ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/247

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੪੬)

ਔਰ ਨਿਆਇ ਕ ਵਿਰੋਧ ਹੋਤਾ ਹੈ ਉਸ ਦੇ ਅਧਿਕ ਜਬ ਤਕ ਜੀਤੀ ਰਹੇਗੀ ਬਿਰਹ ਕੀ ਅਗਨੀ ਮੇਂ ਜਲਨਾ ਪੜੇਗਾ ਇਸ ਸੇ ਯੇਹੀ ਭਲਾ ਹੈ ਕਿ ਏਕ ਹੀ ਬਾਰ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਜਲ ਬੁਝੇ ਔਰ ਸਦੀਵ ਕੀ ਬ੍ਰਿਹੋਂ ਕੀ ਅਗਨੀ ਸੇ ਛੁਟੇ ਆਗੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਜਾਨੇ ਔਰ ਇਸ ਬਾਤ ਸੇ ਭੀ ਜੀ ਡਰਤਾ ਹੈ ਕਿ ਕਹੀਂ ਕਾਮਦੇਵ ਹਮਾਰੇ ਮਨ ਕੋ ਨ ਭ੍ਰਮਾਵੇ ਕਿ ਜਿਸ ਸੇ ਹਮ ਅਪਨੇ ਸੁਆਮੀ ਕੋ ਭੂਲਕਰ ਕਿਸੀ ਕੀ ਓਰ ਕੁਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਸੇ ਦੇਖੇਂ ਔਰ ਅਪਨਾ ਧਰਮ ਖੋ ਦੇਵੇਂ ਐਸੇ ਜੀਨੇ ਪਰ ਧ੍ਰਿਕਾਰ ਹੈ ਨਿਦਾਨ ਉਨੌਂ ਨੇ ਹਾਤਮ ਕਾ ਭੀ ਕਹਿ ਨਾ ਮਾਨਾ ਔਰ ਬਾਵਲੀ ਸੀ ਇਧਰ ਉਧਰ ਦੇਖਤੀ ਭਾਲਤੀ ਚਿਖਾ ਤਕ ਜਾ ਪਹੁੰਚੀ ਫਿਰ ਉਸ ਮਰਦੇ ਕੋ ਚਿਖਾ ਮੇਂ ਰਖਦੀਆ ਔਰ ਵੁਹ ਹੰਸਤੀ ਹੋਈ ਉਸਕੀ ਪਰਕਰਮਾ ਦੇ ਕਿਸੀ ਨੇ ਉਸਕਾ ਸਿਰਜਾਂਘ ਪਰਧਰ ਲੀਆ ਕਿਸੀ ਨੇ ਪੈਰ ਗੋਦ ਮੇਂ ਲੀਏ ਫਿਰ ਲੋਗੋਂ ਨੇ ਸਹਿਸਾ ਚਿਖਾ ਕੋ ਆਗ ਲਗਾ ਦੀ ਹਾਤਮ ਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਵੁਹ ਆਗ ਕੀ ਆਂਚ ਸੇ ਡਰ ਕਰਕੇ ਭਾਗ ਜਾਏਂਗੀ ਪਰ ਯਿਹ ਉਸਕੀ ਸਮਝ ਝੂਠੀ ਥੀ ਵੁਹ ਹਸਤੀ ਹਸਤੀ ਜਲ ਕੇ ਸਾਥ ਭਸਮ ਹੋਗਈਂ ਹਾਤਮ ਯਿਹ ਬ੍ਰਿਤਾਂਤ ਦੇਖਕਰ ਘਬਰਾਯਾ ਔਰ ਪਛੁਤਾਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਜਬ ਲੋਗ ਅਪਨੇ ਘਰੋਂ ਕੋ ਚਲੇ ਤਬ ਹਾਤਮ ਭੀ ਉਨਕੇ ਸਾਥ ਚਲਾ ਆਯਾ ਤਬ ਜਿਸਕੇ ਘਰ ਮੇਂ ਠਹਿਰਾ ਥਾ ਉਸਨੇ ਹਾਤਮ ਕੋ ਕਹਾ ਕਿ ਤੁਮਨੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਅਪਣੇ ਅਭਿਲਾਖ ਸੇ ਜਲਤੀ ਹੈਂ ਕਿ ਕੋਈ ਉਨਕੋ ਬਲਾਤਕਾਰ ਸੇ ਜਲਾਤਾ ਹੈ ਔਰ ਪ੍ਰੀਤਿ