ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/191

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੯੦)

ਜੜਾਊ ਤਖ਼ਤ ਭੀ ਰੱਖਾ ਕੋਈ ਘੜੀ ਪੀਛੇ ਅਤਿਸੁਕੁਮਾਰੀ ਪਰੀਆਂ ਨਿਕਲੀ ਉਨਮੇਂ ਏਕ ਬਹੁਤ ਨੁਕੀਲੀ ਸਜੀਲੀ ਮਨੋਹਰਚੰਦ੍ਰ ਮੁਖੀ ਥੀ ਬਡੇ ਮਾਨ ਸੇ ਉਸ ਤਖ਼ਤ ਪਰ ਬੈਠ ਗਈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਜਬ ਸੋਚ ਕੇ ਦੇਖਾ ਤੋ ਜਾਨਾ ਯਿਹ ਵਹੀ ਸਿਰ ਹੈ ਜੋ ਸਭਸੇ ਊਚਾ ਥਾ ਫੇਰ ਕਿਤਨੀ ਪਰੀਆਂ ਉਸਦੇ ਆਸ ਪਾਸ ਕੁਰਸੀਆਂ ਪਰ ਬੈਠ ਗਈਆਂ ਔਰ ਕਿਤਨੀਆਂ ਹਾਥ ਬਾਂਧੇ ਖੜੀ ਰਹੀਂ ਇਨੇ ਮੈਂ ਤਾਇਫਾ ਸਾਜ ਮਿਲਾ ਕੇ ਖੜਾ ਹੂਆ ਔਰ ਉਸ ਤਖ਼ਤ ਕੇ ਸਾਮਨੇ ਨਾਚਨੇ ਲਗਾ ਹਾਤਮ ਭੀ ਉਸਕੀ ਓਰ ਦੇਖ ਰਹਾਥਾ ਮਨ ਮੇਂ ਕਹਿਤਾ ਥਾ ਕਿ ਹੇ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਇਹ ਕਿਆ ਭੇਦ ਹੈ ਜਬ ਆਧੀ ਰਾਤ ਗਈ ਤਦ ਦਸਤਰਖ਼ਾਨ ਬਿਛਾ ਔਰ ਭਾਂਤ ਭਾਂਤ ਕੇ ਮਧੁਰ ਸੁਆਦ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟ ਖਾਨੇ ਉਸ ਪਰ ਚੁਨੇ ਗਏ ਫਿਰ ਉਸ ਤਖ਼ਤ ਪਰ ਬੈਠਨੇ ਵਾਲੀ ਨੇ ਏਕ ਖ਼੍ਵਾਸ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਏਕ ਥਾਲ ਖਾਣੇ ਕਾ ਬਣਾਕੇ ਉਸ ਬਟੋਹੀ ਕੋ ਦੋ ਦੇ ਜੋ ਉਸ ਕੋਨੇ ਮੇਂ ਬੈਠਾ ਹੈ ਵੁਹ ਵੈਸਾਹੀ ਥਾਲ ਬਨਾਕੇ ਸਿਰ ਪਰ ਧਰਕੇ ਹਾਤਮ ਕੇ ਪਾਸ ਲੇ ਗਈ ਜਾ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਹਮਾਰੀ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਯਿਹ ਖਾਨ ਤੁਮਾਰੇ ਲੀਏ ਭੇਜਾ ਹੈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਤੇਰਾ ਔਰ ਤੇਰੇ ਸਰਦਾਰ ਕਾ ਕਿਆ ਨਾਮ ਹੈ ਵੁਹ ਬੋਲੀ ਕਿ ਮੇਰਾ ਔਰ ਮੇਰੇ ਸਰਦਾਰ ਕੇ ਨਾਮ ਸੇ ਤੁਝੇ ਕਿਆ ਕਾਮ ਹੈ ਭੂਖਾ ਹੈਂ ਤੋ ਖਾਣਾ ਖਾਹ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਕਿ ਜਬਤਕ ਤੂੰ ਅਪਣਾ ਔਰ ਅਪਨੇ ਸਰਦਾਰ ਕਾ ਨਾਮ ਨਾ ਬਤਾਵੇਂ ਤਬਤਕ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਖਾਣੇ ਕਾ ਯਿਹ ਸੁਨਕਰ ਖ਼੍ਵਾਸ ਨੇ ਆਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਵੁਹ ਬਟੋਹੀ ਖਾਣਾ