ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/181

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੮੦)

ਚੁਕਾ ਤਦ ਹਾਤਮ ਨੇ ਪਾਦਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸੇ ਬੜੀ ਗਰਮੀ ਲਗੀ ਹੈ ਥੋੜਾ ਸਾ ਸ਼ਰਬਤ ਪਿਲਾਓ ਔਰ ਉਸਕੀ ਪਿਆਸ ਬੁਝਾਓ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਸ਼ਰਬਤ ਬਨਾ ਲਾਓ ਹਾਤਮ ਆਪ ਹੀ ਉਠ ਕਰਕੇ ਅਪਨੇ ਹਾਥ ਸੇ ਸ਼ਰਬਤ ਬਨਾ ਪਾਦਸ਼ਾਜ਼ਾਦੀ ਕੇ ਸਾਹਮਨੇ ਲਾਯਾ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਥੋੜਾ ਥੋੜਾ ਸਭ ਪੀਓ ਹਾਤਮ ਬੋਲਾ ਪਹਿਲੇ ਆਪ ਹੀ ਪੀ ਲੀਜੀਏ ਫਿਰ ਸਭ ਪੀਵੇਂਗੇ ਪਾਦਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੀ ਨੇ ਹਾਤਮ ਕੇ ਹਾਥ ਸੇ ਪਿਆਲਾ ਲੇ ਮੂੰਹ ਸੇ ਲਗਾ ਦੋ ਚਾਰ ਘੁਟ ਕੇ ਤੇ ਹੀ ਉਸ ਅਪਨੇ ਆਸ਼ਕ ਪਰ ਬਾਵਲੀ ਹੋ ਗਈ ਹਾਤਮ ਨੇ ਦੇਖਾ ਕਿ ਉਸਕੀ ਦਸ਼ਾ ਕੁਛ ਔਰ ਹੀ ਹੈ ਧੀਰੇ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਉਸ ਅਧਮਰੇ ਬਿਰਹ ਕੇ ਮਾਰੇ ਪਰ ਅਪਨੀ ਦਯਾ ਕਰੋ ਤੋ ਆਪਕੀ ਬੜੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਹੈ ਉਸਨੇ ਮੁਸ ਕਰਾ ਕੇ ਯੇਹ ਪੜ੍ਹਾ ਕਿ ਅਰੀ ਪਵਨ ਸਭ ਲਾਂਈਂ ਤੋ ਹੀ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਮੈਂ ਨਹੀਂ ਜਾਨਤੀ ਕਿ ਯੇਹ ਆਗ ਕਿਸਕੀ ਲਗਾਈ ਹੈ ਅਬ ਉਸਕੇ ਬਿਰਹ ਕੀ ਪੀੜ ਮੁਝਸੇ ਸਹੀ ਨਹੀ ਜਾਤੀ ਔਰ ਉਸਕੇ ਮਿਲੇ ਬਿਨਾਂ ਖਿਨ ਭਰ ਭੀ ਰਹਾ ਨਹੀਂ ਜਾਤਾ ਤੇਰਾ ਕਹਯਾ ਮਾਨਾ ਔਰ ਉਸਕੋ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕੀਆ ਪਰ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾ ਕੀ ਇੱਛਾ ਬਿਨਾਂ ਯਿਹ ਕਾਮ ਕਰ ਨਹੀਂ ਸਕਤੀ ਯਿਹ ਕਹਿਕੇ ਲੱਕਾ ਪਰਬਤ ਕੀ ਓਰ ਗਈ ਔਰ ਮਹਿਲ ਮੇਂ ਜਾਕਰ ਮਾਤਾ ਪਿਤਾਕੋ ਪਰਨਾਮ ਕਰ ਲਾਜ ਸੇ ਸਿਰ ਝੁਕਾ ਚੁਪਕੀ ਹੋ ਰਹੀ ਮਾਂਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਤਨੀ ਸ਼ੀਘ੍ਰ ਕਿਉਂ ਆਈ ਅਬੀ ਤੋਂ ਚਾਲੀਸ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਬੀਤੇ ਤਬ ਉਸਕੀ ਸਹੇਲੀਓ ਨੇ ਬਿਨਤੀ ਕੀ ਕਿ ਏਕ ਮਾਨੁੱਖ