(੨੮੨)
ਮੈਨੇ ਤੋ ਅਪਨੇ ਜੀਤੇ ਜੀ ਇਤਨਾ ਬੜਾ ਮੋਤੀ ਤੋ ਦੇਖਾ ਸੁਨਾ ਭੀ ਨਹੀਂ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਜਾਨੇ ਕਿ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਮੇਂ ਕੌਨਸੀ ਜਗਹ ਉਪਜਤਾ ਹੈ ਮੁਨੀਰਸਾਮੀ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਭਾਈ ਜਹਾਂ ਐਸਾ ਮੋਤੀ ਉਪਜਤਾ ਹੈ ਪਹਿਲੇ ਵੁਹ ਜਗਹ ਨਿਸਚੇ ਕਰ ਲੋ ਫਿਰ ਜਾਵੋ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਪੂਛਨਾ ਕੁਛ ਅਵੱਸਯ ਨਹੀਂ ਹਮਾਰਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਮੁਝ ਕੋ ਵਹਾਂ ਪਰ ਪਹੁੰਚਾ ਦੇਗਾ ਜਿਸਨੇ ਇਤਨੀ ਬਾਤੇਂ ਸੁਗਮ ਕਰ ਦੀ ਹੈਂ ਜੋ ਕਠਿਨ ਥੀਂ ਵੁਹ ਯਿਹ ਵੀ ਸੁਗਮ ਕਰੇਗਾ ਨਿਸਚਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਵਹਾਂ ਪਰ ਪਹੁਚੂੰਗਾ ਔਰ ਮੋਤੀ ਲੇ ਆਊਂਗਾ ਮੈਂ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕਾ ਭਰੋਸਾ ਕੀਏ ਔਰ ਕਿਸੀ ਕੀ ਆਸ ਨਹੀਂ ਚਾਹਤਾ ਇਸ ਬਾਤ ਪਰ ਮੁਨੀਰਸਾਮੀ ਨੇ ਬੜੀ ਸਲਾਹਤਾ ਕੀ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਅਬੀ ਕੁਛ ਦਿਨ ਆਰਾਮ ਕਰੋ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਹੇ ਭਾਈ ਇਹ ਕਾਮ ਮੈਂ ਹੀ ਕਰਨਾ ਹੈ ਫਿਰ ਦੇਰ ਕਿਆ ਕਰਨਾ ਨਿਦਾਨ ਹਾਤਮ ਮੁਨੀਰਸਾਮੀ ਸੇ ਵਿਦਾ ਹੋ ਵੈਸੇ ਹੀ ਮੋਤੀ ਕੇ ਖੋਜ ਕੋ ਚਲਾ ॥ ੫ ॥
ਛੇਵੀਂ ਕਹਾਨੀ ਮੇਂ ਮੁਰਗ਼ਾਬੀ ਕੇ ਸਮਾਨ
ਮੋਤੀ ਲਾਨੇ ਕਾ ਬਰਣਨ ਹੋਤਾ ਹੈ।
ਹਾਤਮ ਸ਼ਾਹਬਾਦ ਸੇ ਨਿਕਲ ਪਾਂਚ ਛੇ ਕੋਸ ਪਰ ਜਾਕੇ ਏਕ ਪੱਥਰ ਕੀ ਸਿਲਾ ਪਰ ਬੈਠਕਰ ਸਿਰ ਨੀਵਾਂ ਕਰਕੇ ਸੋਚਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਹੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਇਜੇਹਾ ਮੋਤੀ ਕਹਾਂ ਸੇ ਹਾਥ ਲਗੇ ਪਰ ਤੂੰ ਹੀ ਕੁਛ ਆਪਣੀ ਦਇਆ ਕਰੇ ਤੋ ਵੁਹ ਮਿਲੇਗਾ ਇਤਨੇ
