ਪੰਨਾ:ਸ਼ਰਾਬ ਕੌਰ.pdf/114

ਇਸ ਸਫ਼ੇ ਦੀ ਪਰੂਫ਼ਰੀਡਿੰਗ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ

________________

T ੧ਬਪਖਾਨੇਓਆਕੇ ਮੁਫਾ ਅਤਰ ਲਗਦੇ ਹੁੰਦੇ ਸਨ,ਦੂਜੇ ਦਿਨਕਪਾਆਵਿਚੋਂ ਪਸੀਨੇਦੀਸ਼ਤੇਨਕਵੇਚੈਂਨੂੰਹੇ ਡਿਗਦੇਉਦੇਸਨ ਹੁਣ ਸਥਰਤਪਏ ਪਏ ਹੁੰਦਸਵੇਰਕੇ ਪਾਏ ਪਰਤਦਿਆਂਲੇਭੂਪੇਖੂਹੋਰਹੇਹਨ ਦੁਰਗੰਧੀ ਇਤਨੀ ਕਿਉਸਕੋੜੇ ਵੇਚ ਕੋਈ ਖੜੋ ਨਹੀ ਸਕਦਾ, ਖੀਆਂ ਦੀ ਡਿਉੜਾਹਟ ਦੇ ਬਾਹਰੀ,ਕਿਸੇ ਵੇਲੇ ਪਾਣੀਪੁਕਾਰ ਉਠਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਕੋਈਜਨਬੇਧੀਰਬਤੁਸੀਨਕਮੁੰਹ ਵੱਟਕੇ ਉਦਾਰਥਕਰਕੇ ਪਾਈਦੀ ਚਲੀ ਦਿੰਦਾ,ਪਰ ਕੁਝ ਮੁੰਹਚ,ਕੁਝਵਿਚ ਕੁਝ ਅਖਾਂ ਵਿਚ ਕੁਝਚੀਤੇ ਜਾਪੈਦਾ ਹੈ ) ਗਏ ਕਿਡਾ। ਜ਼ਿਕਉਕੇ ਏਡੀਦੁਰਦਸ਼ਾ ਵਿਚਈਪਾਦਨਿਕਲਦਿਅਤੇਹੀ ਬਰਾਬਦੀ ਦੁਰਉਦੀ ਹੈ ਯਾਰੇ ਪਾਰੋ ਜਿਰ੍ਹਾਂ ਇਸ ਦੁਰਦਸ਼e ! ਦਲਿਖਦਚਲਡੀਕਲਮਕੈਰਰਹੀਹੇ,ਇਕੁਰਹੀ ਪਨਵੇਲੇਤੁਹਾਡੀਆਂ ਅਖਬੀਰਬਤਹੋਣਗੀ ਪਰ ਕੀ ਕੀਤਾਜਾਏ ਸਨੂੰ ਇਰੀਮ ਭਰੀਸਾਖੀਦਾ . ਵਰਣਨਕਰਨਾਜਰੁਰੀਆਪਨੂੰ ਪਨਜਰੂਰੀ ਦੇਸ਼ ਮਲੀਨਦਸ਼ਾਚਕਰਮਚਲ ਪਏ,ਨਕ .. ਬਾਈਕਚੁਲਹੂਮਾਰੀਹੇ,ਅਮੁੰਹਨਕਸੁਜਕੇਭੜੋਲਾ ਹੋ ਗਏ। ਕੀੜੇਆਨਕਦੀਕੋਡੀਪੂੰਰਲ੨ਖਾਢੀ ਦੂਰ ਧੀ ਰਬੀਵਗਈ । ਤਾਲੂ ਸਿੰਘ ਜੀਭਦੇਦਸਤ ਲਿਫਨਸਫਾ,ਨਕਦੀਕੋਠੀਬਾਈ ਦੇਣਗੇ। ਸਿਰ ਮੁੰਹਸੁਜਕੇਹਲ ਮੁਹਲਹੋਰੀਆ) ਲਹੂਕੀੜੇਦਸਤਭੂ Digitized by Panjab Digital Library www.panjabdigilib.org