ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/268

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੬੬)

ਇਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਹੀ ਬੀਤ ਗਿਆ ਤਬ ਏਕ ਐਸੀ ਜਗਹ ਜਾ ਪਹੁਚਾ ਕਿ ਜਹਾਂ ਧਰਤੀ ਅਰ ਬ੍ਰਿਖ ਪਸ਼ੂ ਪੰਖੀ ਨਹੀਂ ਕੇਵਲ ਰੁਧਿਰ ਹੀ ਕੀ ਨਦੀ ਹੈ ਤਬ ਮਨ ਮੈਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਮੈਨੇ ਏਕ ਮਹੀਨਾ ਭਰ ਇਤਨਾ ਦੁਖ ਸਹਾ ਕਿ ਪੈਰ ਚਲਨੇ ਸੇ ਰਹਿ ਗਏ ਜੋ ਘਾਟ ਨਾ ਦੇਖ ਪੜਾ ਜੋ ਦਸ ਬਰਖ ਤਕ ਇਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਫਿਰੂੰਗਾ ਔਰ ਰੁਧਿਰ ਕੀ ਨਦੀ ਬਿਨ ਔਰ ਨਾ ਦੇਖੂੰਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਰਚਨੇ ਮੇਂ ਬੁਧਿ ਬਲ ਨਹੀਂ ਚਲਤਾ ਜਿਨ ਬਸਤੂਓਂ ਕੋ ਉਸਨੇ ਗੁਪਤ ਕੀਆ ਹੈ ਵੁਹ ਪ੍ਰਗਟ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤੀਂ ਜੋ ਵੁਹੀ ਕਿਰਪਾ ਕਰੇ ਤੋ ਅਪਨੇ ਮਨ ਬਾਂਛਿਤ ਸਥਾਨ ਕੋ ਪਹੁਚੂੰ ਮੁਝ ਸੇ ਕੁਛ ਉਪਾਉ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਬੜਾ ਸੰਤਾਪ ਹੈ ਕਿ ਮੁਨੀਰਸਾਮੀ ਮੇਰੀ ਰਾਹ ਤਕਤਾ ਹੋਗਾ ਔਰ ਮੈਂ ਯਹਾਂ ਬਿਆਧਿ ਕੇ ਭਵਜਲ ਮੇਂ ਫਸਾ ਹੂੰ ਇਸ ਸੇ ਯਿਹ ਕਠਿਨ ਚਿੰਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕੋਹ ਨਿਦਾ ਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਬਰਜੁਖ ਸੌਦਾਗਰ ਕੀ ਬੇਟੀ ਹੁਸਨਬਾਨੋ ਕੋ ਕੈਸੇ ਮਿਲੇ ਜੋ ਵੁਹ ਉਸਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਲਾਨੇ ਕੇ ਲੀਏ ਲੋਗੋਂ ਕੋ ਭੇਜ ਕੇ ਦੁਖ ਕੇ ਬਨ ਮੇਂ ਡਾਲਤੀ ਹੈ ਨਿਸਚਾ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤੇਰੇ ਉਸਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਲੇਨੇ ਕੋ ਆਏ ਹੋਂਗੇ ਪਰ ਨਿਰਾਸ ਫਿਰ ਫਿਰ ਗਏ ਹੋਂਗੇ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਇਹ ਸੋਚਾ ਕਿ ਮੈਨੇ ਅਪਨੇ ਸੁਖ ਕੇ ਲੀਏ ਯਿਹ ਕਾਮ ਨਹੀਂ ਕੀਆ ਪਰਾਏ ਲੀਏ ਯਹਾਂ ਤਕ ਆਯਾ ਹੂੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਾ ਭਰੋਸਾ ਰਖਨਾ ਚਾਹੀਏ ਵੁਹ ਇਸ ਕੋ ਉਧਾਰ ਕਰੇਗਾ ਅਰ ਮੇਰਾ ਮਨੋਰਥ ਸੁਫਲ ਹੋਗਾ ਇਸੇ ਹੀ ਸੋਚ ਬਿਚਾਰ ਮੇਂ ਥਾ ਕਿ