ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/86

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੮੫)

ਸੋਚ ਮੇਂ ਉਸ ਮਹਿਲ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਪਹੁਚਾ ਤੋ ਕਿਆ ਦੇਖਤਾ ਹੈ ਕਿ ਅੱਛਾ ਮਹਿਲ ਔਰ ਸਵਾਰੀ ਹੂਈ ਬੈਠਕੇਂ ਬਨੀ ਹੂਈ ਹੈਂ ਏਕ ਮਕਾਨ ਮੇਂ ਬਿਲੌਰ ਕਾ ਤਖ਼ਤ ਬਿਛਾ ਹੈ ਉਸ ਕੇ ਨੀਚੇ ਏਕ ਲੰਬਾ ਮਨੁੱਖਯ ਬ੍ਰਿਖ ਸਮਾਨ ਸੋਤਾ ਹੈ ਉਸ ਕੋ ਦੇਖ ਕਰ ਵਹਾਂ ਗਿਆ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਥੋੜਾ ਆਗੇ ਜਾਕਰ ਦੇਖੀਏ ਕਿ ਇਸ ਮਕਾਨ ਮੇਂ ਕੌਣ ਹੈ ਜਬ ਪਾਸ ਪਹੁੰਚਾ ਤੋ ਉਸ ਕੇ ਸਰਹਾਨੇ ਖੜਾ ਹੋ ਕਰ ਜੀ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਜਬ ਯਿਹ ਉਠੇਗਾ ਤਬ ਇਸ ਸੇ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਪੂਛੂੰਗਾ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਵੁਹੀ ਸਾਂਪ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਕੋ ਬਾਗ਼ ਮੇਂ ਕਿਸੀ ਜਗਹ ਛੋੜ ਹਾਤਮ ਕੀ ਓਰ ਲਪਕਾ ਹਾਤਮ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਕੇ ਕਾਰਣ ਕ੍ਰੋਧ ਭਰਾ ਤੋ ਥਾ ਹੀ ਉਸਕੋ ਦੋਨੋਂ ਹਾਥੋਂ ਸੇ ਪਕੜ ਐਸਾ ਦਬਾਯਾ ਕਿ ਵੁਹ ਚਿਲਾਨੇ ਲਗਾ ਉਸਕੇ ਚਿਲਾਨੇ ਸੇ ਦੇਵ ਚੌਂਕ ਪੜਾ ਔਰ ਪੁਕਾਰਾ ਕਿ ਤੂ ਕਿਆ ਕਰਤਾ ਹੈਂ ਯਿਹ ਮੇਰਾ ਪੈਕ ਹੈ ਛੋੜ ਦੇਹ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਬ ਤਕ ਮੁਸਾਫ਼ਿਰ ਕੋ ਨ ਛੋੜੇਗਾ ਤਬ ਤਕ ਮੈਂ ਇਸੇ ਨ ਛੋੜੂੰਗਾ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਣ ਦੇਵ ਨੇ ਸਾਂਪ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਸੁਚੇਤ ਹੋ ਕਿ ਯਿਹ ਕੋਈ ਬੜਾ ਬਲੀ ਹੈ ਕਿ ਹਮਾਰੇ ਧੋਖੇ ਕੋ ਤੋੜੇ ਔਰ ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਮੇਂ ਪੈਠੇ ਹਾਤਮ ਯਿਹ ਬਾਤਮ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸਾਂਪ ਕੇ ਪੇਟ ਮੇਂ ਧਸ ਗਿਆ ਤੋ ਕਿਆ ਦੇਖਤਾ ਹੈ ਜੋ ਇਕ ਅੰਧੇਰਾ ਘਰ ਹੈ ਔਰ ਸਾਂਪ ਕਾ ਕੁਛ ਪਤਾ ਨਾਹੀਂ ਕਿ ਕਹਾਂ ਹੈ ਯਿਹ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੋਇ ਇਧਰ ਉਧਰ ਫਿਰ ਰਹਾ ਥਾ ਕਿ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਏਕ ਸ਼ਬਦ ਉਸ ਕੇ ਕਾਨ ਮੇਂ ਐਸਾ ਪੜਾ ਕਿ ਹੇ ਹਾਤਮ ਇਸ ਅੰਧੇਰੇ ਘਰ ਮੇਂ ਸੇ ਜੋ ਵਸਤੁ