ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/241

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੪o)

ਮਨ ਵਾਛਿਤ ਸਥਾਨ ਮੇਂ ਕੈਸੇ ਪਹੁਚੇਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਜੋ ਮੁਝੇ ਯਹਾਂ ਲਾਯਾ ਹੈ ਵਹੀ ਵਹਾਂ ਪਹੁਚਾਵੇਗਾ ਇਸ ਬਾਤਕੋ ਸੁਨ ਉਸ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਮਨੁੱਖਯ ਨੇ ਬਹੁਤਸਾ ਧਨ ਰਤਨ ਹਾਤਮ ਕੇ ਸਾਮਨੇ ਰਖ ਦੀਆ ਉਸ ਮੇਂ ਸੇ ਹਾਤਮ ਨੇ ਰਾਹ ਖ਼ਰਚ ਯੋਗਯ ਧਨ ਲੀਆ ਜੋ ਬਾਕੀ ਰਹਾ ਸੋ ਪੁੰਨ ਕਰਕੇ ਉਸੀ ਤਰਫ਼ ਕਾ ਰਸਤਾ ਲੀਆ ਬਹੁਤ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਏਕ ਸ਼ਹਿਰ ਕੇ ਪਾਸ ਜਾ ਪਹੁਚਾ ਉਸ ਕੇ ਪਾਸ ਕੋਈ ਕਬਰ ਨਾ ਦੇਖੀ ਤਬ ਜਾਨਾ ਕਿ ਵੁਹ ਸ਼ਹਿਰ ਯਹੀ ਹੈ ਜਬ ਸ਼ਹਿਰ ਗਿਆ ਤੋ ਵਹਾਂ ਰਹਿਨੇ ਵਾਲੋਂ ਨੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਤੂ ਕਿਧਰ ਸੇ ਆਯਾ ਹੈਂ ਔਰ ਕਹਾਂ ਜਾਏਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾਕਿ ਸ਼ਾਹਬਾਦ ਸੇ ਆਯਾ ਹੂੰ ਔਰ ਕੋਹ ਨਿਦਾ ਕੋ ਜਾਊਂਗਾ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕੋਹ ਨਿਦਾ ਕਾਰਸਤਾ ਯਹਾਂ ਸੇ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਹੈ ਨਹੀ ਜਾ ਸਕੇਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਮੁਝਕੋ ਇਸ ਜਗਹ ਪਰ ਲਾਯਾ ਹੈ ਵਹੀ ਸਰਬ ਸਮਰਥ ਵਹਾਂ ਪਰ ਭੀ ਪਹਚਾ ਦੇਵੇਗਾ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਆਜ ਕੀ ਰਾਤ ਤੁ ਯਹੀਂ ਰਹਿਜਾ ਔਰ ਹਮਾਰੀ ਦਾਲ ਰੋਟੀ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰ ਹਾਤਮ ਇਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਕਰ ਉਥੇ ਹੀ ਠਹਿਰ ਗਿਆ ਇਸ ਜਗਹ ਪਰ ਮਨੁੱਖਯ ਕਿਤਨੇ ਦਿਨ ਸੇ ਬੀਮਾਰ ਥਾ ਉਸਕੇ ਕੁਟੰਬੀਓ ਨੇ ਉਸਕੋ ਮਾਰ ਕੇ ਉਸ ਮਾਸ ਆਪਸ ਮੇਂ ਬਾਂਟ ਲੀਆ ਔਰ ਜਿਸ ਮਾਨੁੱਖ ਨੇ ਹਾਤਮ ਕੋ ਅਪਨੇ ਘਰ ਉਤਾਰਾ ਥਾ ਉਸਨੇ ਅਪਨਾ ਹਿਸਾ ਪਕਾ ਕੇ ਇੱਕ ਕਟੋਰਾ ਪਾਨੀ ਕਾ ਦੋ ਚਾਰ ਰੋਟੀਓ ਸਮੇਤ ਸਾਂਝ ਸਮੇ ਹਾਤਮ ਕੇ ਪਾਸ ਲਾਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਅਰੇ ਬਟੋਹੀ