ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/254

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੫੩)

ਉਸ ਦੁਰਾਹੇ ਪਰ ਜਾ ਪਹੁੰਚਾ ਔਰ ਵਹਾਂ ਸੇ ਭੂਲ ਕਰ ਬਾਏਂ ਉਰ ਚਲ ਨਿਕਲਾ ਔਰ ਅਪਨੇ ਜੀ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਬਡਾ ਅਫ਼ਸੋਸ ਹੈ ਕਿ ਜਿਸ ਰਾਸਤੇ ਕੋ ਉਸਨੇ ਮਨਾ ਕੀਆ ਥਾ ਉਸਹੀ ਕੀ ਓਰ ਚਲਦੀਆ ਜਬ ਦੋ ਦਿਨ ਬੀਤੇ ਤਬ ਕਿਆ ਦੇਖਾ ਕਿ ਸਭ ਜੀਵ ਪਸ਼ੂ ਘਾਤੀ ਭਾਗੇ ਚਲੇ ਆਤੇ ਹੈਂ ਹਾਤਮ ਏਕ ਕੋਨੇ ਮੇਂ ਖੜਾ ਹੋ ਕਰਕੇ ਦੇਖਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਐਸਾ ਬਡਾ ਜੀਵ ਪਸ਼ੂ ਘਾਤੀ ਇਨਕੇ ਪੀਛੇ ਪੜਾ ਹੈ ਜੋ ਇਹ ਇਤਨਾ ਜੀ ਛਿਪਾਏ ਗਿਰਤੇ ਪੜਤੇ ਚਲੇ ਆਤੇ ਹੈਂ ਇਹ ਸਮਝਕਰ ਇਕ ਬ੍ਰਿਖ ਪਰ ਚੜ ਗਿਆ ਤਬ ਦੇਖਾ ਕਿ ਬਡੇ ਬਡੇ ਮਸਤ ਹਾਥੀ ਔਰ ਗੈਂਡੇ ਵੀ ਘਬਰਾਏ ਚਲੇ ਆਤੇ ਹੈਂ ਉਨਕੇ ਪੀਛੇ ਏਕ ਮਹਾਂ ਭਯਾਨਕ ਛੋਟਾ ਸਾ ਜੀਵ ਦੀਪਕ ਸੀ ਆਂਖੇਂ ਪੂਛ ਕਾ ਸਿਰ ਪਰ ਛੱਤ੍ਰ ਕੀਏ ਚਲਾ ਆਤਾ ਹੈ ਤਬ ਹਾਤਮ ਡਰਾ ਕਿ ਇਹ ਕੋਈ ਬਡੀ ਬਿਆਧਿ ਹੈ ਜਿਸਕੇ ਡਰ ਸੇ ਇਤਨੇ ਇਤਨੇ ਬਡੇ ਪਸ਼ੂ ਘਾਤੀ ਜੀਵ ਭਾਗੇ ਚਲੇ ਆਤੇ ਹੈਂ ਮੈਂ ਕਿਸ ਗਿਨਤੀ ਮੇਂ ਹੂੰ ਫਿਰ ਅਪਨਾ ਮਨ ਦ੍ਰਿੜ ਕਰਕੇ ਏਕ ਛੁਰੀ ਨਿਕਾਲ ਸਨੱਧ ਹੋ ਕਰਕੇ ਬੈਠਾ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਵੁਹ ਜੀਵ ਉਸੀ ਬ੍ਰਿਖ ਕੇ ਨੀਚੇ ਆਯਾ ਔਰ ਮਾਨੁਖ ਕੀ ਸੁਗੰਧ ਪਾ ਕਰਕੇ ਗੁਰਰਾ ਕਰਕੇ ਉਛਲਾ ਔਰ ਇਹ ਚਾਹਾ ਕਿ ਹਾਤਮ ਕੋ ਪਕੜ ਕੇ ਚੀਰ ਡਾਲੂੰ ਪਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਏਕ ਛੁਰੀ ਐਸੀ ਮਾਰੀ ਕਿ ਦੋਨੋਂ ਹਾਥ ਕਟ ਗਏ ਫਿਰ ਬਡਾ ਕ੍ਰੋਧਕਰ ਲਪਕਾ ਤਬ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸਕੇ ਪੇਟ ਮੇਂ ਐਸੀ ਛੁਰੀ ਮਾਰੀ ਕਿ ਆਦਰਾਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਗਈਆਂ ਔਰ ਵੁਹ ਧਰਤੀ ਪਰ ਗਿਰ ਪੜਾ