ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/321

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੧੯)

ਪ੍ਰਕਾਰ ਕੇ ਪੰਖੀ ਹਾਥੀ ਸੇ ਭੀ ਬਡੇ ਬਡੇ ਫਿਰਤੇ ਹੈਂ ਔਰ ਹਾਜ਼ਾਰੋਂ ਚੰਗੇ ਚੰਗੇ ਰੰਗ ਕੇ ਪੰਖੀ ਪਹਾੜੋਂ ਔਰ ਟਾਪੂਓਂ ਪਰ ਕਲੋਲ ਕਰ ਰਹੇ ਹੈਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਇਸ ਰਚਨਾ ਕੋ ਦੇਖਕਰ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਕਹਾ ਕਿ ਸੱਤਯ ਹੈ ਕਿ ਬੁਧਿ ਕੀ ਕਿਆ ਗਤੀ ਹੈ ਜੋ ਉਸਕੀ ਰਚਨਾ ਕਾਪਰ ਪਾਵੇ ਔਰ ਅਨੁਮਾਨ ਕਾ ਕਿਤਨਾ ਪ੍ਰਮਾਣ ਹੈ ਜੋ ਉਸਕਾ ਭੇਦ ਸਮਝੇ ਫਿਰ ਘਬਰਾ ਕਰਕੇ ਮਿਹਰਆਵਰ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਭਾਈ ਇਸ ਨਦੀ ਕੇ ਪਾਰ ਕੈਸੇ ਜਾ ਸਕੇਂਗੇ ਮਿਹਰਆਵਰ ਬੋਲਾ ਕਿ ਸੱਤਯ ਹੈ ਕਿ ਬਡੇ ਉਡਨੇ ਵਾਲੇ ਪੰਖੀ ਕੀ ਸਾਮਰਥ ਨਹੀਂ ਕਿ ਸਾਤ ਦਿਨ ਮੇਂ ਭੀ ਉਸਕੇ ਪਾਰ ਪਹੁੰਚੇ ਮੈਂ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਹੋ ਕਰਕੇ ਭੀ ਇਹ ਸਾਹਸ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਤਾ ਤੇਰੀ ਬਾਤ ਤੋ ਸੱਤਯ ਹੈ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨਕਰ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਚਾਹੇ ਕੁਛਹੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋ ਮੁਝਕੋ ਤੋ ਅਵੱਸਯ ਬਰਜੁਖ ਕੇ ਟਾਪੂ ਮੇਂ ਜਾਨਾ ਹੈ ਤਬ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਕੁਛ ਦਿਨ ਯਹਾਂ ਪਰ ਠਹਿਰੋ ਤੋ ਮੈਂ ਇਸ ਸੇ ਪਾਰ ਉਤਰਨੇ ਕਾ ਉਪਾਉ ਕਰੋਂ ਹੂੰ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਫਿਰ ਮਿਹਰਆਵਰ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਹਾਂ ਸੇ ਕਈ ਸੌ ਕੋਸ ਪਰਵਦਰਾਨ ਪਰਦਾ ਹੈ ਵਹਾਂ ਕਾ ਰਾਜ ਸਮਸਾਨ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਕਰਤਾ ਹੈ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਬਹੁਤ ਚੰਗੇ ਦਰਿਆਈ ਘੋੜੇ ਤੈਰਾਕ ਉਡਨੇ ਵਾਲੇ ਹੈਂ ਸੋ ਮੇਰਾ ਮਨੋਰਥ ਹੈ ਕੇ ਉਸਕੇ ਪਾਸ ਜਾਕੇ ਦੋ ਘੋੜੇ ਲੇ ਆਊਂ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਸਿੱਧ ਕਰੋ ਵੁਹ ਉਸ ਓਰ ਕੋ ਉਡਾ ਔਰ ਏਕ ਰਾਤ ਭਰ ਮੇਂ ਵਹਾਂ ਜਾ ਪਹੁੰਚਾ ਉਸ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਸੇ ਮਿਲਾ ਉਸਨੇ ਪੂਛਾ ਕਿ