(੬੯)
ਹਾਰਸ ਸੌਦਾਗਰ ਕੀ ਬੇਟੀ ਹੈ ਜੋ ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ ਹਾਥ ਮਾਰੇ ਔਰ ਬਚਨ ਦੇ ਕਿ ਜਿਸ ਦਿਨ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਯਿਹ ਕਾਮ ਪੂਰਾ ਕਰੂੰ ਉਸ ਦਿਨ ਜਿਸੇ ਚਾਹੂੰ ਉਸੇ ਕੋ ਤੁਝੇ ਦੂੰ ਤੋ ਤੇਰੀ ਬਾਤੋਂ ਕੇ ਲੀਏ ਪਰਿਸ਼੍ਮ ਕਰੂੰ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਤਬ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਪਨੇ ਬਾਪ ਕੋ ਬੁਲਵਾ ਉਸਨੇ ਹਾਰਸ ਕੋ ਬੁਲਵਾ ਲੀਆ ਹਾਤਮ ਨੇ ਯਿਹ ਬਾਤੇਂ ਉਸ ਸੇ ਕਹੀਂ ਉਸਨੇ ਭੀ ਮਾਨ ਲੀਂ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸ ਲੜਕੀ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਪਨੀ ਬਾਤੇਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਕੇ ਪਾਸ ਇਕ ਗੜਾ ਹੈ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਕੇ ਸਭੀ ਲੋਗ ਉਸਕੋ ਜਾਨਤੇ ਹੈਂ ਉਸਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਲਾ ਕਿ ਯਿਹ ਗੜਾ ਕਿਤਨਾ ਲੰਬਾ ਹੈ ਔਰ ਕਹਾਂ ਤਕ ਹੈ ਔਰ ਇਸਮੇਂ ਕਿਆ ਹੈ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਹਾਤਮ ਵਹਾਂ ਸੇ ਚਲਾ ਸ਼ਹਿਰ ਕੇ ਬਹੁਤੇਰੇ ਲੋਗ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਆਏ ਔਰ ਉਸ ਗੜੇ ਕੋ ਦਿਖਾਦੀਆ ਹਾਤਮ ਉਸਮੇਂ ਕੂਦ ਪੜਾ ਏਕ ਰਾਤ ਔਰ ਏਕ ਦਿਨ ਢਲਕਤਾ ਚਲਾ ਗਿਆ ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਮੇਂ ਕੁਛ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦਿਖਾਈ ਦੀਆ ਤਬ ਹਾਤਮਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਇਸ ਗੜ੍ਹੇ ਕਾ ਅੰਤ ਆ ਗਿਆ ਅਬ ਯਹਾਂ ਸੇ ਫਿਰੀਏ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਉਸਨੇ ਯਿਹ ਸੋਚਾ ਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਇਸਕਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਪੂਛੋਗਾ ਤੋਂ ਮੈਂ ਉਸਕੋ ਕਯਾ ਉੱਤਰ ਦੂੰਗਾ ਯਿਹ ਸਮਝ ਕਰਕੇ ਆਗੇ ਬਢਾ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਜਾਕਰ ਏਕ ਮੈਦਾਨ ਚੌੜਾ ਸੁਹਾਵਣਾ ਦੇਖ ਪੜਾ ਔਰ ਉਸਮੇਂ ਏਕ ਤਾਲਾਵ ਅੱਛੇ ਨਿਰਮਲ ਜਲ ਸੇ ਭਰਾ ਦਿਖਾਈ ਦੀਆ ਹਾਤਮ ਅਪਨੇ ਸਾਥ ਏਕ ਪਾਨੀ ਕੀ ਸੁਰਾਹੀ ਭਰਕੇ
