(੨੧੫)
ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਤਾ ਕਿ ਹਮ ਆਪਕੋ ਇਕੇਲਾ ਜਾਨੇ ਦੇ ਇਸੇ ਮੇਂ ਭਲਾ ਹੈ ਕਿ ਹਮ ਭੀ ਆਪਕੇ ਸਾਥ ਚਲੇ ਯਹਾਂ ਹਮਾਰਾ ਕਿਆ ਕਾਮ ਹੈ ਜੋ ਵੁਹ ਪ੍ਰਬਲ ਹੂਆ ਤੋ ਹਮ ਫਿਰ ਆਵੇਂਗੇ ਆਪ ਜਿਸ ਜਗਹ ਜਾਏਂਗੇ ਹਮ ਭੀ ਸਾਥ ਚਲੇਗੇ ਵੁਹ ਹਮੇਂ ਜੀਤਾ ਨ ਛੋਡੇਂਗੇ ਨਿਦਾਨ ਹਾਤਮ ਸਭ ਕੋ ਸਾਥ ਲੇਕਰ ਕਮਲਾਕ ਪਰਬਤ ਕੀ ਓਰ ਚਲਾ ਥੋੜੀ ਦੂਰ ਜਾਕਰ ਵੁਹ ਬੋਲੇ ਕਿ ਸ਼ਾਮ ਅਹਿਮਰ ਯਹਾਂ ਸੇ ਏਕ ਦਿਨ ਮੇਂ ਹਮੇਂ ਸਭ ਕੋ ਲੇਕਰ ਜੋ ਉਸ ਪਰਬਤ ਪਰ ਪਹੁਚਾ ਥਾ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾਕਿ ਯਿਹ ਸਚ ਹੈ ਵੁਹ ਜਾਦੂਗਰ ਥਾ ਅਪਨੇ ਜਾਦੂ ਕੇ ਬਲ ਸੇ ਇਤਨਾ ਸ਼ੀਘਰ ਜਾਤਾ ਥਾ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹੇ ਪ੍ਰਭੂ ਜੇ ਕਰ ਆਪ ਜਾਦੂਗਰ ਨਹੀਂ ਤੋ ਉਸ ਐਸੇ ਜਾਦੂਗਰ ਕੌ ਕੈਸੇ ਜੀਤੋਗੇ ਕਿਉਂਕਿ ਵੁਹ ਐਸਾ ਜਾਦੂਗਰ ਹੈ ਕਿ ਪਰਬਤ ਕੋ ਮੋਮ ਔਰ ਮੋਮ ਕੋ ਪਰਬਤ ਕਰ ਦੇਤਾ ਹੈ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਸਰਤਕ ਬੋਲਾ ਕਿ ਅਰੇ ਮੂਰਖੋ ਇਸ ਕਾ ਚਰਿੱਤ੍ਰ ਮੈਨੇ ਆਂਖੋਂ ਸੇ ਦੇਖਾ ਹੈ ਯਿਹ ਭੀ ਏਕ ਦਿਨ ਮੇਂ ਵਹਾਂ ਜਾ ਸਕਤਾ ਹੈ ਔਰ ਸ਼ਾਮ ਅਹਿਮਰ ਔਰ ਕਮਲਾਕ ਕੋ ਅਪਨੇ ਵਸ ਕਰ ਸਕਤਾ ਹੈ ਜੋ ਚਾਹੇ ਤੋ ਉਨਕੋ ਮਾਰ ਡਾਲੇ ਤੁਮ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੇ ਕਿ ਇਸਕਾ ਸਹਾਇਕ ਈਸ਼੍ਵਰ ਹੈ ਫਿਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਇਸਮ ਆਜ਼ਮ ਜਾਨਤਾ ਹੈ ਜਿਸ ਜਗਹ ਇਸਕਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਹੈ ਵਹਾਂ ਜਾਦੂ ਕਾ ਕਿਆ ਕਾਮ ਹੈ ਦੇਖੋਗੇ ਕਿ ਇਸਮ ਆਜ਼ਮ ਕੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੇ ਵੁਹ ਜਲ ਕਰਕੇ ਭਸਮ ਹੋ ਜਾਏਂਗੇ ਫਿਰ ਵੁਹ ਸਭ ਹਾਤਮ ਕੇ ਸਾਥ ਉਸ ਤਾਲਾਬ ਪਰ ਪਹੁੰਚੇ ਪਰ ਯਿਹ
