ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/302

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੩੦੦)

ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਆਪ ਯਹਾਂ ਪਰ ਕਿਸ ਕਾਮ ਕੇ ਲੀਏ ਆਏ ਹੋ ਔਰ ਕਿਧਰ ਕੋ ਜਾਵੋਗੇ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਅਬ ਤੋ ਮੈਂ ਸ਼ਾਹਬਾਦ ਸੇ ਆਯਾ ਹੈ ਔਰ ਬਰਜੁਖ ਕੇ ਟਾਪੂ ਕੋ ਜਾਊਂਗਾ ਯਿਹ ਕਹਿਕਰ ਵੁਹ ਚਾਂਦੀ ਕਾ ਮੋਤੀ ਜੋ ਨਮੂਨਾ ਲਾਯਾ ਥਾ ਦਿਖਾ ਦੀਆ ਯਿਹ ਸੁਨਕਰ ਸਮਸ਼ਾਹਿ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਸਚ ਕਹਿਤੇ ਹੋ ਇਸ ਜੋੜੀ ਕਾ ਮੋਤੀ ਉਸੀ ਟਾਪੂ ਕੇ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਪਾਸ ਹੈ ਪਰੰਤੂ ਉਸਨੇ ਇਹ ਪ੍ਰਤਗਯਾ ਕਰੀ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਇਸਕੇ ਉਪਜਨੇ ਕਾਂ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਬਤਾਵੇ ਉਸਕੋ ਅਪਨੀ ਬੇਟੀ ਮੋਤੀ ਕੇ ਸਮੇਤ ਦੇਵਾਂਗਾ ਪਰ ਤੂੰ ਵਹਾਂ ਕੈਸੇ ਪਹੁੰਚ ਸਕੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਰਸਤੇ ਮੇਂ ਬਹੁਤਸੇ ਬਾਧੇ ਹੈਂ ਔਰ ਮਨੁੱਖਯ ਮੇਂ ਇਤਨਾ ਪਰਾਕ੍ਰਮ ਨਹੀਂ ਜੋ ਵਹਾਂ ਪਰ ਜਾ ਸਕੇ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਜੋ ਹੋਨਾ ਹੋ ਸੋ ਹੋ ਮੈਂ ਵਹਾਂ ਪਰ ਜਾਏ ਬਿਨਾਂ ਕਬੀ ਨਹੀਂ ਰਹੂੰਗਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਮੇਰਾ ਰੱਖਯਕ ਹੈ ਸਮਸ਼ਾਹਿ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਮਾਰੇ ਸਾਥ ਬਹੁਤ ਸੇ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਕਰ ਦੇਤਾ ਹੂੰ ਵੁਹ ਤੁਮਾਰੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਆ ਕਰਨਗੇ ਇਹ ਕਹਿਕੇ ਪਰੀਜ਼ਾਦੋਂ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਤੁਮ ਬੜੀ ਬਿਆਧ ਸੇ ਛੂਟੇ ਹੋ ਇਸੀ ਤੇ ਇਸ ਕਾਮ ਮੇਂ ਤੁਮ ਭੀ ਇਸਕਾ ਸਾਥ ਦੇਵੋ ਵੁਹ ਬੋਲੇ ਕਿ ਆਪ ਕੀ ਆਗਿਯਾ ਹੋਗੀ ਤੋ ਤਨ ਮਨ ਸੇ ਕਰੇਂਗੇ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮ ਇਸਕੋ ਬਰਜੁਖ਼ ਕੇ ਟਾਪੂ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚਾਦੋਂ ਇਸ ਬਾਤ ਕੇ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਵੁਹ ਸਭ ਕੇ ਸਭ ਅਪਨਾ ਅਪਨਾ ਸਿਰ ਝੁਕਾਏ ਚੁਪ ਰਹਿ ਗਏ ਫਿਰ ਏਕ ਖਿਣ ਮੇਂ ਸਿਰ ਉਠਾਕੇ ਬੋਲੇ ਕਿ ਪ੍ਰਭੂ ਟਾਪੂ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚਾਨਾ ਮਹਾਂ