(੨੭੯)
ਹੋਕਰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕਾ ਧਨਯਬਾਦ ਕਰ ਕਿਸੀ ਗਾਂਵ ਕੀ ਤਰਫ਼ ਗਿਆ ਤੋ ਏਕ ਖੇਤ ਪਰ ਖੜਾ ਹੋ ਕਰਕੇ ਏਕ ਕ੍ਰਿਸਾਨ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਏਹ ਦੇਸ਼ ਕੌਨ ਸੇ ਰਾਜੇ ਕਾ ਹੈ ਵੁਹ ਕੁਛ ਨਾ ਬੋਲਾ ਔਰ ਟਿਕਟਿਕੀ ਬਾਂਧਕਰ ਉਸਕਾ ਮੂੰਹ ਦੇਖਨੇ ਲਗਾ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਕਿਆ ਤੂੰ ਬਹਿਰਾ ਹੈਂ ਜੋ ਸੁਨਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਝਕੋ ਅਪਣੇ ਪਾਦਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੇ ਹਾਤਮ ਕੇ ਆਕਾਰ ਜੈਸਾ ਦੇਖਤਾ ਹੂੰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਯਿਹ ਸੁਨ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕੌਨ ਹੈਂ ਔਰ ਕਿਆ ਜਾਨਤਾ ਹੈਂ ਵੁਹ ਬੋਲਾ ਕਿ ਯਿਹ ਯਮਨ ਕਾ ਰਾਜਾ ਹੈ ਔਰ ਹਾਤਮ ਹਮਾਰਾ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦਾ ਹੈ ਉਸਕਾ ਬਾਪ ਤੈ ਨਾਮ ਯਹਾਂ ਕਾ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਹੈ ਸਾਤ ਬਰਸ ਹੂਏ ਹੈਂ ਕਿ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦਾ ਯਹਾਂ ਸੇ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਏਕ ਬੇਰ ਉਸਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਮਲਿਕਾ ਜ਼ਰੀਪੋਸ਼ ਸੇ ਮਿਲੇ ਥੇ ਉਸ ਸੇ ਸਭ ਕੋ ਥੋੜਾ ਸਾ ਧੀਰਜ ਹੂਆ ਥਾ ਅਬ ਤੋ ਉਸਕੇ ਮਾਂ ਬਾਪ ਔਰ ਭਾਈ ਬੰਧੋਂ ਕੀ ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਦਸ਼ਾ ਹੈ ਕਿ ਸਭ ਕੋ ਅਪਨਾ ਜੀਨਾ ਭਾਰੀ ਹੈ ਔਰ ਮਲਿਕਾ ਜ਼ਰੀਪੋਜ਼ ਕੇ ਤੋ ਪਾਣੋਂ ਪਰ ਆ ਬਣੀ ਹੈ ਦੇਖੀਏ ਉਸਕੇ ਮਿਲਨੇ ਤਕ ਜੀਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕੁਛ ਦਿਨ ਹੂਏ ਹੈਂ ਕਿ ਤੁਮਾਰਾ ਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦਾ ਮੁਝਕੋ ਰਾਹ ਮੇਂ ਮਿਲਾ ਥਾ ਵੁਹ ਕੁਸ਼ਲਖੇਮ ਸੇ ਹੈਂ ਤੁਮਨੇ ਯਮਨ ਮੇਂ ਜਾਕਰ ਸਭ ਛੋਟੇ ਬਡੇ ਕੋ ਉਸਦੀ ਤਰਫ਼ੋਂ ਦੁਆਇ ਸਲਾਮ ਕਹਿ ਦੇਨਾ ਔਰ ਇਹ ਕਹਿਨਾ ਕਿ ਹਾਤਮ ਸ਼ਾਹਬਾਦ ਕੀ ਤਰਫ਼ ਕੋ ਗਇਆ ਹੈ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਰੇ
