(੪੦)
ਵਿਵਾਹ ਕਰੇਗੀ ਮੈਨੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਹੇਤ ਇਸ ਬੋਝ ਕੋ ਅਪਨੇ ਸਿਰ ਪਰ ਉਠਾਯਾ ਹੈ ਏਕ ਬਾਤ ਉਸ ਕੀ ਯਿਹ ਹੈ ਕਿ ਏਕ ਬਾਰ ਦੇਖਾ ਦੂਸਰੀ ਬਾਰ ਦੇਖਨੇ ਕੀ ਅਭਿਲਾਖਾ ਹੈ ਯੱਦਪ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤਾ ਕਿ ਵੁਹ ਜਗਹ ਕਹਾਂ ਹੈ ਔਰ ਵੁਹ ਕੌਣਹੈ ਔਰ ਉਸਨੇ ਕਿਆ ਦੇਖਾ ਹੈ ਜਿਸ ਕੋ ਦੂਸਰੀ ਬੇਰ ਦੇਖਨੇ ਕੀ ਅਭਿਲਾਖਾ ਹੈ ਪਰ ਈਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਤਰਫ਼ ਲਿਵ ਲਗਾਤਾ ਹੈ ਬਨ ਬਨ ਚਲਾ ਜਾਤਾਹੂੰ ਕਹੀਂ ਤੋ ਉਸਕਾ ਖੋਜ ਮਿਲੇਗਾ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨ ਕਰ ਭੇੜੀਏ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਜਗਹ ਕੋ ਜਾਨਤਾ ਹੂੰ ਬਹੁਤਾ ਬੂਡੋ ਕੇ ਮੂੰਹ ਸੇ ਪਤਾ ਪਾਯਾ ਹੈਉਸਕਾ ਨਾਮ ਦਸ਼ਤਹਵੈਦਾ ਹੈ ਜੋ ਵਹਾਂ ਜਾਤਾ ਹੈ ਸੋ ਦਿਨ ਭਰ ਫਿਰਤਾ ਹੈ ਔਰ ਯਹੀ ਸੁਨਤਾ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾਵੁਹ ਜਗਹ ਕਹਾਂ ਹੈ ਭੇੜੀਆ ਬੋਲਾ ਕਿ ਯਹਾਂ ਸੇ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਚਲਕੇ ਦੋ ਰਸਤੇ ਮਿਲੇਂਗੇ ਤੂੰ ਬਾਏਂ ਹਾਥ ਕਾ ਰਸਤਾ ਛੋਡ ਦਹਿਨੇ ਰਸਤੇ ਹੋ ਲੇਨਾ ਨਿਸਚਾ ਹੈ ਕਿ ਵਹਾਂ ਪਹੁੰਚ ਜਾਂਏਂ ਔਰ ਆਪਨਾ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਾ ਕਰੇਗਾ ਹਿਰਨੀ ਉਸਕੋ ਅਸੀਸ ਦੇਤ ਚਲੀ ਔਰ ਭੇੜੀਆ ਭੀ ਉਸਸੇ ਵਿਦਾ ਹੂਆ ਪਰ ਵੇ ਦੋਨੋਂ ਉਸਕੀ ਬੀਰਤਾ ਔਰ ਉਦਾਰਤਾ ਪਰ ਧੰਨ ਧੰਨ ਕਹਿਤੇ ਥੇ ਹਾਤਮ ਦੋ ਚਾਰ ਪੈਰ ਹੀ ਚਲਾ ਥਾ ਕਿ ਪੀੜ ਕੇ ਮਾਰੇ ਉਸਕੇ ਪੈਰ ਚਲਨੇ ਥੀਂ ਰਹਿ ਗਏ ਔਰ ਏਕ ਬ੍ਰਿਛ ਕੇ ਨੀਚੇ ਗਿਰ ਕਰ ਤੜਫਨੇ ਲਗਾ ਵਹਾਂ ਏਕ ਗੀਦੜ ਕੀ ਜਗਹ ਭਾਰੀ ਥੀ ਔਰ ਵੁਹ ਅਪਨੀ ਗੀਦੜੀ ਸਮੇਤ ਅਹਾਰ ਕੇ ਲੀਏ ਗਿਆ ਥਾ ਦੋ ਚਾਰ ਘੜੀ ਕੇ ਪੀਛੇ ਜੋ ਵੁਹ ਚੁਗ ਕਰਕੇ ਆਯਾ ਔਰ ਹਾਤਮ ਕੋ
