ਪੰਨਾ:ਸ਼ਰਾਬ ਕੌਰ.pdf/140

ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

ਓਹ ਢਕਵੰਜਲਾਏ ਹਨ, ਕਿਡੇਮੋਟੇ ਭਲੇ ਮਾਨਸਨੂੰ ਤਾਂ । ਐਵੇਂ ਹੀਫਲਓ।ਅਸੀਵੇ ਕਹ ਆਏ ਹਾਂ ਕਿਅੰਗ ਦੀਚਿੰਗਾਰੀਫ਼ੀਕੇਡੀਹੀਛੋਹੋਵੇ,ਪਰਸਾਟੋਕਦੀਨਾ ਸ਼ੇਗੀ। ਇਕੁਰਹੀਰਾ ਪਾਦੀ ਦੀਅਗਹੈ,ਭਾਵੇਂ ਥੋੜੀਪੀਓ ਡਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਜਿਹੜਾ ਪਿਤੁਆਮੱਥਾ ਚੁੰਮ ਜਾ.ਮੱਜੇ ਤੈਬੀਰਜਆਦਿਕਨਿੰਦਗਧਕਰਨਾਇਸ ਦਾ ਧਰਮਹੈ,ਜੋਕਰੂ । ਇਸ ਪੁਰਸ਼ਰਾਬੀÅਬੇਕਾਰੀ ਕੇਂਜਦ ਸ਼ਰਾਬ ਅੱਗ ਹੈ,ਅਰਅਗਲਦਾਸਾੜਦੀ ਹੈ ਫੇਰਬਾਜ਼ੀਆਂਬੀਮਾਰੀਆਂ ਵਿਚ ਹਕੀਮ ਲੋਕ ਕਿਉ ਦਿੰਦੇ ਹਨ,ਕਦੀਕਿਸੇਚੇਗ ਵਿਚ ਅੱਗਬੀਫਕਾਉਦੇ ਹਨ। ਉਤਰ ਦਿਹਾ, ਕਿ ਆਹਕੀਮਾਂ ਡਾਕਪੁਰਸਕਾਨ ਕਰਸਕਦੇ ਕਿਉਕਿਓਹਆਪਣੀ ਬੁਧ ਅਨੁਸਾਰ, ਖੀਏਤੇ ਕੁਚਲੇ ਲੇ ਖੇਜ਼ਹਰਾ ਥੋਰੈਂਦਾਇੰਦੇਹ ਇੱਥੋਂਤਕ ਕਿਬਾਜੇਵੇਲੇਅ ਬੋਬੀਕੋਮਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਜਿਹਾ ਪਡੇਥਾ ਨੂੰ ਸਾੜਸੁਟਦ, ਲਲਾਉਣੇ . * ਫੇਰਆਪਕੇਂਹਦੇਹੋ .. ਕਿੰਪਲਾਹਖਾਦਿ ਓਹ ਕਿਹੜਬਹਾਦਰਹੈ ਜੋਰੂਰ ਆਏਤੇ ਆਲਾਹਉਂਮ ਦੇਣੇਕੀਸ਼ਰਾਚੋਟੋਵਦਾ ਗੁਨਾਹਰਿਆਹੈ ? ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਕਦੀ । ਕਿਉਕਿ ਖ਼ਰਾਬ ਰੂਰ, ਜਰੂਰੋਅ ਲ,ਅਮਟੌਣ, ਝਪੀਢੀਅਅਬਸਵੇਰੇ ਉਦੌਗ ਮੈਨੂੰ ਪੀਣੇ ਉਹ ਭਲਮਾਨਸਤਾਹਾਂ ਚੌਰ ਲੱਖਦਪਜੈਤਾ , ਪਹਲੇਮੂਰਖਤ ਨੈਸ਼ਬਦੀ . Digitized by Panjab Digital Library / www.pania digilib.org