ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/29

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੮)

ਹੁਕਮ ਹੋ ਕਿ ਇਸ ਸੰਪਦਾ ਕੋ ਛਕੜੋ ਪਰ ਲਦਵਾ ਕਰ ਪਾਦਸ਼ਾਹੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਮੇਂ ਪਹੁਚਾਵੇਂ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਵਜ਼ੀਰੋ ਸੇ ਕਹਾਕਿ ਤੁਮ ਇਸ ਮਾਲ ਕੋ ਅਬੀ ਸਰਕਾਰੀ ਖ਼ਜ਼ਾਨੇ ਮੇਂ ਭਿਜਵਾ ਦੋ ਵੁਹ ਲਿਖਨ ਵਾਲੋਂ ਸਹਿਤ ਖੂਹੇ ਕੇ ਊਪਰ ਗਏ ਕਯਾ ਦੇਖਤੇ ਹੈ ਕਿ ਧਨ ਰਤਨੋਂ ਸੇ ਭਰੇ ਹੈ ਜੋ ਚਾਹਾ ਕਿ ਉਸਕੋ ਨਿਕਾਲੇ ਵੁਹ ਦਰਬ ਸਾਂਪ ਬਿੱਛੂ ਹੋ ਗਏ ਵੁਹ ਉਸ ਸੇ ਡਰ ਕੇ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੁਏ ਔਰ ਹੁਸਨਬਾਨੋਂ ਕਾ ਰੰਗ ਪੀਲਾ ਹੋ ਗਿਆ ਤਬ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਬੇਟੀ ਤੁਮ ਕੁਛ ਚਿੰਤਾ ਮਤ ਕਰੋ ਯਹ ਸੰਪਦਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਨੇ ਤੇਰੇ ਹੀ ਭਾਗ ਮੇਂ ਲਿਖੀ ਹੈ ਜੋ ਤੂ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰ ਇਸਕੋ ਦੂਸਰਾ ਕੋਈ ਨਾ ਲੈ ਸਕੇਗਾ ਵੁਹ ਇਸ ਧੀਰਜ ਕੀ ਬਾਤੋਂ ਸੇ ਪ੍ਰਸੰਨ ਹੁਈ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਆਗਿਆ ਹੋ ਤੋ ਇਸ ਅਸੰਖ ਧਨ ਕੋ ਈਸ਼੍ਵਰ ਹੇਤੁ ਲੁਟਾਂਉਂ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਨੇ ਉਸੇ ਆਗਿਆਦੇ ਉਸ ਸੇ ਵਿਦਾ ਹੋ ਰਾਜ ਮਹਿਲ ਮੇਂ ਗਏ ਸਿਪਾਹੀਓਂ ਮੇਂ ਸੇ ਥੋੜੇ ਲੋਗ ਉਸਕੀ ਰੱਖਯਾ ਕੇ ਲੀਏ ਵਹਾਂ ਛੋੜ ਦੀਏ ਉਸਨੇ ਉਸੀ ਦਿਨ ਏਕ ਬੜਾ ਮਕਾਨ ਬਨਵਾਯਾ ਵਹਾਂ ਜੋ ਕੋਈ ਬਿਦੇਸੀ ਆਤਾ ਉਸਕੋ ਖਾਨਾ ਕਪੜਾ ਦਰਬ ਵਸਤ੍ਰ ਦੇ ਵਿਦਾ ਕਰਤੀ ਜੋ ਕੋਈ ਕਹੀਂ ਜਾਨੇ ਕਾ ਮਨੋਰਥ ਕਰਕੇ ਆਤਾ ਉਸਕੋ ਉਸਕੇ ਯੋਗਯ ਰਾਹ ਕਾ ਖ਼ਰਚ ਦੇਤੀ ਕੁਛ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਬਿਦੇਸੀਓ ਨੇ ਉਸਕਾ ਯਿਹ ਗੁਣ ਦੇਸ਼ ਦੇਸ਼ ਸ਼ਹਿਰ ਸ਼ਹਿਰ ਗਾਂਵ ਗਾਵ ਮੇਂ ਪਰਸਿੱਧ ਕੀਆ ਕਿ ਏਕ ਨਏ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਏਕ ਲੜਕੀ ਐਸੀ ਉਦਾਰ ਚਿੱਤ ਉਪਜੀ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖੋਂ ਕੇ ਮਨ ਇੱਛਤ ਮਨੋਰਥ ਧਨ