ਪੰਨਾ:ਸ਼ਰਾਬ ਕੌਰ.pdf/129

ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

ਨਿਜੀਦਾਉਤਰਹੀਆਪਦੇ ਪ੍ਰਦਾਪੂਰਾਉਤਰ ਹੈ : ਦੇਖੀਏ - 1 ਦਿ: ਤਬਾਰਬਰਜੋਰਕੈਹਰ ਸੈੱਕਸੁਨਾਇ ਜੜਬਾਅਨਰਸਨਕੋ, ਜਾਨੈਕਹਾਉਪਾਏ। ਅਰਥਾਤ ਅਰਜਨਨੈਹਥਜੋੜਕੇ, ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਮੂਰਖਬਾਨਹੋਜਹਿਸਆਦਾਂਨੰਕੀਜਾਦਦਾਸੀਅਰਉਨਾਂ ਦਉ ਪਤ ਕਰਨੰਕੀਸਮਝਦਾ ) ਆਪਨੈਦੇਖਿਆਕ੍ਰਿਸ਼ਨੂੰਇਸ ਵੇਲੇ ਕੋਹਾਕੁ ਮਖੌਕੀਤਾਹੈ,ਪਹਲੇਡਾਂਇਹ ਕਿ ਇਕ ਠੇ ਸੁਆਦੀਠੁਕੀਜਾਦੇ,ਕਿਹੜੇਸੁਆਦ ਜਿਸਨਾਲ, ਅਵਤਾਰਦੀਅਕਉਡੇਅਜਿਹਾਪੜਦਾਆ ਕਿ ਇਸਣ, ਨੂੰ ਛੁਹੀਗਏ ਕਿਸਤਵਾਂ ਸਮੁੰਦ੍ਰਸ਼ਬਦਮਾਨਹੈ, ਭੁਲ ਅਪਦੀਡੇਦੋਸਦਿੰਦੇ ਹਨ ਮਾਦੇ ਕਿ ਅਕਵਾਂ ਸਮੂਹੋਰ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਆਪਹਜ਼ ਸੋਚੋ ਭਾਈ ਸਾਹਬ ਕਿਇਸ ਵਿਸ਼ਰਾਬਪੀਦਦੀਕਿਥੇ ਆਗਿਆਹੈ।ਸਰੇ ਗੁਰੂਜੀਨਿੰਦਸੇਆਹੈ ਕਿਇਡੇਵਡੇਆਦ ਨੂੰ ਮਨੂੰਵਲਾਏਪੂਰਣ ਅਵਤਾਰਦਸਦੇ ਹਨ - ਰਾਬ ਅਜਿਹਾ ਮੂਰਖਤਾ ਵਿਚ ਆਕੇਆਮਗੜ੍ਹ ਨੂੰ ਬੀਭੁਗਏ । ਇਸ ਅੱਪਗੁਰੁਹਬਜੀਦਾ ਲੰਚਬਦਾਵਰਣਨ ਦੇਖੇਗੀ,ਪੰਸਦਏਜਦੋ ਔਗੁਣਪ੍ਰਕਰਮਵਿਚ , ਕਦੀ ਇਸਦੀਉਪਮਾ ਨਹੀਂਦੇਖੋਗੇ। ਦੇਖੋਹਤਮੇ ਵਿਚ ਕੀ ਆਰੀਆ ਹੈ:ਮੁੱਦਕੀਗੜਜਦੋਂ ਮੇਰਾਇ ਨਹੀਂ ਖਾਰੀਖੀਜੋ ਮgਭਨੇ ਧਿਚਾਰ ਪਛਾਨ,ਇੱਖ ਰਾਜਧ ਕਾੜੇ ਸਿੰਧਬਖਾਨ Digitized by Panjab Digital Library | www.panjabdigilib.org