਉ। ਸਾਹ ਲੰਘਾਬਰੇ ਹੋਏ ਸਨਬੰਧੀਸਿਆਣੇ ਨੂੰ ਲਿਅਾ ਏ । ਹਕੀਮਨੈਨਾੜ ਦੇਖੀ,ਸਿਰਫੇਰ ਕੇ ਬੋਲੇ ਕੇਬਈ | ਇਹ ਹੁਦਤੁਰਦਾਹੀ ਦਿਸਦਾ ਹੈ,ਕੋਈਉਨਦਾਨਕਰ ਲਓਇਹ ਸੁਣਕੇ ਸਨਬੇਧੀਰੋਰੋ ਕੇ ਗੇਹਕੀਮ ਤਰਲੇ ਕਰਨਹਕੀਮਕੋਈਵਾਹਲਾਓ ਕਿਵੇ ਬਚਾਓ ਦਾ ਬੇੜਾ ਬੰਨੇ ਲਾਓ, ਦੇਖੋ ਚੱਪਾਨੀਵਹੁਟੀਹੇ, ਕੇਨਿਕੋਬਾਲਹਨ ਅਸੀ ਬੁਢੇ ਡੇਰੇ, ਇਕੋ ਇਕ ਪੁੜਕੀ ਕਿ । ਪੰਆਰੇ ਪਾਠਕਆਪਦੇਖਦੇ ਕਿਮਆਂਦੀ ਮੁਹਬਤ ਇਹੋ ਜਹੇਦੁਖਦੇਵੇ ਤਦਬੀ ਮੌਤ ਨਹੀਚਾਹੁੰਦੀ। ਜੇ ਅਸੀਉਸ ਵੇਲੇ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਹਕੀਮਹੁਰਾਂ ਨੂੰ ਹਲਕੀਹਦੇ (ਹਕੀਮਜੀ ਇਸਨੂੰ ਬਚਾਓ Digitized by Panjab Digital Library / www.panjabdigilib.org
