ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/230

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੨੨੯)

ਮੇਂ ਯਿਹ ਠਾਠ ਕੇ ਆਧੀ ਰਾਤ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਕੇ ਮਹਿਲ ਮੇਂ ਕਮੰਦ ਡਾਲ ਚਿਤ੍ਰਸਾਰੀ ਮੇਂ ਜਾਂ ਪਹੁੰਚਾ ਤੋ ਕਿਆ ਦੇਖਾ ਕਿ ਚੌਕੀਦਾਰੋਂ ਮੇਂ ਸੇ ਜਾਗਤਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਔਰ ਪਾਦਸ਼ਾਹ ਭੀ ਅਚੇਤ ਸੋਤੇ ਹੈਂ ਆਗੇ ਬੜ੍ਹਕੇ ਉਨਕੇ ਗਲੇ ਸੇ ਦੀਪ ਮਣ ਉਤਾਰ ਉਸੀ ਕਮੰਦ ਪਰ ਸੇ ਉਤਰ ਕਿਸੀ ਓਰਚਲ ਦੀਆ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਜਾਕੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਏਕ ਬ੍ਰਿਖ ਕੇ ਨੀਚੇ ਬਹੁਤ ਸੇ ਚੋਰ ਕਹੀਂ ਸੇ ਮਾਲ ਚੁਰਾ ਲਾਏ ਹੈਂ ਔਰ ਬਾਂਟ ਰਹੇ ਹੈਂ ਉਨੋਂ ਨੇ ਮੁਝਕੋ ਦੇਖ ਬੁਲਾ ਕਰਕੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕੌਣ ਹੈਂ ਔਰ ਕਹਾਂ ਸੇ ਆਯਾ ਹੈ ਮੈਂ ਝੂਠ ਨਹੀਂ ਬੋਲਤਾ ਥਾ ਉਸਨੇ ਸਭ ਸਚ ਕਹਕੇ ਵਹ ਦੀਪਮਣੀ ਦਿਖਾ ਦੀ ਉਸਕੇ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਚੋਰੋਂ ਕੋ ਯਿਹ ਲਾਲਚ ਹੂਆ ਕਿ ਉਸੇ ਮੁਝਤੇ ਛੀਨ ਲੇਵੇਂ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਏਕ ਮਾਨੁਖਯ ਆਕਾਸ਼ ਸੇ ਉਤਰ ਕੇ ਐਸੇ ਭਯਾਨਕ ਬੋਲ ਸੇ ਲਲਕਾਰਾ ਕਿ ਸਭ ਜੰਗਲ ਕਾਂਪ ਉਠਾ ਔਰ ਚੋਰ ਅਪਣੇ ਪ੍ਰਾਣ ਭਯ ਸੇ ਭਾਗ ਗਏ ਮੈਂ ਇਕੇਲਾ ਵਹਾਂ ਖੜਾ ਰਹਿ ਗਿਆ ਵੁਹ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਆ ਕਰਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਤੂੰ ਕੌਣ ਹੈਂ ਮੈਨੇ ਪਹਿਲੇ ਭੀ ਸਚ ਕਹਾ ਥਾ ਉਸਕੋ ਭੀ ਸਚ ਕਹਿ ਦੀਆ ਯਿਹ ਸੁਨ ਕਰ ਵੁਹ ਹੰਸ ਕਰਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਤੂੰ ਸਚ ਬੋਲਾ ਇਸ ਲੀਏ ਯਿਹ ਸਭ ਧਨ ਇਸ ਦੀਪ ਮਣੀ ਸਮੇਤ ਤੁਝੇ ਦੀਆ ਪਰ ਤੂੰ ਚੋਰੀ ਜੁਆ ਖੇਡਨੇ ਕੀ ਪ੍ਰਤੱਗਯਾ ਕਰ ਮੈਨੇ ਉਸਕੀ ਯਿਹ ਬਾਤ ਮਾਨ ਲੀ ਔਰ ਚੋਰੀ ਕਰਨੀ ਔਰ ਜੂਆ ਖੇਲਨਾ ਛੋਡ ਦੀਆ ਤਬ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਤੂ ਜੁਆ ਨਾ ਖੇਲੇਂਗਾ ਔਰ ਚੋਰੀ ਨਾ ਕਰੇਂਗਾ ਤੋ