ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/199

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੯੮)

ਵੁਹ ਜਾਦੂਗਰ ਹੈ ਉਸਨੇ ਉਸਕੋ ਜਾਦੂ ਮੇਂ ਫਸਾ ਰਖਾ ਹੈ ਉਸਕੀ ਬੇਟੀ ਕੇ ਪਾਨੇ ਕੀ ਇਹ ਯੁਕਤਿ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਮੈਂ ਕਹੂੰ ਸੋ ਤੂ ਕਰ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮੈਂ ਆਪ ਕੀ ਆਗਯਾ ਸੇ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਹੂੰ ਯਿਹ ਸੁਨ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਤੁਝਕੋ (ਇਸਮ ਆਜ਼ਮ)ਸਿਖਾ ਦੇਤਾ ਹੂੰ ਤੂੰ ਪਵਿੱਤ੍ਰ ਰਹਿਨਾ ਝੂਠ ਨ ਬੋਲਨਾ ਨਿਤ ਨਾਹਨਾ ਦਿਨ ਭਰ ਬ੍ਰਤ ਕਰਨਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਸਬ ਬਾਤੇਂ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕਰੀਂ ਤਬ ਉਨੋਂ ਨੇ ਹਾਤਮ ਕੋ(ਇਸਮ ਆਜ਼ਮ) ਸਿਖਾ ਦੀਆ ਔਰ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਉਸ ਪਰਬਤ ਕੀ ਓਰ ਜਾ ਡਰ ਕੁਛ ਨਾ ਕਰ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਮੈਂ ਅਹਿਮਰ ਪਰਬਤ ਪਰ ਕੈਸੇ ਜਾਊਂ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਮੇਰਾ ਆਸਾ ਪਕੜ ਔਰ ਅਪਨੀ ਆਂਖੇਂ ਬੰਦ ਕਰ ਹਾਤਮ ਨੇ ਵੈਸੇ ਹੀ ਕੀਆ ਏਕ ਖਿਣਮੇਂ ਆਂਖੇ ਖੋਲਕੇ ਦੇਖਾ ਤੋ ਕੋਈ ਬਸਤ ਨ ਦੇਖ ਪੜੀ ਕੇਵਲ ਏਕ ਬਡਾ ਪਰਬਤ ਦੇਖਾ ਔਰ ਉਸ ਪਰ ਵੇ ਰਿਤ ਕੇ ਫੂਲ ਫੂਲੇ ਦਿਖਾਈ ਦੀਏ ਹਾਤਮ ਉਸ ਦੇਖ ਬਹੁਤ ਪਰਸੰਨ ਹੋ ਉਸ ਪਰ ਚੜ੍ਹਨੇ ਲਗਾ ਪੈਰ ਰਖਤੇ ਹੀ ਵਹਾਂ ਕੇ ਪੱਥਰੋਂ ਨੇ ਉਸਕੇ ਪੈਰ ਐਸੇ ਪਕੜੇ ਕਿ ਉਠਾਨਾ ਕਠਿਨ ਹੋ ਗਿਆ ਜਬ ਬਹੁਤ ਹੀ ਬਿਵਸ ਹੂਆ ਤਬ ਮਨ ਮੇਂ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਅਬ (ਇਸਮ ਆਜ਼ਮ)ਪੜ੍ਹਨਾ ਚਾਹੀਏ ਪੜ੍ਹਤੇ ਹੀ ਉਸਕੇ ਪੈਰ ਪੱਥਰ ਸੇ ਛੂਟ ਗਏ ਤਬ ਜਾਨਾ ਕਿ ਅਹਿਰਮ ਪਰਬਤ ਯਹੀ ਹੈ ਤਬ ਤੋ ਵੁਹ(ਇਸਮ ਆਜ਼ਮ)ਪੜ੍ਹਤਾ ਹੂਆ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਏਕ ਮੈਦਾਨ ਪਰਮ ਰਮਣੀਕ ਦੇਖ ਪੜਾ ਆਗੇ ਬੜਾ ਤੋ ਏਕ ਤਾਲਾਬ ਨਿਰਮਲ ਜਲ ਸੇ ਭਰਾ ਹੂਆ