(੨੩੫)
ਉਸਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਲਾ ਕਿ ਵਹਾਂ ਪੁਕਾਰਨੇ ਵਾਲਾ ਕੌਨ ਹੈ ਔਰ ਪਰਬਤ ਕੇ ਉਪਰ ਕਿਆ ਹੈ ਯਿਹ ਸੁਨ ਹਾਤਮ ਵਹਾਂ ਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋ ਸਰਾਇ ਮੇਂ ਆਕਰ ਮੁਨੀਰਸਾਮੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਕੋਹ ਨਿਦਾ ਕੇ ਸਮਾਚਾਰ ਲਾਨੇ ਜਾਤਾ ਹੂੰ ਜੋ ਜੀਤਾ ਬਚਾ ਤੋ ਉਸਕਾ ਨਿਸਚਾ ਕਰ ਫਿਰ ਤੁਝ ਸੇ ਆ ਮਿਲੂੰਗਾ ਨਹੀਂ ਤੋ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਇੱਛਾ ਪਰ ਤੂੰ ਕਿਸੀ ਬਾਤ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਨਾ ਕਰਨਾ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਸਭ ਕੇ ਕਾਮ ਪੂਰਨ ਕਰਤਾ ਹੈ ॥੪॥
ਪਾਂਚਵੀ ਕਹਾਣੀ ਮੇਂ ਕੋਹ ਨਿਦਾ ਕੇ
ਸਮਾਚਾਰ ਲਾਨੇ ਕਾ ਬਰਣਨ
ਹਾਤਮ ਦੋ ਚਾਰ ਬਾਤੇਂ ਸਿੱਖਯਾ ਕੀ ਮੁਨੀਰਸਾਮੀ ਸੇ ਕਹਿ ਕਰ ਜੰਗਲ ਕੀ ਓਰ ਚਲਾ ਇਕ ਵਸਤੀ ਮੇਂ ਜਾ ਨਿਕਲਾ ਤੋ ਵਹਾਂ ਕੇ ਲੋਗੋਂ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਤੁਮ ਮੇਂ ਸੇ ਜੋ ਕੋਈ ਕੋਹ ਨਿਦਾ ਕਾ ਰਸਤਾ ਜਾਨਤਾ ਹੋ ਤੋ ਮੁਝੇ ਬਤਾ ਦੇਹ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਲੋਕ ਅਚੰਭੇ ਮੇਂ ਹੋਕਰ ਕਹਿਤੇ ਹੈਂ ਕਿ ਹੇ ਭਾਈ ਹਮ ਇਤਨੇ ਬਡੇ ਹੂਏ ਉਸਕਾ ਨਾਮ ਭੀ ਆਜਤਕ ਨਹੀਂ ਸੁਨਾ ਰਸਤਾ ਜਾਨਣਾ ਤੋ ਏਕ ਓਰ ਰਹਾ ਹਾਤਮ ਅਪਨੇ ਸ਼ਾਹ ਸੇਵੇ ਦੇਖੇ ਸੁਨੇ ਮਾਰਗ ਮੇਂ ਚਲਾ ਜਾਤਾ ਥਾ ਜਬ ਏਕ ਮਹੀਨਾ ਬੀਤਾ ਤੋ ਕਿਸੀ ਸ਼ਹਿਰ ਕੀ ਓਰ ਜਾ ਨਿਕਲਾ ਤੋ ਕਿਆ ਦੇਖਤਾ ਹੈ ਜੋ ਉਸ ਸ਼ਹਿਰ ਕੇ ਇਸਤ੍ਰੀ ਪੁਰਖ ਜੰਗਲ ਮੇਂ ਇਕੱਤ੍ਰ ਹੈਂ ਵੁਹ ਉਨਕੀ ਓਰ ਚਲਾ ਉਨੋਂ ਨੇ ਜੋ ਦੇਖਾ ਕਿ ਦੇਕ ਮਨੁੱਖਯ ਚਲਾ ਆਤਾ ਹੈ ਵੁਹ ਸਭ ਕੇ ਸਭ ਉਸਕੀ ਓਰ
