(੫੭)
ਪਰ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਪਰਮ ਕ੍ਰਿਪਾਲੂ ਦੀਨ ਦਿਆਲ ਹੈ ਇਸ ਕਠਿਨ ਬਾਤ ਕੋ ਭੀ ਸੁਗਮ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ ਪਰੰਤੂ ਮੇਰੇ ਜੀਅ ਮੇਂ ਯਿਹ ਸੰਦੇਹ ਹੈ ਕਿ ਦਸ਼ਤਹਵੈਦਾ ਸੇ ਕੋਈ ਫਿਰ ਕਰਕੇ ਨਹੀਂ ਆਯਾ ਔਰ ਜੋ ਆਯਾ ਹੈ ਤੋ ਸਵ੍ਹੇਤ ਨਹੀਂ ਰਹਾ ਯਿਹ ਮੇਰੀ ਸਿੱਖਯਾ ਮਨ ਮੇਂ ਸਿਮਰਨ ਕੀਏ ਰਹਿਨਾ ਕਿ ਜਿਸ ਸਮੇ ਤੂ ਦਸ਼ਤਹਵੈਦਾ ਮੇਂ ਪਹੁਚੇਗਾ ਤੋ ਤੁਝੇ ਅੰਧੇਰੇ ਮੇਂ ਲੇ ਜਾਏਂਗੇ ਤੁਮਨੇ ਚੁਪਕਾ ਸਾ ਚਲੇ ਜਾਨਾ ਕਹੀਂ ਚਲ ਕਰਕੇ ਅੜ ਨ ਰਹਿਨਾ ਔਰ ਜੋ ਕੋਈ ਮਨੋਹਰ ਕਾਤਾਂ ਤੇਰਾ ਅਭਿਲਾਖ ਕਰੇ ਉਸ ਨੇ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਾ ਕਰਨਾ ਉਸਕੇ ਪੀਛੇ ਏਕ ਪਰਮ ਸੁਕੁਮਾਰੀ ਚੰਦ੍ਰਮੁਖੀ ਆਵੇਗੀ ਜਿਸਕੇ ਦੇਖਨੇ ਸੇ ਤੇਰਾ ਮਨ ਤੇਰੇ ਹਾਥ ਮੇਂ ਨ ਰਹੇਗਾ ਔਰ ਬੇਵਸ ਹੋ ਜਾਏਂਗਾ ਪਰੰਤੂ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੇ ਲੀਏ ਕਹੀਂ ਧੀਰਜ ਨ ਛੋਡਨਾ ਔਰ ਚੰਚਲਤਾ ਨਾ ਕਰਨਾ ਵੁਹ ਜਬ ਤੇਰਾ ਹਾਥ ਪਕੜੇਗੀ ਉਸੀ ਸਮਯ ਤੂ ਦੇਸ਼ਤਹਵੈਦਾ ਮੇਂ ਜਾ ਪਹੁੰਚੇਗਾ ਜੋ ਸਾਤ ਦਿਨ ਤਕ ਉਸ ਸੇ ਕੁਛ ਕਾਮ ਕੋ ਕਹੇਂਗਾ ਤੋ ਅਪਨੇ ਜੀਤੇ ਜੀ ਲਾਜ਼ਮਤ ਮੇਂ ਰਹੂੰਗਾ ਵੁਹ ਇਸੀ ਬਾਤੋਂ ਮੇਂ ਥੇ ਕਿ ਏਕ ਤਰੁਣ ਮਨੁੱਖ ਦੋ ਕਟੋਰੇ ਖੀਰ ਔਰ ਪਾਨੀ ਕੇ ਅਪਨੇ ਹਾਥੋਂ ਪਰ ਧਰੇ ਆਕਾਸ਼ ਸੇ ਉਤਰਾ ਔਰ ਉਨਕੇ ਆਗੇ ਰਖ ਦੀਏ ਉਨ ਦੋਨੋਂ ਨੇ ਪੇਟ ਭਰ ਕੇ ਖਾਇ ਲੀਏ ਔਰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕਾ ਧੰਨਯਾਦ ਕਰਕੇ ਰਾਤ ਕਟੀ ਹਾਤਮ ਉਸ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਕਿਸੀ ਜੰਗਲ ਕੀ ਓਰ ਚਲਾ ਥੋੜੇ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਏਕ ਰਮਣੀਕ ਤਲਾਵ ਪਰ ਜਾ ਪਹੁਚਾ ਔਰ ਉਸਕੇ ਕਿਨਾਰੇ ਬੈਠ
