ਪੰਨਾ:ਸਭਾ ਸ਼ਿੰਗਾਰ.pdf/168

ਇਹ ਸਫ਼ਾ ਪ੍ਰਮਾਣਿਤ ਹੈ

(੧੬੭)

ਪੜ ਜੋ ਤੂੰ ਜੀਤਾ ਨਿਕਲੇਗਾ ਤੌ ਅਪਨੀ ਪਿਆਰੀ ਕੋ ਪਾਵੇਂਗਾ ਵੁਹ ਡਰਕੇ ਹਾਤਮ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਇਸ ਆਗਮੇਂ ਸੇ ਮੈਂ ਤੋ ਜੀਤਾ ਨਾ ਬਚੂੰਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਉਸਕੋ ਧੀਰਜ ਦੇਕਰ ਕਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਸੋਚ ਮਤ ਕਰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕਾ ਭਜਨ ਕਰ ਵੁਹ ਯਿਹ ਭੀ ਪਾਰ ਕਰੇਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਯਿਹ ਕਹਿ ਕੇ ਵੁਹ ਮੁਹਰਾ ਜੋ ਰੀਛ ਕੀ ਬੇਟੀ ਨੇ ਦੀਆ ਥਾ ਅਪਨੀ ਪਗੜੀ ਸੇ ਖੋਲ ਕਰ ਉਸਕੇ ਹਾਥ ਮੇਂ ਦੇਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਇਸਕੋ ਲੇ ਅਪਨੇ ਮੂੰਹ ਮੇਂ ਰੱਖ ਬੇਖਟਕੇ ਉਸਮੇ ਏਕ ਗ਼ੋਤਾ ਮਾਰ ਔਰ ਝਟ ਪਟ ਨਿਕਲ ਆ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਸੇ ਤੇਰਾ ਏਕ ਵਾਲ ਭੀ ਨ ਜਲੇਗਾ ਵੁਹ ਸਿਪਾਹੀ ਉਸ ਮੁਹਰੇ ਕੋ ਮੂੰਹ ਮੇਂ ਡਾਲ ਮਸਖਰ ਜਾਦੂਗਰ ਸੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਅਬ ਕਿਆ ਕਹਿਤਾ ਹੈਂ ਉਸਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਇਸ ਕੜਾਹੇ ਮੇਂ ਕੂਦ ਵੁਹ ਕੜਾਹੇ ਕੇ ਪਾਸ ਗਿਆ ਕੜਾਹੇ ਕੇ ਦੇਖਤੇ ਹੀ ਕਾਂਪਨੇ ਲਗਾ ਤਬ ਹਾਤਮ ਨੇ ਲਲਕਾਰ ਕਰਕੇ ਕਹਾ ਕਿ ਯਿਹ ਪ੍ਰੀਤਿ ਕੀ ਆਗ ਹੈ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕਾ ਸਿਮਰਨ ਕਰ ਵੁਹ ਹਾਤਮ ਕੀ ਲਲਕਾਰ ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਆਂਖੇਂ ਮੂੰਦ ਕੇ ਕੜਾਹੇ ਮੇਂ ਕੂਦ ਪੜਾ ਔਰ ਏਕ ਐਸਾ ਗੋਤਾ ਮਾਰਾ ਕਿ ਉਸ ਖੌਲਤੇ ਘੀ ਕੋ ਠੰਡਾ ਪਾਣੀ ਸਾ ਪਾਯਾ ਤਬ ਇਧਰ ਉਧਰ ਕੜਾਹੇ ਮੇਂ ਫਿਰਨੇ ਲਗਾ ਔਰ ਬਦਨ ਪਰ ਘੀ ਮਲਨੇ ਔਰ ਹਸ ਕਰਕੇ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਬੋਲ ਅਬ ਕਿਆ ਕਹਿਤਾ ਹੈਂ ਬਾਹਰ ਆਊਂ ਯਾ ਔਰ ਦੋ ਚਾਰ ਘੜੀ ਤਕ ਇਸਮੇਂ ਰਹੂੰ ਮਸਖਰ ਜਾਦੂਗਰ ਨੇ ਜੋ ਦੇਖਾ ਕਿ ਵੁਹ ਉਸਮੇਂ ਨ ਜਲਾ ਔਰ ਚੰਗਾ ਭਲਾ ਰਹਾ ਲੱਜਿਤ ਹੋ ਸਿਰ ਝੁਕਾ