ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/60

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੫੯)

ਨਿਕਲੀਂ ਵੁਹ ਏਕ ਏਕ ਕੀ ਓਰ ਅਚੰਭੇ ਸੇ ਦੇਖ ਰਹਾ ਥਾ ਕਿ ਹੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਯਿਹ ਕਿਆ ਚਰਿੱਤ੍ ਹੈ ਯਿਹ ਕਹਾਂ ਸੇ ਆਈਂ ਔਰ ਦੀਵਾਰ ਕੀ ਤਸਵੀਰੇਂ ਕਿਉਂ ਹੋ ਗਈਂ ਨਿਦਾਨ ਉਸ ਤਖ਼ਤ ਕੇ ਪਾਸ ਤੋਂ ਖੜਾ ਹੀ ਥਾ ਔਰ ਆਪਨੇ ਜੀ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਐ ਹਾਤਮ ਜੋ ਤੂੰ ਯਹਾਂ ਤਕ ਪਹੁੰਚਾ ਹੈ ਤੋ ਇਸ ਤਖ਼ਤ ਪਰ ਬੈਠ ਯਿਹ ਸੋਚਕਰ ਜਯੋਂ ਹੀ ਉਸ ਪਰ ਪਾਂਵ ਰੱਖਾ ਤਯੋਂ ਹੀ ਉਸਮੇਂ ਸੇ ਏਕ ਤੜਾਕੇ ਕਾ ਸ਼ਬਦ ਆਯਾ ਉਸਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਇਸਕਾ ਪਾਵਾ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਨੀਚੇ ਦੇਖਨੇ ਲਗਾ ਤੋਂ ਉਸ ਤਖ਼ਤ ਕੋ ਵੈਸੇ ਕਾ ਵੈਸਾ ਹੀ ਪਾਯਾ ਫਿਰ ਉਸ ਪਰ ਬੈਠ ਗਿਆ ਫਿਰ ਉਸ ਸੇ ਵੈਸਾ ਹੀ ਸ਼ਬਦ ਆਯਾ ਉਸ ਸੰਬੂ ਕੇ ਸਾਥ ਹੀ ਵੁਹ ਸੁਕੁਮਾਰੀ ਜੋ ਸਬ ਸੇ ਸੁੰਦਰ ਔਰ ਡੀਲ ਡੌਲ ਮੇਂ ਬਡੀ ਥੀ ਸੋ ਦੀਵਾਰ ਕੀ ਤਸਵੀਰ ਕੋ ਛੋਡ ਬਡੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਕੋਰ ਕਟਾਖਯ ਸਹਿਤ ਹਾਤਮ ਕੇ ਪਾਸ ਚਲੀ ਆਈ ਹਾਤਮ ਐਸੀ ਭਾਂਤ ਦੇਖਕਰ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੂਆ ਔਰ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਹੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਅਬੀ ਤੋ ਯਿਹ ਤਸਵੀਰ ਥੀ ਫਿਰ ਕਯੋਂਕਰ ਇਸ ਕੋਰ ਕਟਾਖੜ ਸੇ ਘੁੰਘਟ ਨਿਕਾਲੇ ਇਸ ਤਖ਼ਤ ਕੇ ਆਗੇ ਆਕਰ ਖੜੀ ਹੂਈ ਉਸੇ ਦੇਖ ਵੇ ਧੀਰਜ ਹੋਕੇ ਚਾਹਤਾ ਥਾ ਕਿ ਉਸਕਾ ਘੁੰਘਟ ਖੋਲ੍ਹ ਉਸਕੇ ਮੁਖ ਕੋ ਦੇਖੇ ਕਿ ਉਸ ਮਨੁੱਖਯ ਕੀ ਬਾਤ ਸਮਰਣ ਆਈ ਵੁਹ ਸੰਭਲ ਗਿਆ ਔਰ ਜੀ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਜੇ ਮੈਂ ਇਸਕਾ ਹਾਥ ਪਕੜੂੰਗਾ ਤੋਂ ਫਿਰ ਕਬੀ ਇਸ ਅੰਧੇਰੇ ਸੇ ਬਾਹਰ ਨਾ ਜਾਊਂਗਾ ਯਿਹ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਦੇਖਾ ਚਾਹੀਏ ਕਿ ਯਿਹ