ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/325

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੨੩)

ਹਾਰ ਮਾਨ ਕਰ ਫਿਰ ਆਈ ਭਲਾ ਯਿਹ ਕਹੁ ਕਿ ਤੇਰਾ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਾ ਹੋਯਾ ਮਾਹਿਯਾਰ ਸੁਲੈਮਾਨ ਕੀ ਬੇਟੀ ਹਾਥ ਲਗੀ ਉਸਨੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਨੇ ਜੋ ਆਪਕਾ ਕਹਿਨਾ ਨਾ ਮਾਨਾ ਤੋ ਬਰਸਾਂ ਪ੍ਰਯੰਤ ਦੂਖ ਸਹਾ ਔਰ ਰੋਤੇ ਪੀਟਤੇ ਦਿਨ ਕਾਟੇ ਯਹਾਂ ਤਕ ਕਿ ਦੇਹ ਕੀ ਭੀ ਸੁਧ ਨਾਥੀ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਇਜੇਹੀ ਦਸ਼ਾ ਮਹਾਂ ਪਾਪੀ ਕੀ ਭੀ ਨਾ ਕਰੇ ਪਰ ਭਾਗ ਚੰਗੇ ਥੇ ਕਿ ਯਮਨ ਕਾ ਰਹਿਨੇ ਵਾਲਾ ਹਾਤਮ ਨਾਮੀ ਮਾਨੁੱਖਯ ਉਸ ਮੋਤੀ ਕੇ ਖੋਜ ਮੇਂ ਜੋ ਮੁਰਗਾਬੀ ਕੇ ਅੰਡੇ ਕੇ ਸਮਾਨ ਹੈ ਉਸਕੀ ਤਲਾਸ਼ ਮੇਂ ਆ ਪਹੁਚਾ ਵੁਹ ਆਨੇਸਾਰ ਹੀ ਮੁਝਕੋ ਮਿਲ ਗਿਆ ਮੈਨੇ ਉਸ ਸੇ ਅਪਣਾ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਕਹਾ ਉਸਨੇ ਮੁਝਕੋ ਬਚਨ ਦੀਆ ਕਿ ਜਬ ਵੁਹ ਮੋਤੀ ਮੇਰੇ ਹਾਥ ਲਗੇਗਾ ਮਾਹਿਯਾਰ ਸੁਲੈਮਾਨੀ ਕੀ ਬੇਟੀ ਤੁਝਕੋ ਦੂੰਗਾ ਇਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਉਸਕੀ ਮਾਂ ਹਸ ਪੜੀ ਔਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਅਬੀ ਤਕ ਤੇਰਾ ਲੜਕਪਨ ਨਾ ਗਿਆ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਤੋ ਉਸਕਾ ਭੇਦ ਨਾ ਬਤਾ ਸਕੇ ਮਨੁੱਖਯ ਕੀ ਕਿਆ ਗਤਿ ਹੈ ਜੋ ਉਸਕਾ ਹਾਲ ਬਰਨਨ ਕਰੇਗਾ ਔਰ ਮਾਹਿਯਾਰ ਸੁਲੈਮਾਨੀ ਸੇ ਪਾਰ ਪਾਵੇਗਾ ਉਸਨੇ ਫਿਰ ਬਿਨਤੀ ਕੀ ਕਿ ਵੁਹ ਮਨੁੱਖਯ ਕੋਈ ਐਸਾ ਵੈਸਾ ਨਹੀਂ ਵੁਹ ਭੀ ਯਮਨ ਕਾ ਪਾਦਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦਾ ਹੈ ਔਰ ਵਿੱਦਯਾ ਗੁਣ ਮੇਂ ਜਿੰਨ ਪਰੀ ਸੇ ਭੀ ਅਧਿਕ ਹੈ ਇੱਕ ਪੰਖੀ ਕੇ ਜੋੜੇ ਨੇ ਉਸ ਮੋਤੀ ਕਾ ਹਾਲ ਯਥਾਰਥ ਉਸ ਸੇ ਬਰਨਨ ਕੀਆ ਮੈਨੇ ਜੇਸਾ ਮਾਹਿਯਾਰ ਸਲੈਮਾਨੀ ਕੇ ਮੂੰਹ ਨੇ ਸੁਨਾ ਥਾ ਉਸਨੇ ਭੀ ਮੇਰੇ