(੧੪੧)
ਬਾਗ਼ ਦਿਖਾਈ ਦੀਆ ਮੇਰੇ ਮਨ ਮੇਂ ਉਸਕੇ ਦੇਖਨੇ ਕਾ ਯਹਾਂ ਤਕ ਅਭਿਲਾਖ ਹੂਆ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸਕੇ ਸਮੀਪ ਜਾ ਪਹੁੰਚਾ ਔਰ ਘੋੜੇ ਸੇ ਉਤਰ ਕਰਕੇ ਉਸ ਬਾਗ਼ ਮੇਂ ਗਿਆ ਦੋ ਚਾਰ ਹੀ ਪੈਰ ਚਲਾ ਹੂੰਗਾ ਕਿ ਪਰੀਓਂ ਕਾ ਏਕ ਝੁੰਡ ਜੜਾਊ ਗਹਿਣੇ ਔਰ ਜ਼ਰਤਾਰੀ ਕਪੜੇਂ ਸੇ ਝਮਝਮਾਤਾ ਦੇਖ ਪੜਾ ਮੈਨੇ ਅਪਨੀ ਬੁਧਿ ਸੇ ਜਾਨਾ ਕਿ ਕਿਸੀ ਅਮੀਰ ਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਬਾਗ ਦੋਖਨੇ ਕੋ ਆਈ ਹੈਂ ਯਿਹ ਉਚਿਤ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਿਸੀ ਕੀ ਇਸਤ੍ਰੀ ਕੋ ਕੁਦ੍ਰਿਸ਼ਟਿ ਸੇ ਦੇਖੀਏ ਯਿਹ ਸੋਚਕਰ ਵਹਾਂ ਸੇ ਮੈਂ ਫਿਰਾ ਕਿ ਉਨ ਇਸਤ੍ਰੀਓਂ ਨੇ ਦੌੜ ਕਰਕੇ ਅਪਨੀ ਸੁਆਮਿਨੀ ਸੇ ਕਹਾ ਕਿ ਵੁਹ ਮਸਖਰ ਜਾਦੂਗਰ ਕੀ ਬੇਟੀ ਥੀ ਇਸ ਬਾਤ ਕੋ ਸੁਨ ਮਸਨਦ ਸੇ ਉਠ ਕਰ ਮੁਝੇ ਬੁਲਵਾ ਏਕ ਚਮਤਕਾਰ ਕੇ ਮਕਾਨ ਮੇਂ ਲੇ ਗਈ ਅਉਰ ਅਪਨੇ ਪਾਸ ਬੈਠਾ ਕਰ ਆਦਰ ਸਨਮਾਨ ਕੀ ਬਾਤੋਂ ਕਰਨੇ ਲਗੀ ਇਤਨੇ ਮੇਂ ਉਸਕਾ ਬਾਪ ਭੀ ਬਾਗ ਮੇਂ ਆਯਾ ਪਹਿਲੇ ਤੋ ਮੇਰੇ ਘੋੜੇ ਕੋ ਦੇਖਕਰ ਲੋਗੋਂ ਸੇ ਪੂਛਾ ਕਿ ਯਿਹ ਘੋੜਾ ਕਿਸ ਕਾ ਹੈ ਡਰ ਕੇ ਮਾਰੇ ਕੋਈ ਨਾ ਬੋਲਾ ਆਗੇ ਬੜ੍ਹ ਕਰ ਫਿਰ ਉਸ ਰੂਪ ਸਭਾ ਦੀਪਕ ਕੇ ਪਾਸ ਮੁਝੇ ਪਤੰਗ ਸਾ ਦੇਖਕਰ ਲਾਜ ਕਰੀ ਔਰ ਆਗ ਮੇਂ ਜਲ ਗਿਆ ਪਾਸ ਆਇ ਕਰਕੇ ਯਿਹ ਚਾਹਤਾ ਥਾ ਕਿ ਉਸਕਾ ਗਲਾ ਪਕੜ ਕਰ ਧਰਤੀ ਪਰਤੀ ਪਰ ਦੇ ਪਟਕੇ ਵੁਹ ਲੜਕੀ ਡਰੀ ਔਰ ਚਿੱਲਾਈ ਕਿ ਮੈਂ ਨਿਰ ਅਪਰਾਧ ਹੂੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੇ ਲੀਏ ਪਹਿਲੇ ਮੇਰੇ ਅਪਰਾਧ ਕੀ ਪਰਤੀਤ ਕਰ ਲੇ ਫਿਰ ਜੋ ਚਾਹੇ ਸੋ ਕਰਨਾ ਯਿਹ ਸੁਨਕਰ ਵੁਹ ਠਹਿਰ
