ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/249

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੪੮)

ਭੀ ਤੇਰੀ ਹੀ ਤਰਹ ਸ਼ਹਿਰ ਮੇਂ ਆਯਾ ਥਾ ਕੁਛ ਦਿਨ ਯਹਾਂ ਰਹਿ ਕਰ ਮੇਰੀ ਬੇਟੀ ਕੋ ਚਾਹਨੇ ਲਗਾ ਔਰ ਝਟ ਪਟ ਹਮ ਲੋਗੋਂ ਮੈਂ ਮਿਲ ਗਿਆ ਔਰ ਇਸ ਸ਼ਹਿਰ ਕੀ ਏਹ ਰੀਤਿ ਹੈ ਕਿ ਜਬ ਤਕ ਲੜਕੀ ਵ ਲੜਕਾ ਤਰੁਣ ਨਾ ਹੋਇ ਜਾਇ ਔਰ ਸੁਧ ਨਾ ਸੰਭਾਲੇ ਤਬਤਕ ਹਮ ਲੋਗ ਅਪਨੇ ਮਨ ਸੇ ਉਨਕਾ ਬਿਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਤੇ ਜਬਤਕ ਉਨਕੀ ਆਪਸਮੇਂ ਪ੍ਰੇਮ ਪ੍ਰੀਤ ਨਾ ਹੋਇ ਜਾਇ ਯਹਾਂ ਤਕ ਕਿ ਦੋਨੋਂ ਪਰਸੰਨ ਹੋ ਕਰਕੇ ਪ੍ਰਤਗਯਾ ਕਰੇਂ ਕਿ ਹਮ ਮੇਂ ਜੇ ਕੋਈ ਮਰ ਜਾਏਗਾ ਤੋ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਜੀਤਾ ਜੀ ਗਡੇਗਾ ਤਬ ਹਮ ਦੋਨੋਂ ਕੋ ਬਿਵਾਹ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਯਿਹ ਮਨੁੱਖਯ ਭੀ ਹਮਾਰੀ ਚਾਲ ਕੋ ਸਮਝ ਬੂਝ ਕੇ ਇਸ ਲੜਕੀ ਪਰ ਆਸ਼ਿਕ ਹੂਆ ਥਾ ਜਬ ਉਨ ਦੋਨੋਂ ਮੇਂ ਪੂਰਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ਦੇਖੀ ਤਬ ਮੈਂ ਉਨਕੋ ਅਪਣੇ ਸ਼ਹਿਰ ਕੇ ਹਾਕਮ ਕੇ ਪਾਸ ਲੈ ਗਿਆ ਹਾਕਿਮ ਨੇ ਉਨ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹਮਾਰੀ ਯਿਹ ਚਾਲ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਪੁਰਖ ਮਰ ਜਾਏ ਤੋਂ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕੋ ਜੋ ਇਸਤ੍ਰੀ ਮਰ ਜਾਏ ਤੋ ਪੁਰਖ ਕੋ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਗਾਡ ਦੇਤੇ ਹੈਂ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਦੋਨੋਂ ਨੇ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕੀਆ ਤਬ ਉਨ ਕੋ ਹਮਨੇ ਬਿਵਾਹ ਦੀਆ ਯਹ ਕੌਨਸਾ ਨਿਆਇ ਹੈ ਕਿ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਤਕ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਸੁਖ ਚੈਨ ਕੀਆ ਔਰ ਉਸਕੇ ਜੋਬਨ ਕੀ ਫੁਲਵਾੜੀ ਸੇ ਆਨੰਦ ਕੇ ਫੂਲ ਲੂਟੇ ਅਬ ਜੋ ਵੁਹ ਮਰਗਈ ਹੈ ਤੋ ਇਹ ਅਪਨੀ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਸੇ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਕਯੋਂ ਨਹੀਂ ਗਡਤਾ ਔਰ ਅਪਨੀ ਪ੍ਰਤਗਯਾ ਕੋ ਕਯੋਂ ਨਹੀਂ ਪਾਲਨ ਕਰਤਾ ਇਸਮੇਂ ਹਮਾਰਾ ਕਿਆ ਅਪਰਾਧ ਹੈ ਕੁਛ ਹਮ ਬਲਾਤਕਾਰ ਸੇ