ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/271

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੬੯)

ਤੋ ਹੀਰਾ, ਪੰਨਾ, ਮਾਣਿਕ, ਜਗਹ ਜਗਹ ਪਰ ਪੜੇ ਦੇਖੇ ਤੋ ਉਸ ਸਮਯ ਲਾਲਚ ਨੇ ਘੇਰਾ ਤੋ ਕਿਤਨੇਕੁ ਰਤਨ ਅੱਛੀ ਅੱਛੀ ਭਾਂਤ ਕੇ ਉਠਾ ਕੇ ਜੇਬ ਮੇਂ ਪਾਇ ਲੀਏ ਔਰ ਆਗੇ ਬੜ੍ਹਾ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਚਲਕੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਉਨਸੇ ਭੀ ਅਧਿਕ ਸੁੰਦਰ ਰਤਨ ਯਹਾਂ ਪਰ ਪੜੇ ਹੈਂ ਉਨਕੋ ਫੈਂਕ ਕਰਕੇ ਇਨਕੋ ਜੇਬ ਮੇਂ ਡਾਲ ਲੀਆ ਔਰ ਮਨ ਮੇਂ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਯਿਹ ਰਤਨ ਸ਼ਹਿਰੋਂ ਮੇਂ ਪਹੁੰਚਾਊਂ ਤੋ ਇਨ ਕੇ ਦਾਮ ਕੌਨ ਦੇ ਸਕੇਗਾ ਇਸੀ ਬਿਚਾਰ ਮੇਂ ਚਲਾ ਗਿਆ ਨਿਦਾਨ ਉਨਕੇ ਬੋਝ ਸੇ ਥਕ ਕਰ ਕਿਸੀ ਜਗਹ ਬੈਠ ਗਿਆ ਔਰ ਕਈ ਹੀਰਾ ਪੰਨਾ ਮਾਣਿਕ ਜੋ ਸਭ ਸੇ ਚੰਗੇ ਥੇ ਚੁਣ ਲੀਏ ਔਰ ਬਾਕੀ ਫੈਂਕ ਦੀਏ ਫਿਰ ਯਹਾਂ ਸੇ ਚਲ ਕਰ ਏਕ ਤਾਲਵ ਪਰ ਪਹੁੰਚ ਉਸਕੇ ਕਿਨਾਰੇ ਬੈਠ ਕੇ ਹਾਥ ਪੈਰ ਧੋਏ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਬਾਯਾਂ ਹਾਥ ਜੋ ਦੇਖਾ ਤੋ ਉਸੇ ਜੈਸਾ ਥਾ ਵੈਸੇ ਹੀ ਪਾਯਾ ਪਰੰਤੁ ਨਖ ਚਾਂਦੀ ਕੇ ਰਹਿ ਗਏ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕਾ ਧਨਯਬਾਦ ਕਰਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਹੇ ਜਗਤ ਕਰਤਾ ਉਸ ਨਦੀ ਮੇਂ ਤੋ ਮੇਰਾ ਹਥ ਚਾਂਦੀ ਕਾ ਹੋਗਿਆ ਔਰ ਇਸ ਤਾਲਾਵ ਮੇਂ ਫਿਰ ਵੈਸਾ ਹੀ ਹੋਗਿਆ ਇਸਮੇਂ ਕਿਆ ਭੇਦ ਹੈ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਰਾਤ ਹੋ ਗਈ ਹਾਤਮ ਉਸੀ ਜਗਹ ਪਰ ਰਹਯਾ ਔਰ ਉਸ ਤਾਲਾਵ ਸੇ ਦੋ ਪਰੀਜ਼ਾਦ ਨਿਕਲੇ ਉਨਕੇ ਸਿਰ ਮਾਨੁੱਖਯੋਂ ਕੇ ਸਮਾਨ ਔਰ ਪੈਰ ਜੈਸੇ ਹਾਥੀ ਕੇ ਔਰ ਨਖ ਬਾਘਸੇ ਔਰ ਰੰਗ ਕੇ ਬਹੁਤ ਕਾਲੇ ਸੇ ਹਾਤਮ ਡਰਕੇ ਉਠ ਖੜਾ ਹੂਆ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਇਹ ਕਿਆ ਬਿਆਧਿ ਹੈ ਜੇਕਰ ਦੌੜੇਂ