(੨੦੨)
ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਹੈ ਵੁਹ ਬੋਲੀ ਕਿ ਮੇਰੇ ਬਾਪ ਨੇ ਜੋਤਸ਼ ਕੇ ਬਲ ਸੇ ਬਤਾਯਾ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਵੁਹ ਮੁਹਰਾ ਮਿੱਤ੍ਰ ਸੇ ਅਧਿਕ ਪਿਆਰਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹਤਾ ਥਾ ਕਿ ਨਿਕਾਲ ਕੇ ਉਸਕੋ ਦੇਇ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਏਕ ਬ੍ਰਿਧ ਮਾਨੁੱਖ ਨੇ ਉਸਕੋ ਦਹਿਨੀ ਓਰ ਸੇ ਡਾਟਾ ਕਿ ਅਰੇ ਮੂਰਖ ਯਿਹ ਕਿਆ ਕਰਤਾ ਹੈ ਮੁਹਰਾ ਦੇਗਾ ਤੋ ਬਹੁਤ ਪਛਤਾਏਗਾ ਔਰ ਪ੍ਰਾਨ ਭੀ ਜਾਏਂਗੇ ਯਿਹ ਬਾਤ ਸੁਨ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਬਾਬਾ ਤੂੰ ਕੌਨ ਹੈਂ ਜੋ ਭਲੇ ਕਾਮਸੇ ਰੋਕਤਾ ਹੈਂ ਮੋਹਰਾ ਮੇਰੇ ਕਿਸ ਕਾਮ ਆਵੇਗਾ ਜੋ ਮੈਂ ਅਪਨੀ ਪਿਆਰੀ ਕੋ ਨਾ ਦੂੰ ਕਯੋਂਕਿ ਏਹ ਬਾਤ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਹੈ ਕਿ ਵੁਹੀ ਫੁਲ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਹ ਚੜ੍ਹੇ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਵਹੀ ਹੂੰ ਜਿਸਨੇ ਤੁਝੇ ਇਸਮ ਆਜ਼ਮ ਸਿਖਾਯਾ ਥਾ ਹਾਤਮ ਉਠਕੇ ਉਨਕੇ ਪੈਰੋਂ ਪਰ ਗਿਰ ਪੜਾ ਔਰ ਕਹਿਨੇਲਗਾਕਿ ਜਿਸਕੋ ਮੈਂ ਚਾਹਤਾ ਥਾ ਆਪਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਮੈਨੇ ਉਸਕੋ ਪਾਯਾ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਅਰੇ ਮੂਰਖ ਯੇਹ ਕਯਾ ਕਹਿਤਾ ਹੈ ਯਿਹ ਅਪਣੇ ਮਨ ਮੇਂ ਮਤ ਸਮਝ ਕਿ ਯਿਹ ਮਲਿਕਾ ਹੈ ਤੂ ਭੂਲਮਤ ਯੇਹ ਜਾਦੂ ਕੀ ਤਸਵੀਰ ਹੈ ਪਹਿਲੇ ਇਸਕੋ ਤੇਰੇ ਪਾਸ ਸ਼ਾਮਅਹਿਮਰ ਜਾਦੂਗਰ ਨੇ ਮਲਿਕਾ ਕਾ ਆਕਾਰ ਬਨਾ ਕਰ ਭੇਜਾ ਥਾ ਔਰ ਇਸਕੇ ਹਾਥ ਸੇ ਸ਼ਰਾਬ ਕਾ ਪਿਆਲਾ ਪਿਲਵਾ ਕੇ ਤੁਝੇ ਅਗਿਨ ਕੇ ਕੁੰਡ ਮੇਂ ਡਬੋਯਾ ਇਸੀ ਮੋਹਰੇ ਕੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਤੂ ਜੀਤਾ ਬਚਾ ਯਿਹ ਪਰੀਆਂ ਜੋ ਤੇਰੇ ਪਾਸ ਆਈ ਹੈਂ ਯਿਹ ਸਭ ਜਾਦੂ ਕੀ ਹੈਂ ਅਬ ਤੂੰ (ਇਸਮਆਜ਼ਮ) ਪੜ੍ਹਕੇ ਦੇਖ ਲੇ ਜੋ ਮਲਿਕਾ ਹੈ ਤਉ ਵਹੀਂ ਰਹੇਗੀ ਜੋ ਜਾਦੂ ਕੀ ਹੈਂ ਤੋ ਜਲ ਜਾਏਂਗੀ
