(੧੩੯)
ਕਿ ਅਲਗਨ ਪਰੀ ਲੰਕਾ ਪਰਬਤ ਕੀ ਪਾਦਸ਼ਾਹਜ਼ਾਦੀ ਹੈ ਉਸੇ ਐਸੀ ਕੌਨਸੀ ਅਟਕ ਥੀ ਜੋ ਮਨੁੱਖਯ ਸੇ ਇਕਰਾਰ ਕਰਤੀ ਹਮਨੇ ਜਾਨ ਲੀਆ ਕਿ ਤੂੰ ਬਾਵਲਾ ਹੈਂ ਕਿ ਜੋ ਉਸ ਪਰਬਤ ਔਰ ਅਲਗਨ ਪਰੀ ਕੇ ਦੇਖਨੇ ਕਾ ਮਨੋਰਥ ਕੀਆ ਔਰ ਜੋ ਤੂੰ ਵਹਾਂ ਜਾਏਗਾ ਤੋ ਜੀਤਾ ਕਬ ਬਚੇਗਾ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਹਾ ਕਿ ਜੋ ਕੁਛ ਹੋ ਸੋ ਹੋ ਮਂ ਵਹਾਂ ਗਏ ਬਿਨਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹਿਤਾ ਉਨੋਂ ਨੇ ਕਹਾਂ ਜੋ ਤੂੰ ਹਮਰੀ ਸੰਗਤ ਇਖ਼ਤਯਾਰ ਕਰੇ ਔ ਆਜ ਯਹਾਂ ਰਹਿਨਾ ਅਪਨਾ ਧੰਨਯ ਭਾਗ ਸਮਝੇ ਤੋ ਹਮ ਕੱਲ ਲੰਕਾ ਪਰਬਤ ਕਾ ਮਾਰਗ ਦਿਖਾਵੇਂਗੀ ਹਾਤਮ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਬਹੁਤ ਅੱਛਾ ਕਿਸੀ ਪ੍ਰਕਾਰ ਯਿਹ ਕਾਮ ਹੋ ਨਿਦਾਨ ਹਾਤਮ ਵਹਾਂ ਰਹਾ ਔਰ ਵੁਹ ਰਾਤ ਭੋਗ ਬਿਲਾਸ ਮੇਂ ਬਿਤੀਤ ਹੁਈ ਪ੍ਰਾਤਹਕਾਲ ਹੋਤੇ ਹੀ ਲੰਕਾ ਪਰਬਤ ਕਾ ਰਸਤਾ ਲੀਆ ਔਰ ਵੁਹ ਹਾਤਮ ਕੇ ਸਾਥ ਹੂਈ ਸਾਤ ਦਿਨ ਤਕ ਰਾਤ ਦਿਨ ਚਲੀ ਗਈ ਅਠਵੇਂ ਦਿਨ ਏਕ ਜਗਹ ਪਰ ਪਹੁੰਚਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗੀ ਕਿ ਅਬ ਹਮ ਇਸ ਸੇ ਅਗੇ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਤੀਂ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸਕੇ ਆਗੇ ਸਿਵਾਂਨਾ ਨਹੀਂ ਤੂੰ ਸੀਧਾ ਚਲਾ ਜਾਹ ਥੋੜੇ ਹੀ ਦਿਨੋਂ ਮੇਂ ਲੰਕਾ ਪਰਬਤ ਤਕ ਪਹੁੰਚ ਜਾਏਂਗਾ ਹਾਤਮ ਉਸਸੇ ਬਿਦਾ ਹੋਕਰ ਆਗੇ ਚਲਾ ਏਕ ਮਹੀਨੇ ਭਰ ਮੇਂ ਏਕ ਦੁਰਾਹੇ ਪਰ ਜਾ ਪਹੁੰਚਾ ਰਾਤ ਭਰ ਵਹੀਂ ਰਹਾ ਚਾਰ ਘੜੀ ਰਾਤ ਬੀਤੇ ਬਸਤੀ ਕੀ ਓਰ ਸੇ ਰੋਨੇ ਕੀ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ ਵੁਹ ਚੌਂਕ ਕਰਕੇ ਉਠ ਬਠਾ ਉਸ ਸ਼ਬਦ ਪਰ ਮਨ ਲਗਾ ਕਰ ਕਹਿਨੇ ਲਗਾ ਕਿ ਐ ਹਾਤਮ ਤੂੰ ਪਰਮੇਸ਼੍ਵਰ ਕੇ
