ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

111114 ੪੮ @ ਚਾਂਬਾਜ ਦਾ ਭਪੰਕਰ ਹਾਲ ਸੁਣ ਕੇ ਕੰਬ ਉਤੇ ਘਸਾਹਬ ਨੇ ਦੇਖਿਆ ਕਿ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪੁਰ ਹੁਣਅਸਹੋਦਾਸ਼ੁਰੂਹੋ ਗੇਅ ਲਗਦੇ ਹ ਮੰਦਕ ਤੇਤ ਦੇ ਔਗਣ ਬੀਬੀਏ | ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਿਮਦ ਸਚਮੁਚ ਝਾੜ ਬਰਦਰਹੈ, ਕਿਉਂਕਿਗੋਦੀਤੀ ਹੈ। ਚੰਗੀਲੀਅਕਨੌਕੇਅਚਰਜ ਹੁੰਝਾ ਫੇਰਦੀ ਹੈ, ਦੌਲਤ ਨੂੰ ਕੁਝੇਵਾ ਹੁੰਝ ਕੇ ਨੇਕੋਦਾ ਦੋ ਘਰy - ਚਾ ਦੇਦਾ ਏਸੋ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਆਪ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਮਦ ਕੀ ਵਸਤ ਹੈ? . ਥੋੜੀ ਜੇਹੀ ਹਨੀਮਤਕੇਕਰਦੇ ਤੇ ਕੁੱਟਕੇ ਰੋਕੀਤੀਹੋਈ, ਜਾਂ ਭੰਗ ਕੇਕਰਤੇ ਹਦੀਦੋ ਪਤੇਕੇਗੇਲੀ ਬਨੀਂਹੋਈ ਨੇਕੀ ਜਿਹੀ ਚੈਲਮ ਵਿਚ . . ਰਖਕੇ ਸੁੱਕੇ ਹੱਕੇ ਉਤੇ ਟਿੱਕਾਕੇ, ਚਰਸ ਵਾਕਰ ਦੁਮਲ - ਉਦੇ ਹਨ।ਜਦ ਧੂਆਛਡਦੇ ਹਨਚੇਲਮ ਵੇਚ ਤਾਈਵਰਗੀ ਇਕਲਾਨਿਕਲਦੀਹੈ । ਇਧਰਮ ਕੀਅਲਵਿਚ ਗੁਰੂ ਮੁਦਕ ਦਾਅਮਲਚਰਸ ਜਾਂ ਚੈਰੁ ਦੇਰ ਭਗਹੀਰੇ,ਕੋਈਫਰਕ ਨਹੀ।ਸੋਈਓ ਹਾਂ । ਦੋ ਅੜਲੇ ਪਤਲੇ ਪਾੜਕੇ ਦਿਖਾਚੁਕੇ ਹਾਂ। ਚਹਨੇਰਾ ਹੈ,ਕੇ ਮਦਕ ਜੀ ਚਮਕੇ ਆਪ ਬੇਸੁਧ ਤੇ ਉਥੇ ਬੇ ਸੁਧੀ ਵਿਚ ਮਰਬੀਜਾਸਕ ਦਾਹੈ । ਪਰ ਚੰਡੂਨਾਤਾਬੇਸੁਧ ਨਹੀ ਹੁੰਦਾ,ਅਤੇਨਾਹੀ Digitized by Paniab Digital Library / www.panjabdigilib.org