ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/244

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੪੩)

ਕੁਛ ਦੇਵੇਂ ਆਜ ਹਮਾਰੀ ਜ਼ਾਤਿ ਕਾ ਏਕ ਮਨੁੱਖ ਮਰ ਗਿਆ ਉਸ ਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਉਸਕੇ ਸਾਥ ਜਲਾ ਚਾਹਤੀ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਮੁਰਦੇ ਕੋ ਧਰਤੀ ਮੇਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਗਾਡਤੇ ਔਰ ਇਸ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕੋ ਜੀਤੇ ਜੀ ਕਿਉਂ ਜਲਾਤੇ ਹੋ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਹਮਨੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਤੂੰ ਇਸ ਦੇਸ਼ ਕਾ ਨਿਵਾਸੀ ਨਹੀਂ ਯਿਹ ਹਿੰਦੁਸਤਾਨ ਦੇਸ਼ ਹੈ ਯਹਾਂ ਕੀ ਇਹੀ ਚਾਲ ਹੈ ਕਿ ਇਸਤ੍ਰੀ ਅਪਨੇ ਪਤੀ ਕੇ ਸਾਥ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਸੇ ਜਲਤੀ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੁਰਦੇ ਕੇ ਸਾਥ ਜੀਤੇ ਜੀ ਕੋ ਜਲਾਨਾ ਬਹੁਤ ਬੁਰੀ ਬਾਤ ਹੈ ਯਿਹ ਕਹਿ ਕਰ ਵਹਾਂ ਸੇ ਚਲਕਰ ਕਿਸੀ ਗਾਂਵ ਮੇ ਜਾ ਪਹੁੰਚਾ ਵਹਾ ਕੇ ਏਕ ਮਨੁੱਖ ਸੇ ਪਾਣੀ ਮਾਂਗਾ ਵੁਹ ਏਕ ਕਟੋਰਾ ਦੂਧ ਔਰ ਏਕ ਕਟੋਰਾ ਮਿੱਠੇ ਕਾ ਲਾਯਾ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੇਰਾ ਜੀ ਛਾਛ ਕੋ ਚਾਹੇ ਤੋ ਛਾਛ ਪੀ ਲੇ ਜੇਕਰ ਦੂਧ ਪਰ ਮਨ ਚਲੇ ਤੋ ਦੂਧ ਪੀ ਲੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਮਿੱਠਾ ਪੀਆ ਫਿਰ ਦੁਧ ਕਾ ਕਟੋਰਾ ਮਾਂਗਾ ਉਸਨੇ ਦੂਧ ਮੇਂ ਥੋੜੀ ਸੀ ਚੀਨੀ ਡਾਲ ਕਰਕੇ ਵੁਹ ਕਟੋਰਾ ਭੀ ਹਾਤਮ ਕੋ ਦੇ ਦੀਆ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਅਰੇ ਬਟੋਹੀ ਇਸ ਸਮਯ ਮੇਰੇ ਘਰ ਮੇਂ ਬਹੁਤ ਅੱਛੇ ਬਾਸਮਤੀ ਕੇ ਚਾਵਲ ਪੱਕੇ ਪਕ ਏ ਤਯਾਰ ਧਰੇ ਹੈਂ ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਕਹੇਂ ਤੋ ਲੇ ਆਉਂ ਉਨਕੇ ਸਾਥ ਖਾਹ ਬਡਾ ਸੁਆਦ ਮਿਲੇਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਭਲਾਈ ਕਿਆ ਪੂਛਨਾ ਹੈ ਔਰ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੇਂ ਉਸਕੀ ਉਦਾਰਤਾ ਕਉ ਸਰਾਹਿਤਾ ਥਾ ਵੁਹ ਏਕ ਥਾਲੀ ਮੇਂ ਮੀਠਾ ਭਾਤ ਲੇ ਆਯਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸਕੋ ਸੁਵਾਦ ਸੇ ਖਾਯਾ ਔਰ ਉਸ ਰਾਤ ਕੋ ਉਸੀ ਗਾਂਵ ਮੇਂ