(੭੭)
ਹੋ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮਾਰੇ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਕੋਈ ਸ਼ੀਸ਼ਾਗਰ ਭੀ ਹੈ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜਿਤਨੇ ਚਾਹੀਏ ਉਤਨੇ ਹੈਂ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਔਰ ਰਈਸ ਦੋਨੋਂ ਸ਼ੀਸ਼ਾਗਰ ਕੇ ਮਕਾਨ ਪਰ ਗਏ ਔਰ ਰਈਸ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਆਜ ਕੇ ਦਿਨ ਸਮੇਤ ਚਾਰ ਦਿਨ ਤਕ ਏਕ ਆਈਨਾ ਦੋ ਸੌ ਗਜ਼ ਲੰਬਾ ਔਰ ਦੋ ਸੌ ਗਜ਼ ਚੌੜਾ ਬਨਾ ਦੋ ਕਿ ਯਿਹ ਉਤਪਾਤ ਟਲੇ ਨਹੀਂ ਤੋਂ ਸਭ ਗਾਂਵ ਕੋ ਖਾਇ ਜਾਏਗਾ ਨਿਦਾਨ ਰਈਸ ਨੇ ਉਸੀ ਘੜੀ ਇਤਨੇ ਬੜੇ ਆਈਨੇ ਬਨਵਾਨੇ ਕੀ ਸਭ ਵਸਤੂ ਮੰਗਵਾਦੀ ਉਨ੍ਹੌਂ ਨੇ ਉਤਨਾ ਬੜਾ ਹੀ ਦਰਪਣ ਤੀਨ ਦਿਨ ਮੇਂ ਬਨਾਦੀਆ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਆਈਨਾ ਬਨ ਗਿਆ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਤੁਮ ਛੋਟੇ ਬਡੇ ਇਸ ਬਸਤੀ ਕੇ ਲੋਗ ਇਕੱਤ੍ਰ ਹੋਰ ਹਾਥੋਂ ਹਾਥ ਇਸ ਆਈਨੇ ਕੋ ਲੇ ਜਾਕਰ ਵਹਾਂ ਖੜਾ ਕਰਦੋ ਜਹਾਂ ਵੁਹ ਉਤਪਾਤ ਆਤਾ ਹੈ ਉਨ੍ਹੋੰ ਨੋ ਵੈਸਾਹੀ ਕੀਆ ਹਾਤਮ ਨੇ ਫਿਰ ਉਨ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਬ ਕੋਈ ਏਕ ਉਸ ਲੀਏ ਚਾਦਰ ਲਾਵੋ ਜਿਸਮੇਂ ਸੇ ਆਈਨਾ ਢਿਕਜਾਵੇ ਵੁਹ ਉਸੀ ਘੜੀ ਚਾਦਰ ਭੀ ਲਾਏ ਔਰ ਆਈਨੇ ਕੋ ਢਾਕ ਦੀਆ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਨ ਸੇ ਕਹਾ ਯਾਰੋ ਅਬ ਆਪੋ ਆਪਣੇ ਘਰ ਕਾ ਰਸਤਾ ਲੋ ਔਰ ਧੀਰਜ ਕੀਏ ਰਹੋ ਔਰ ਜੇਕਰ ਕਿਸੀ ਕਾਜੀ ਤਮਾਸ਼ਾ ਦੇਖਨੇ ਕਉ ਚਾਹਤਾ ਹੋ ਭੋ ਵੁਹ ਮੇਰੇ ਸਾਥ ਰਹੇ ਕੋਈ ਨਾ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮੈਂ ਸਾਥ ਰਹੂੰਗਾ ਪਰ ਰਈਸ ਕੇ ਲੜਕੇ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਮਾਰੇ ਪਾਸ ਰਹੂੰਗਾ ਤਬ ਉਸਕੇ ਬਾਪ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਪਿਤਾ ਕੇ ਪ੍ਰਾਣ ਪਿਆਰੇ ਤੂੰ ਐਸਾ ਉਪੱਦ੍ਰਵ ਨਾ ਕਰ ਮੈਨੇ ਤੇਰੇ
